ناوشکن های نداجا؛ نماد صلابت ایران در دریا های آزاد

به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی  گروه سیاسی اخبار ، نیروی دریایی در تمام دنیا به عنوان بازوی محوری هر کشور برای حفظ منافع در آب‌های سرزمینی و فرا سرزمینی محسوب می‌شود و از این رو همواره نیرویی تجهیزات محور است که به سلاح‌های به‌روز نیاز دارد و جمهوری اسلامی ایران هم با بیش از ۴ هزار کیلومتر مرز دریایی از این قاعده مستثنی نیست.

متخصصان جوان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی با وجود فشار‌هایی که دشمن از ابتدای انقلاب تا امروز وارده کرده توانسته توانایی بالایی در حوزه دریایی بدست آورد و انواع شناور‌های سطحی و زیر سطحی، هواناوها، مین‌هایی دریایی و تجهیزات مورد نیاز خود را به صورت کاملا بومی ساخته و به کار بگیرد و نیرویی که روزی بخاطر ساده‌ترین وسایل به غرب وابسته بود را به نیرویی کاملا خودکفا تبدیل کرد.

این نیرو امروز به جایی رسیده که می‌تواند انواع شناور‌های سنگین را ساخته، به آب بیاندازد و در ماموریت‌های بین‌المللی از آن استفاده کند که یک نمونه ناوشکن جاران است.

ناوشکن جماران، غول ایرانی در آب‌های بین‌المللی

جماران اولین ناوشکن ساخت ایران در کلاس موج است که با دانش تماما ایرانی ساخته و در سال ۱۳۸۸ تحویل نیروی‌دریایی ارتش شد؛ در این شناور از پیشرفته‌ترین نمونه‌های راداری، سامانه‌های پدافندی و موشکی از جمله موشک‌های سطح‌به‌هوا و اژدرانداز استفاده شده و همچنین در کنار این تجهیزات جماران اولین ناوشکن ایرانی است که به باند فرود هلی‌کوپتر مجهز شده تا به راحتی بتوان در مواقع ضرور از بالگرد آن برای عملیات‌های مختلف استفاده کرد.

ناوشکن جماران برای دفاع از خود به پیشرفته‌ترین سامانه‌های راداری که توسط جوانان ایرانی ساخته شده؛ مجهز است تا به راحتی بتواند اهداف را تشخیص دهد، در کنار سامانه‌های راداری جماران به سلاح‌هایی از جمله ۲ قبضه اژدانداز ۵۳۳ میلی‌متری، ۱ قبضه توپ ۷۶ میلی متری فجر ۲۷، ۲ قبضه توپ ۲۵ میلی‌متری، ۴ فروند موشک سطح به سطح C-۸۰۲، ۱ قبضه توپ ۴۰ میلی‌متری فاتح و ۴ فروند موشک سطح‌به‌هوا فجر مجهز شده است.

با توجه به وجود دریا در جنوب و شمال ایران جمهوری اسلامی ایران موقعیت ویژه‌ای دارد و همین موضوع وظیفه نیروی دریایی را چند برابر می‌کند، در همین زمینه این نیروی با تامین تجهیزات جهت حفظ منافع کشور وارد صحنه شد و تاکنون ماموریت‌های فراوانی را در سراسر جهان انجام داده، اما یک مورد بیشتر از همه موارد جلب توجه می‌کند که آن هم برخورد جماران با ناوشکن آلبورگ آمریکایی بود که در خلیج عدن رخ داد.

اصلا بحث ساخت ناوشکن در ایران به همین دلیل بود تا این سلاح پیشرفته بتواند در دریا حافظ منافع کشور باشد و از این رو پس از جماران ناوشکن‌های جدید ساخته و به آب انداخته شد.

ناوشکن دماوند؛ قله سرافراز ایران در دریای خزر

ناوشکن دماوند دومین کشتی جنگی کلاس موج و ساخت ایران است که در تاریخ ۱۸ اسفند ۹۳ به ناوگان شمال نیروی دریایی ارتش ملحق شد و با حدود ۱۰۰ متر طول، ۱۱ متر پهنای بدنه با ظرفیت بارگیری ۱۳۰۰تن می‌تواند انواع تسلیحات بومی را حمل کند و در موقع نیاز از آن بهره ببرد.

روی این ناوشکن توپخانه ۷۶ میلیمتری فجر ۲۷، سامانه موشکی با چهار فروند لانچر پرتاب موشک ضد کشتی نور یا قادر، دو فروند لانچر موشک زیر سطحی، توپخانه ضدهوایی یک فروند توپ ۴۰ میلیمتری فتح و دو فروند توپ ۲۰ میلیمتری، موشک دفاع هوایی چهار فروند موشک محراب و صیاد ۲ نصب شده و جالب این است که هیچ هدفی نمی‌تواند از چشمان تیزبین دماوند دور شود.

در ناوشکن دماوند بین ۱۱۰ تا ۱۴۰ نفر خدمه حضور دارند که تمامی فرآیند از حرکت تا سونار و عملیات بر عهده آن‌ها قرار دارد و حضور همین تفرات باعث شده تا دماوند با تسلیحات بومی کابوس هر دشمن متجاوزی باشد.

ناوشکن سهند؛ نماد صلابت ایران در خلیج همیشه فارس

سهند سومین ناوشکن کلاس موج است که توسط کارخانجات نیروی دریایی ارتش طراحی و ساخته شده است که از سازه آن در شهریور ماه سال ۱۳۹۱ رونمایی شد. طول این ناوشکن ۹۴ متر، عرض آن در حدود ۱۱ متر و ارتفاع آن در حدود ۱۶ متر تخمین زده می‌شود و مانند جماران و دماوند قادر است سلاح‌های بومی را حمل کند، اما مهم‌ترین ویژگی سهند را می‌توان نصب سامانه دفاع نقطه‌ای کمند دانست که رقیب اصلی سامانه فالانکس آمریکایی است.

نکته مهم دیگر در سهند کاهش سطح مقطع راداری است که این بخاطر نوع بدنه شناور است، موضوعی که فرماندهان نداجا به آن اشاره کردند و در صورتی سهند در رادار دشمن دیده شود سطح مقطعی کمتر از یک ناوشکن خواهد داشت.

تجهیزات دفاعی این ناوشکن از توپ‌های ضد سطحی و ضد هوایی، سامانه‌های موشکی و اژدر‌های بومی به همراه پرتابگر‌های آن‌ها که بهینه‌سازی شده اند، آماده بهره‌برداری و تأمین امنیت شناور‌های ایرانی و غیر ایرانی در آب‌ها هستند. بُرد موثر این سلاحها، تا شعاع چهار کیلومتری وسعت دارد.

از طرف دیگر در زمینه موتور هم سهند در مقایسه با نمونه اولیه خود بهینه شده به نحوی این شناور قادر است با سرعت ۲۴ گره دریایی حرکت کند و همچنین به خاطر ویژگی‌های دیگر، این ناوشکن قادر است به مدت ۱۵۰ روز دریانوردی کند و این یعنی پیشرفت نسبت به نمونه‌های قبلی.

وجود این تجهیزات در نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران نشان می‌دهد قدرت بازدارندگی کشور به حدی رسیده که دیگر تمام دنیا باید روی قدرت کشورمان حساب ویژه‌ای باز کنند و از آن به عنوان بازیگر منطقه‌ای و جهانی یاد کنند.