نفرین و دعا برای مرگ کسی، چه حکمی دارد؟

به گزارش گروه وبگردی اخبار ، برای آن دسته از دشمنان اسلام که هیچ امید برای هدایت آنان نیست، می‌توان لعن و نفرین فرستاد، اما در غیر این موارد، بویژه در ارتباط با درگیری‌ها و دلگیری‌های شخصی نفرین و آرزوی مرگ کار شایسته‌ای نیست، به خصوص نفرین علیه والدین که حق بزرگی بر گردن فرزند دارند، بلکه برخی مراجع این کار را نوعی عاق والدین و بی‌احترامی به آنان شمرده و آن‌را جایز نمی‌دانند.

ضمائم:

پاسخ دفاتر مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:

حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):

۱. نفرین کردن فی نفسه کار خوبی نیست، ولی نفرین بر دشمنان اسلام، اشکال ندارد.

۲. در فرض مذکور کار شایسته‌ای نیست، و بهتر است برای هدایت دیگران دعا کنید.

حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):

چنین دعایی عقوق والدین است و حرام است.

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی (مد ظله العالی):

نفرین فرد، اهانت و بی‌احترامی به اوست لذا در مورد والدین جایز نیست.

حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):

دعا به نحوی که در سؤال آمده صحیح نیست و همیشه برای دیگران از خداوند متعال خیر و عافیت و هدایت و ارشاد و رفع مشکلات بخواهید.

حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

هرگز نفرین به کسی نکنید و به همه دعای خیر کنید.

حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی (مد ظله العالی):

سزاوار است دعا به خیر باشد.

نفرین و آثار آن

نفرین تنها یک واکنش بی تأثیر و حرف مفت نیست، بلکه واکنشی است با آثار و تبعات سخت و شدید که شخص باید مواظب باشد گرفتار آن نشود.

خداوند در آیات ۸۸ تا ۹۰ سوره یونس و نیز ۷۱ تا ۷۲ سوره دخان، تباهی اموال و بهره نبردن از آن‌ها را از پیامد‌های نفرین می‌شمارد و در این آیات گزارش می‌کند که چگونه نفرین حضرت موسی (ع) موجب شد تا فرعون و فرعونیان نتوانند از همه نعمت‌ها و مواهبی که در اختیار داشتند بهره ببرند و خود و اموالشان تباه شود.

سرگردانی انسان‌ها نیز از آثار نفرین است. اگر انسان کاری کند که نفرین حقی او را بگیرد، ممکن است در زندگی گرفتار سرگردانی شود، چنان که دعای بد و نفرین حضرت موسی (ع) موجب سرگردانی یهودیان به مدت چهل سال شد. (مدثر، آیات ۴۲ تا ۶۲)

قساوت قلب و سنگدلی نیز از آثار و پیامد‌های نفرین است. (یونس، آیات ۸۸ تا ۰۹) همچنین هلاکت و نیستی (مومنون، آیات ۳۲ تا ۷۲ و قمر، آیات ۹ تا ۶۱) از دیگر آثار نفرین حق و اهل حق است.

توجه به چند نکته:

۱- به طور کلی نفرین نمودن نسبت به دوستان و اطرافیان کار پسندیده‌ای نیست. انبیا و اولیا الهی جز در موارد نادری که مجبور می‌شدند، قوم خویش را نفرین نمی‌نمودند. ایشان در اغلب موارد حتی نسبت به کسانی که به ایشان ستم روا می‌داشتند و از پذیرش هدایت روی بر می‌تافتند، دعا می‌نمودند و از خدای متعال برای آن‌ها هدایت و مغفرت می‌خواستند.

۲- نفرین در حقیقت نوعی انتقام گیری از کسی است که ستمی از او به ما رسیده است. در فرهنگ اسلام عفو و بخشش و رحمت بر خشم و غصب و انتقام خصوصا نسبت به مؤمنین و نزدیکان ترجیح داده شده است. در عفو لذتی است که در انتقام نیست، همان گونه که رحمت الهی برغضبش سبقت دارد (سبقت رحمته غضبه).

۳- نفرین نوعی دعا است، ولی دعا برای دور شدن کسی از خیر و رحمت و سعادت است و اگر شرایط دعا در آن جمع باشد و نفرین به جا و به مورد باشد این دعا نیز با خواست خداوند اجابت می‌گردد.

۴-کسى که ظلم مى ‏کند چه بسا در همین دنیا کیفر آن را ببیند. اما اولاً؛ همه کسانى که ظلم کرده ‏اند کیفر آن را در این دنیا نمى ‏بینند و به عللى از جمله به جهت کارهاى خوبشان، کیفر ظلم آنان به تأخیر مى ‏افتد و احیاناً در عوالم پس از مرگ کیفر آن را خواهند دید. ثانیاً؛ دیدن کیفر و جزاى بعضى از گناهان در این دنیا، ممکن نیست. مثلاً کسانى که افراد زیادى را در جنگ‏ها و یا بمباران‏هاى اتمى و شیمیایى کشته ‏اند، چگونه مى‏ توان آنان را به کیفر واقعى اعمالشان رساند.

منبع: بیتوته