کین کرامر ایده ساخت یک پخش کننده موسیقی قابل حمل به اندازه جیب دوستش جیمز کمبل را ارائه داد. کرامر ۲۳ ساله و کمبل ۲۱ ساله بود. سیستم IXI دارای صفحه نمایش و دکمه‌های جهت یابی چهار طرفه بود. در گزارشی که در سال ۱۹۷۹ به سرمایه گذاران ارائه شد، IXI به اندازه یک بسته سیگار توصیف شد.
در سال ۱۹۷۹، در این دستگاه یک حافظه سه دقیقه و نیم دقیقه‌ای وجود داشت که موسیقی را ذخیره می‌کرد. کرامر انتظار داشت که این حافظه را بهبود ببخشد و با اطمینان پیش بینی می‌کرد که این محصول جای خود را بین مشتریان و علاقه‌مندان به موسیقی باز کند.
ساز و کار دستگاه اینگونه بود که محتوا در یک سرور مرکزی ذخیره و به فروشگاه‌های موسیقی از طریق خط تلفن توزیع شود (به یاد داشته باشید آن روز‌ها اینترنت و تقریباً هیچ رایانه خانگی وجود نداشت). مشتریان پخش کننده‌های خود را به داخل فروشگاه می‌بردند و موسیقی خریداری می‌کردند و این محتوا روی تراشه‌های IXI آن ریخته می‌شد که تراشه‌ها مانند یک کاست کوچک قابل جابجایی بودند.
اکنون کرامر در حال کار بر روی چیزی به نام Bully Button است، یک دستگاه ضبط پوشیدنی که می‌تواند توسط بچه‌ها (یا بزرگسالان) هنگامی که توسط گروگان‌گیر‌ها دزدیده شوند، فعال می‌شود. این یک ایده ستودنی است، اما جهشی به آینده است. در دهه ۱۹۷۰، کرامر خیلی زودتر از زمان خود فکر می‌کرد. متأسفانه برای او، این بازار تا الان طول کشید تا بتواند خسارتش را جبران کند.
سایت Burst.com از اپل برای دزیدن ایده ساخت دستگاه پخش موسیقی شکایت کرد، اپل اخیراً با کین کرامر تماس گرفت و از وی خواست که از طرف این شرکت در دادگاه علیه Burst.com شهادت دهد. این یک کودتا برای کرامر بود که در سال ۱۹۸۸ ورشکست شد و حق ثبت اختراع را از دست داد و هیچ هزینه‌ای هم از آن زمان تاکنون دریافت نکرده است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها