به گزارش خبرنگار گروه استان های اخبار از قم ، سیزدهم جمادی الثانی ، یادآور روزی غمبار و حزن انگیز است روزی که مادری فداکار، بانویی صبور و با عظمت از تبار دلاوران، به سوی معبود پر کشید؛ بانویی که در لحظه لحظه‌های پر فراز و نشیب زندگی اش در مسیر ولایت ثابت قدم ماند.
حضرت ام البنین (س)، مادر پسران علی (ع)، بعد از عمری جهاد، شکیبایی و استقامت با اهدای چهار فرزند رشید خود به پیش گاه مولایش، حسین بن علی (ع)، با دلی مالامال از محبت و عشق به خدا و ولایت در بقیع آرام گرفت.
در مورد تاریخ دقیق ولادت حضرت ام البنین اطلاعی در دست نیست، برخی از تاریخ نگاران زمان ولادت ایشان را در حدود پنج سال پس از هجرت تخمین زده اند.
نامش فاطمه و کنیه اش ام البنین به معنای مادر پسران است. پدرش حزام، و مادرش لیلا است.
همسرش حضرت علی (ع) و فرزندانش، حضرت ابوالفضل العباس (ع)، عبداللّه، جعفر و عثمان هستند که هر چهار نفر در سرزمین کربلا و در رکاب امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند.
حجت الاسلام محمدی ،کارشناس مذهبی در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های
اخبار
از قم
، درباره چگونگی وصلت امیرمومنان با حضرت ام البنین(س) گفت:امیر مومنان پس از شهادت حضرت صدیقه طاهره(س)از برادرشان عقيل كه به علم نسب شناسى آگاهى كامل داشت و قبايل عرب را به خوبی می شناخت خواست كه براى آن حضرت همسرى شايسته و از قبيله‌اى كه اجدادش از شجاعان و دلير مردان باشند، پيدا كند تا ثمره ازدواجشان فرزندانى شجاع و رشيد باشند.
او ادامه داد:بعد از این که عقیل شجره نامه های اَعراب را بررسی و ام البنین را انتخاب کرد، حضرت علی علیهالسلام ، او را نزد پدر ام البنین فرستاد. پدرخشنود از این وصلت مبارک، نزد دختر خود شتافت و موضوع را در میان گذاشت. ام البنین نیز با سربلندی و افتخارْ پاسخ مثبت داد و پیوندی همیشگی بین وی و مولای متقیان علی بن ابیطالب علیهالسلام برقرار شد.
کارشناس مذهبی افزود: حضرت ام البنین وظيفه مادرى و سرپرستى براى فرزندان حضرت زهرا (ع) را به عهده گرفت و آنان را چون فرزندان خود بلكه بيشتر از فرزندانش دوست مى‌داشت.
این کارشناس مذهبی گفت: روز اولی که ام البنین (س) پا در خانه علی (ع) گذاشت، حسن و حسین علیهما السلام مریض و در بستر افتاده بودند و هم، چون مادری مهربان به دلجویی و پرستاری آنان پرداخت.
او ادامه داد:فاطمه کلابیه، بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با علی علیه السلام، به امیرالمؤمنین پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه»، که اسم قبلی و اصلی وی بوده، او را ام البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا علیهاالسلام از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان، به یاد مادر خویش، فاطمه زهرا علیهاالسلام نیفتند و در نتیجه، خاطرات گذشته، در ذهن آن‌ها تداعی نگردد و رنج بی مادری آن‌ها را آزار ندهد.
حجت الاسلام محمدی گفت:ام‌البنین چه در زمان حیات امام علی (ع) و چه بعد از شهادت ایشان برای همسر گرانقدرش، زنی صمیمی، فداکار و با عفت بود این بانوی بزرگوار فرزندان فاطمه (س) را بر فرزندان خود مقدم داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان کرد.
حضرت ام البنین، بشیر ، فرستاده امام سجاد علیه السلام که به مدینه آمده بود تا مردم را از ماجرای کربلا و بازگشت کاروان امام حسین علیه السلام با خبر سازد،دید و به او گفت:ای بشیر! از امام حسین علیه السلام چه خبر داری؟ بشیر گفت: خدا به تو صبر دهد که عباس تو کشته شد. ام البنین فرمود: از حسین علیه السلام مرا خبر ده!
بشیر خبر شهادت بقیه فرزندان او را هم اعلام کرد، ولی ام البنین پیوسته از امام حسین علیه السلام خبر می‌گرفت و می‌گفت: فرزندان من و آن چه در زیر آسمان است، فدای حسینم باد.
چون بشیر خبر شهادت امام حسین علیه السلام را به آن حضرت داد،گفت:ای بشیر! رگ قلبم را پاره کردی ، سپس صدا به ناله و شیون بلند کرد.
این علاقه او به امام حسین علیه السلام دلیل کمال معنویت اوست که آن همه ایثار را در راه مقام ولایت فراموش کرد و تنها از رهبرش سخن به میان آورد.
زندگی سراسر مهر و عاطفه و مبارزه ام البنین علیهاالسلام، رو به پایان بود. او به عنوان همسر شهید، رسالت خویش را به خوبی به پایان رسانید و فرزندانی تربیت کرد که فداییِ ولایت و امامت بودند.
او، بعد از زینب کبری علیهاالسلام دار فانی را وداع گفت، ولی تاریخ نگاران سال ارتحال او را متفاوت نگاشته اند، به طوری که عده‌ای آن را سال ۷۰ ق بیان کرده اند و عده دیگری تاریخ وفات آن مادر فداکار را، سیزدهم جمادی الثانی سال ۶۴ ق دانسته اند که نظر دوم از شهرت بیشتری برخوردار است. حضرت ام البنین در بقیع، در جوار امام حسن مجتبی علیه السلام، فاطمه بنت اسد علیهاالسلام و دیگر شخصیت‌های اسلامی مدفون در آن جا ،به خاک سپرده شد.
زین الدین عاملی، شهید ثانی درباره حضرت ام البنین (س) می‌گوید:ام البنین از بانوان با معرفت و پر فضیلت بود. نسبت به خاندان نبوت، محبت و دلبستگی خالص و شدید داشت و خود را وقف خدمت به آن‌ها کرده بود. خاندان نبوت نیز برای او جایگاه والایی قائل بودند و به او احترام ویژه می‌گذاشتند.
هم چنین علامه سید محسن امین می‌گوید: ام البنین، شاعری خوش بیان و از خانواده‌ای اصیل و شجاع بود. علی محمد علی دخیل، نویسنده معاصر عرب در وصف این بانوی بزرگوار می‌نویسد: عظمت این زن در آن جا آشکار می‌شود که وقتی خبر شهادت فرزندانش را به او می‌دهند، به آن توجه نمی‌کند، بلکه از سلامت حضرت امام حسین علیه السلام می‌پرسد، گویی امام حسین علیه السلام فرزند اوست نه آنان.
و چه زیبا سالروز وفات مادر پسران در تقویم به نام روز تکریم همسران و مادران شهدا نام گذاری شده است، دلیر زنانی که دراین آب و خاک به تاسی از حضرت ام البنین (س) برای سربلندی اسلام و جاودانگی ایران اسلامی، همسران و پسران خود را زیر قرآن رد کردند و ذره‌ای از اعتقادات راسخ خود دست نکشیدند و پیروی از ولایت را سر لوحه امور خود قرار دادند، درود بر همسران و مادران شهدای هشت سال دفاع مقدس که همچون ام البنین در غم فراق فرزندان شهیدشان عاشقانه صبوری کردند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها