تک فرزندی؛ معایب زیاد، مزایای کم

عماد علی، کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های اخبار از اهواز ، گفت: بسیاری از روانشناسان حوزه کودک معتقدند که معایب تک فرزندی بیشتر از خانواده چند فرزندی است.

او افزود: در همین حال این عده منکر آن هم نیستند که تک فرزندی مزایایی نیز دارد چرا که والدین مجبور نیستند محبت خود را بین چند فرزند تقسیم نمایند و تمام توان عاطفی و امکانات مالی خود را معطوف به تنها فرزندشان می‌کنند.

علی با بیان اینکه، اما همین مسئله رقیب نداشتن در جلب توجه و محبت والدین روی دیگری هم دارد، بیان داشت: این مورد یعنی با وجود آنکه به شدت اعتماد به نفس فرزند تقویت می‌شود، ولی نسل آینده این خانواده به سمت تنهایی سوق داده می‌شود که می‌تواند نقطه‌ی ضعف یک فرد تلقی شود.

این کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت اظهار کرد: با توجه به اینکه در برخی جوامع امروزی داشتن فرزند زیاد چندان مطلوب نیست و تامین آسایش زندگی برای تعداد کمتری از فرزندان مقدور است، والدین به داشتن یک یا ۲ فرزند اکتفا می‌کنند که این مسئله باعث می‌شود شخصیت کودک مستقل باشد، گرچه یک کودک ممکن است از نظر ارثی گرایش به خصوصیات شخصیتی معینی داشته باشد، اما بسته به این که این تمایلات در چه محیطی رشد یابد، شدت و ضعف آن متفاوت است.

عماد علی در ادامه با اشاره به مسئله فرزند سالاری اذعان داشت: تعداد اندک فرزندان و به خصوص تک فرزندی، فرزند سالاری را به همراه دارد و در بعضی موارد، بخش عمده‌ای از مشکلات ما در زمینه اختلالات رفتاری مربوط به تک فرزندی است، هر چند که دوای آن داشتن چندین فرزند نیست.

تک فرزندی ممکن است کودک را «لوس» و «بی مسئولیت» بار آورد

او از دیگر ویژگی‌های داشتن یک فرزند را وجود وقت اضافه فراوان برای مادر دانست و اظهار داشت: به همین علت نیز مادر به طور ناخود آگاه دچار «کامل گرایی» در تربیت کودک خود شده و با فرزند «سخت گیری افراطی» دارد و همین ویژگی در مادر می‌تواند مشکلاتی را در روابط آنان به دنبال داشته باشد.

علی ادامه داد: کامل گرایی مادر در تربیت فرزند موجب می‌شود؛ کودک وابسته بار آید و بچه‌ها در محیط خانه به علت حمایت‌های زیاد، تأمین شدن بی اندازه خواسته‌ها و تجربه نکردن شکست، «لوس» و «بی مسئولیت» بزرگ شوند که در آینده‌ای نه چندان دور در محیط اجتماع هم برای خود و هم برای اطرافیان مشکل ساز خواهد شد.

این کارشناس ارشد روانشناسی شخصیت تصریح کرد: اغلب تک فرزند‌ها در مرحله ارتباط با هم سن و سالان خود دچار مشکل هستند و نمی‌توانند رابطه‌ای موثر و موفق با هم دوره ای‌های خود داشته باشند، اما به هر حال تمام تک فرزند‌ها این چنین نیستند و مهارت ارتباطی تک فرزندان به شخصیت و سبک فرزند پروری والدین کودکان نیز بستگی دارد.

عماد علی توضیح داد: زیاد بودن ارتباط تک فرزند‌ها با سایرین، به خصوص همسن و سالان خود در این میان نقش مهمی را ایفا می‌کند؛ فرزندانی که دوستانشان را به خانه دعوت می‌کنند و به منزل آن‌ها می‌روند؛ در برقراری ارتباط با سایر هم دوره ای‌های خود کمتر دچار مشکل می‌شوند، اما تک فرزندانی که بیشتر وقت خود را در خانه می‌گذرانند و والدین‌شان تمایل به برقراری ارتباط با سایرین را ندارند معمولاً لوس، مغرور و گوشه گیر می‌شوند.

او در ادامه افزود: گرچه دوستان می‌توانند همراه فرزند شما ساعت خوشی را بسازند و به تقویت مهارت‌های ارتباطی او کمک کنkد‏ اما قطعاً جایگزین خواهر و برادر نخواهند شد.