سرکار با اشاره به اینکه ایران در سال ۲۰۰۱ با انتشار ۱۰ مقاله رتبه ۵۷ دنیا را در زمینه فناوری نانو داشت، گفت: اما امروزه دانشگاه‌ها بیش از ۳۷ هزار متخصص نانوتکنولوژی در حوزه‌های مختلف پرورش داده‌اند و حدود ۲ هزار نفر از اعضای هئیت علمی در نانوتکنولوژی فعال هستند. مجموعه این عوامل باعث شد که ما یک رشد انفجاری در توسعه علمی داشته باشیم که شاخص آن انتشار مقالات معتبر جهانی در حوزه نانو است و توانستیم در سال ۲۰۲۰ میلادی با تولید ۱۲ هزار مقاله در جایگاه چهارم قرار بگیریم.
او افزود: حدود ۲۵ درصد تولیدات علمی ایران در حوزه نانوتکنولوژی است که این تولیدات از نظر کیفیت هم بسیار عالی هستند و از این نظر در رتبه هفتم یا هشتم قرار داریم. دولت آمریکا دانشگاه نانوتکنولوژی جورجیا را موظف کرده است تا از نظر بروز و ظهور نانوتکنولوژی با شاخصی ترکیبی کشور‌ها را رتبه بندی کند که بر اساس این رتبه بندی در سال ۲۰۱۸ ایران پس از چین، آمریکا، کره جنوبی و هند در رتبه پنجم قرار داشت. البته این رتبه بندی طبق اطلاعات سال ۲۰۱۵ بود که وضعیت ما در آن زمان متفاوت بوده است.
دبیر ستاد ویژه توسعه فناوری نانو بیان کرد: اگر حمایت‌های لازم انجام شود حتی می‌توانیم به رتبه سوم هم برسیم. متاسفانه کاهش بودجه باعث کاهش رشد ما در زمینه نانوتکنولوژی شده که در سال‌های آینده تاثیر آن را خواهیم دید. اگر حمایتی صورت نگیرد متخصان نانو ممکن است از این عرصه مهاجرت کنند و با بحران مواجه شویم.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها