"یک نگاهم به طرح ها و نقوش بنای بی نظیر صحن حضرت رضاست و گوشه چشمم به اشک ظریف کنار چشم پاکت که بند و گرو قرائت سلام به سیدالشهدا ست ..
نمازی تمام میشود.. سر می چرخانم ،،
با لبخند معروفت ، در پی کشف درونیاتم هستی .. همچون همیشه ..!
بی آنکه چیزی بگویی ، میگویم :هیچی !
لبخندت شبیه معلمی میشود که آگاه از سر درون است !!
انگار میدانی که نگران مشق های خط خورده و آب خورده و نصف و نیمه ام هستم ..
دستم را با تسبیح همیشگی تربتت ، میگیری..
خانومم؛ تو اینجایی ، چون حضرت خواستن .
برگی از درخت نمی افته ، بی اذن حضرت یار ...
لذا، عزت و ذلت فقط مخصوص پرودگار هست ..
صبر و استقامتت شما رو سوار بر کشتی نجات تا ساحل میبره عزیز جان ..
گفتم؛ پرم از تهی بودن ، بی رمق ام از تمامم ..
گفتی؛ اینجام که همراهت تا انتها پارو بزنم ..
دلم قرص تر از همیشه . قدم هام استوارتر ...
یا علی گفتیم و صبر آغاز تر ..
این استقامت خاص تر ..
عشق الهی ، عشق تر ..."
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها