متاسفانه بیش از ۱۳ هزار اصله نخل کشت شده در این طرح، بنا بر دلایل گوناگون از جمله خشکسالیهای متوالی، شور شدن آب و عدم خروج پساب، به طور کامل از بین رفتند و تنها راهکار برای بلا استفاده نماندن این اراضی، تغییر الگوی کشت بود که پس از پیگیریهای مکرر سرمایه گذاران این طرح، جهاد کشاورزی با تغییر الگوی کشت این ۹۵ هکتار موافقت کرد.
الگوی کشت نقشه راهی است که به ما نشان میدهد با توجه به منابع موجود، چه محصولاتی را کجا و به چه مقدار و در چه مدتی از طول زمان تولید کنیم و اگر توجهی به الگوی کشت نداشته باشیم، زمینهای کشاورزی در بخش وسیعی از کشور طی سالهای آتی غیرقابل بهره برداری خواهند شد.
اکنون و بعد از ۲۱ سال از واگذاری این اراضی ملی به سرمایه گذاران بخش خصوصی، این سرمایه گذاران باید برای حل مشکل عدم خروج پساب از اراضی کشاورزی خود، دوندگی کنند.
علیرضا سلیمانی، یکی از سرمایه گذاران طرح طوبا، در خصوص مشکل زهکش پساب به خبرنگار تولیدبان اخبار، گفت: حدود ۲۱ سال پیش که درخواست واگذاری اراضی ملی از جهاد کشاورزی را داشتیم، کاشت نخیلات را بر ما تحمیل کردند، چون میدانستیم که کشت نخیلات در آن زمینها جواب نمیدهد، اما به هرحال پذیرفتیم و سرمایه و جوانیمان را برای انجام این طرح گذاشتیم.
وی افزود: قرار بود سیستمهای آبیاری و زهکشی برای این طرح اجرا کنند که فقط ما را در ادارات مختلف دواندند و بازی دادند که نهایتا در سال ۸۵ تصمیم گرفتیم از محل تسهیلات آب و خاک، وامی دریافت کنیم که به وسیله آن ایستگاه پمپاژ و تاسیسات آبیاری لازم را ایجاد کنیم، اما در حال حاضر با مشکل زهکشی زمین مواجهیم.
سلیمانی ادامه داد: حدود ۲۰ سال پیش یک تاسیسات عمرانی بسیار عظیم زهکشی عام المنفعه برای چند هزار هکتار از اراضی کشاورزی آن منطقه با هزینه از بیت المال به نام زهکش "امُ الخُرجین" احداث شد، اما متاسفانه چند سال است که بعضی از زمین خواران، با تصرف زمین محل اجرای این تاسیسات، موجب تخریب کامل این تاسیسات زهکشی شده اند.
وی بیان کرد: از زمانی که این تاسیسات مسدود شده اند ما بسیار سخت کار میکنیم و بهتر است بگویم اصلا نمیتوانیم کار کنیم و اکنون بدهی ۱۰۰ میلیونی ما به حدود ۷۰۰ میلیون رسیده است.
این سرمایه گذار ادامه داد: با وجود این که بارها به متولیان امر، که باید دلسوز اموال دولت باشند، اطلاع داده شده است، اما هیچ اقدامی برای رفع تصرف از اراضی زهکش "امُ الخُرجین" انجام نشده است؛ مدیریت جهاد کشاورزی خرمشهر و خوزستان اکنون باید پاسخگو باشند که این اموال دست چی کسی بوده و اکنون به چه کسی تحویل داده شده که به این وضع افتاده است؟ و حال که این سرمایه ملی که چندین میلیارد هزینه برای بازسازی آن نیاز است، تخریب شده چرا پیگیری انجام نمیشود تا مشکل کشاورزان حل شود؟
وی افزود: آمار و ارقام ساختگی مدیران که برای ساختن وجهه خودشان تحویل مردم میدهند نمیتواند انبارهای کالاهای اساسی ما را پر کند، واقعیت، انبارها را پر میکند و واقعیت این است که ما نمیتوانیم در این حجم گسترده از اراضی کشاورزی خرمشهر کِشتی انجام بدهیم.
سلیمانی در انتها از مدیران جهاد کشاورزی و دادستانی خواست تا با قاطعیت این اموال را رفع تصرف کنند و به داد کشاورزان این منطقه برسند، زیرا مجموع اراضی کشاورزی این منطقه ۵۰۰ هکتار است و طرح طوبا فقط بخشی از آن است.
اکثر زمینهای کشاورزی در دورهای از سال ممکن است دارای آب اضافی باشند که اگر این دوره کوتاه باشد یا در زمانی رخ دهد که گیاه در مرحله بحرانی نباشد، زیان چندانی به زراعت وارد نخواهد شد، اما اگر این دوره طولانی باشد و با مرحله بحرانی گیاه همزمان شود، خارج کردن آب اضافی به صورت مصنوعی که همان زهکشی نام دارد، امری ضروری میشود.
زهکشی به دو منظور انجام میشود از جمله بهبود شرایط اراضی کشاورزی موجود و احیای آن دسته از اراضی که تا به حال غیر قابل استفاده بوده اند.
پاسخ ها