تجلی رشادت قمر بنی هاشم از تاسوعا آغاز شد علمداری که جان خود را برای حفاظت از جان امام زمان خویش فدا کرد

حجت الاسلام و المسلمین معین شرافتی سخنران و پژوهشگر دینی درباره روز تاسوعای حسینی و شخصیت حضرت عباس بن علی(ع) به خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی اخبار ، گفت: روز تاسوعای حسینی منسوب به حضرت ابالفضل العباس علیه السلام است. همه شهدای کربلا در روز عاشورا نقش آفرینی کردند و با جهاد جانانه خود جاودانه شدند. اما ظهور و تجلی میزان معرفت و رشادت قمر منیر بنی هاشم از روز تاسوعا شروع شد. در این روز بود که حضرت مرز ولایتمداری را تعیین کرد. برخورد قهرمانانه با دشمن را نشان داد و عزت نفس خود را به نمایش گذاشت.

وی افزود: در متون تاریخی آمده که در روز تاسوعای ۶۱ هجری قمری، شمر به همراه چهار هزار تن به قصد نبرد حتمی با اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله وارد سرزمین کربلا شد. اولین کاری که شمر در صحرای کربلا انجام داد این بود که نزد اصحاب امام حسین علیه السلام  آمد و صدا زد: خواهرزادگان ما کجا هستند. منظور او فرزندان ام البنین علیهم السلام بود. چرا که این بانوی رشیده و مجلله و البته شمر بن ذی الجوشن هر دو از قبیله بنی کلاب بودند.

حجت الاسلام شرافتی اظهار کرد: وقتی یک فرمانده لشکر در میدان کارزار به محض ورود کاری را انجام می‌دهد یعنی آن کار خیلی مهم و حیاتی بوده و روی آن برنامه ریزی شده است. خلاصه چندبار که صدا زد: "أَیْنَ بَنُوا أُخْتِنَا" امام حسین علیه السلام فرمود: جوابش را بدهید هرچند که او فاسق است، اما نسبت خویشاوندی با شما دارد. در اینجا بود که چهار فرزند ام البنین که جلودار آن‌ها حضرت ابالفضل العباس بود آمدند و گفتند: چه می‌خواهی؟ شمر پاسخ داد: برای شما امان نامه آوردم. در ادامه حضرت ابالفضل العباس علیه السلام فرمود: "لَعَنَکَ اَللَّهُ وَ لَعَنَ أَمَانَکَ أَ تُؤْمِنُنَا وَ اِبْنُ رَسُولِ اَللَّهِ لاَ أَمَانَ لَهُ؟ خداوند تو را لعنت کند. خداوند امان نامه تو را هم لعنت کند آیا ما در امان باشیم و فرزند رسول خدا ایمن نباشد؟ "

وی ادامه داد: البته این تنها امان نامه برای حضرت عباس نبود و باز نقل شده که قبل از این امان نامه، شخصی به نام «عبدالله بن ابی محل بن حزام» که باز از طایفه ام البنین بود از عبیدالله بن زیاد برای حضرت عباس (ع) و برادرانش دست‌خط امان گرفت و توسط غلامی نزد آنان فرستاد. آنان با دیدن امان نامه گفتند: «لا حاجَهَ لَنا فی اَمانِکم، اَمانُ اللهِ خَیرٌ مِن اَمانِ ابنِ سُمَیهَ»؛ ما را به امان شما نیازی نیست، امان الهی بهتر از امان ابن زیاد است.

این کارشناس مذهبی بیان کرد: از چند جهت این مطلب قابل تفکر و تعمق است. اول اصرار جبهه دشمن برای خارج کردن حضرت عباس از بین یاران بسیار کم و اندک اباعبدالله الحسین علیه السلام که نشان از دلیری، جنگ آوری و رشادت زاید الوصف ایشان می‌دهد. از سوی دیگر، ثبات قدم حضرت عباس(ع) در یاری امام زمان خویش و خارج نشدن از زیر پرچم ولایت آن هم وقتی در تنگای محاصره شدید قرار دارد و با تحریم شدید روبه رو است و باز می‌داند که با بودن یا نبودن او در نتیجه جنگ تغییری حاصل نمی‌شود، ولی باز هم،ولی خدا را تنها نمی‌گذارد. چرا که او جان خود را برای حفاظت از جان امام زمان خویش می‌خواهد ولو بتواند ساعتی از حریم ولایت دفاع کند، این وظیفه را رها نمی‌کند. او حتی به خود اجازه نداد بی اذن مولایش، سخن دشمن را بشنود یا پاسخ او را بدهد.

وی افزود: مطلب دیگر این است که حضرت عباس علیه السلام نماد بارز و تجسم حقیقی ثبات قدم است. همان ثبات قدمی که در قرآن از آن اینگونه یاد شده است: "یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذینَ آمَنوا بِالقَولِ الثّابِتِ فِی الحَیاةِ الدُّنیا وَفِی الآخِرَةِ [ابراهیم، ۲۷]خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به خاطر گفتار و اعتقاد ثابتشان، استوار می‌دارد؛ هم در این جهان و هم در سرای دیگر!. " البته این ثبات قدم منشأ صبر است، منشأ قوت در دین است، منشأ غیرت است، منشأ علوّ همت است، منشأ عزّت است. این صفت شاه بیت صفات نیکو است، همان دعایی که زیارت عاشورا می‌گوییم: «ثَبِّت لِی قَدَمَ صِدْقٍ» یا در زیارت جامعة کبیره می‌گوییم «فَثَبِّتنِی اللهُ أبَداً مَا حَیِیتُ عَلَی مُوَالاتِکُمْ» خدایا به ما توفیق بده روی موالات شما بایستیم، و از شما دفاع کنیم، حتی در شرایط بحرانی. حضرت ابالفضل علیه السلام یک نفره این معارف بلند را در مقام عمل نمایش داد و حجتی برای همه ما محسوب میشود.

حجت الاسلام و المسلمین شرافتی گفت: توجه به اتفاقات تاسوعا و عاشورای ۶۱ برای ما روشن می‌سازد که قمر منیر بنی هاشم تا چه حد عزت خویش را نمایان ساخت و حتی مرز‌های عزتمداری را ارتقاء بخشید. در تعریف عزت گفتند که فرد به دنبال کسب آنچه که در دست مردم است نباشد و از آن قطع امید بکند. فرد عزیز هیچگاه نفس خود را برای کسب آنچه در اختیار دیگران است خوار و ذلیل نمی‌کند. اما حضرت ابالفضل علیه السلام حتی هنگامی که از او خواستند از بین لشکریان حسینی خارج شود باز با حسین علیه السلام ماند و در مسیر حسینی بودن به عنوان صاحب ثابت قدم‌ترین افراد خود را ثبت کرد.