تجربه تروما در کودکی باعث افزایش سن بدن و مغز می شود

به گزارش حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی اخبار ، بر اساس تحقیقات جدید، کودکانی که در اوایل زندگی دچار ترومای ناشی از سوءاستفاده و خشونت می‌شوند علائم بیولوژیکی پیری سریعتر از کودکانی دارند که هرگز تجربه سختی نداشتند، این پژوهش با بررسی سه عامل مختلف " پیری بیولوژیکی، بلوغ زودرس و پیری سلولی و تغییرات ساختار مغز" نشان داد قرار گرفتن در معرض تروما با هر سه علائم همراه است.

بر اساس تحقیقات منتشر شده توسط انجمن روان شناسی امریکا (APA) آسیب‌های دوران کودکی مانند کودک آزاری، تجاوز جنسی و فقرمزمن پیش پیش بینی کننده قدرتمندی از سلامت جسم و روان در بزرگسالی است. این پیامد‌ها شامل بروز اختلال استرس پس از سانحه، افسردگی، نشانگان اختلال تجزیه هویت و سایر اختلالات روانی به علاوه بیماری‌های جسمی مانند دیابت، سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی است.

نتایج پژوهش محققان دانشگاه هاروارد که در شماره اخیر Psychological Bulletin منتشر شده نشان داد تجربه خشونت باعث تسریع پیری در سطح بیولوژیکی بدن می‌شود که به توضیح این ارتباط کمک می‌کند. محققان دو دسته از سختی‌ها را مورد بررسی قرار دادند:مشکلات ناشی از تهدید مانند سوءاستفاده و خشونت و مشکلات ناشی از محرومیت مانند بی توجهی جسمی و عاطفی یا فقر.

محققان تقریبا ۸۰ مطالعه متاآنالیز انجام دادند و بیش از ۱۱۶۰۰۰ شرکت کننده داشتند، آن‌ها دریافتند کودکانی که دچار آسیب‌های ناشی از تهدید می‌شوند زودتر به بلوغ می‌رسند و همچنین علائم پیر شدن سریع‌تر در سطح سلولی را نشان می‌دهند از جمله تلومر‌های کوتاه شده ، اما کودکانی که فقر یا غفلت را تجربه کرده اند هیچ یک از علائم پیری زودرس را نشان ندادند.

در مرحله بعد دانشمندان بطور سیستماتیک با انجام ۲۵ مطالعه روی ۲۵۳۳ شرکت کننده به این موضوع پرداختند که چگونه سختی‌های اولیه زندگی بر رشد مغز تاثیرمی گذارد. آن‌ها دریافتند "سختی‌های اولیه" با کاهش ضخامت قشر مغز همراه است  و این نشانه پیری است، زیرا قشر کورتکس با افزایش سن نازک می‌شود "تروما و خشونت" منجر به نازک شدن قشرجلوی مغزکه در پردازش اجتماعی و عاطفی درگیر است همراه بود و "محرومیت" نیز با کاهش ضخامت قشر مغز درلوب پیشانی، حالت پیش فرض و شبکه‌های بصری که در پردازش حسی و شناختی نقش دارند منجر شد.

همه این تحقیقات به تسریع پیری در کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال پرداخته و بر لزوم مداخلات اولیه برای پیشگیری از پیامد‌ها تاکید دارد و این بدان معنی است که برای جلوگیری از نابرابری‌های بهداشت در دوران کودکی باید تلاش شود، روش‌های درمانی مبتنی بر شواهد بسیاری وجود دارد که می‌تواند سلامت روان درکودکانی که دچار تروما شده اند را بهبود بخشد.