به گزارش گروه وبگردی اخبار ، این روزها همه چیز بهسرعت در حال پیشرفت و بهروزرسانی است. با بهرهمندی از اسباب فناوری و تبلیغات گنجیابی هم از این قاعده مستثنا نیست! نشان به آن نشان که در صفحات مجازی الا ماشاءا... از وجود گنجهای عجیب و غریب نام برده میشود، ابزار آلات گنجیابی برای فروش عرضه میشود و عدهای خود را استاد مسلم و نخبه بیبدیل رمزگشایی و کدگشایی نمادهای باستانی معرفی میکنند.
برخی پا را از این فراتر گذاشته کلاس و کارگاه عملی و میدانی گنجیابی برگزار میکنند تا از این مسیر ابزار گنجیابی خود را به تشنگان جویای گنج قالب کنند و در این راه گروههای متشکل از کارشناسان خود و کارآموزان شیفته گنج تشکیل میدهند؛ کارآموزانی که امید دارند با خرید فلزیاب یا شرکت در این گونه کلاسها تبدیل به استادی شوند و بتوانند خود به حفاریهای غیرمجاز در مناطق و تپههای باستانی و تاراج آشکار میراث فرهنگی این سرزمین مبادرت کنند.
این روزها اگر در فضای مجازی واژههای گنج و عتیقه و... را در گوگل جستوجو کنید، فهرست بلندبالایی از گنجهای گوناگون و رشک برانگیز به شما میدهد؛ از گنج حضرت سلیمان، گنج داریوش سوم، گنج شهرزیرزمینی تخت جمشید، گنج زیرزمینی غار نخجیر گرفته تا گنج فاروق، گنج گچساران، گنجهای شهرری، گنج شاه عباس، گنج شهر زیر زمینی گنبدکاووس و...
پشت این فهرست بلندبالا از گنجهای عجیب و غریب، نام افرادی نشسته؛ افرادی با هویتهای مجعول و غیرمجعول که با بهرهمندی از تجهیزات و تبلیغات کامل و بدون واهمه و نگرانی به میدان آمدهاند تا راههای رسیدن به گنجهای افسانهای را به عشقِ گنجها نشان بدهند. حرفهای هستند، کارشان را خوب بلدند، مثلا یک کاسه آب روی سنگها میریزند و از روی رد آنها اوهام میبافند که این نقشه گنج است که روی سنگ افتاده! گاهی هم کنار کتیبهها یا حفرهها یا محوطهها و بناها میایستند و اعلام میکنند اگر ۵۰۰ قدم به چپ یا ۷۰۰ قدم به راست بروید و چند متر دل زمین یا دیواره یا خرابه یا غار و... را بکنید به گنج میرسید. پا توی کفش باستانشناسان هم میکنند و گاه خود را یک باستانشناس حرفهای و نخبه جا میزنند که اگر آگاه باشید و بدانید تعداد باستانشناسان کشور اندک است و تقریبا همگی یکدیگر را میشناسند، خیلی زود متوجه دروغشان میشوید.
به راحتی فیلم میگذارند که فلان جا و بهمان جا هستیم برای رمزگشایی؟! مدعیاند کارشناس هستند و از ترجمه و کارشناسی خطوط باستانی، رمزگشایی آثار و علائم گمانهزنی تا قیمتگذاری اقلام باستانی و کارشناسی سنگ و جواهرات را انجام میدهند و صد البته که فلزیاب هم میفروشند.
کلاس آموزشی در بیابانهای جرقویه
حالا چند وقتی است یکی از آنها ملقب به «پوآرو» که یکی از شاخهای اینستاگرامی همین حوزه است و ۱۴۲ هزار دنبالکننده دارد حسابی سر و صدا به پا کردهاست. او در فیلمی که آخر تیرماه منتشر شده اعلام میکند با ۱۴۰ خودرو و حضور بیش از ۵۰۰ نفر در بیابانهای جرقویه اصفهان کلاس آموزشی برپا کردهاست.
این خبر البته با واکنش شدید و سریع باستانشناسان و فعالان میراث فرهنگی و اصحاب رسانه مواجه شد و همزمان مسؤول یگان حفاظت میراث فرهنگی استان اصفهان و رئیس پاسگاه جرقویه وارد عمل شدند. مراتب به صورت ویژه در دستور کار یگان حفاظت میراثفرهنگی اصفهان، فرماندهی انتظامی استان و دادستانی قرار گرفت، بلافاصله عملیات شناسایی و دستگیری افراد سودجو و برگزارکننده این کاروان آغاز شد و بعد از وقوع درگیری بین مأموران و افراد سودجو، سه متهم در این رابطه دستگیر شدند؛ سه نفر منهای پوآرو.
سردار امیر رحمت اللهی، فرمانده یگان حفاظت میراث فرهنگی کشور گفت احکام قضایی سنگینی برای این افراد صادر شده تا درس عبرتی برای سوداگران میراث فرهنگی باشد. رحمت اللهی انگیزه این افراد را کسب منافع، معروف شدن در فضای مجازی و افزایش دنبالکنندگان در صفحات اجتماعی عنوان کرد.
آبروریزی فرهنگی
در این بین کارشناسان بنامی همچون مهدی حجت، رئیس ایکوموس ایران (شــورای بیــنالمللی بنــاها) و جــامعه باستـــانشنـــاسی ایــران هــم نسبت به وقوع چنین اتفاقاتی واکنش جدی نشان دادند.
حجت، راه افتادن این کاروان را آبروریزی فرهنگی دانست و تاکید کرد: کالبد هویت تاریخی ایران در خطر است و با توجه به مسائل تحریمهای ظالمانه و محاصره اقتصادی ایران و شیوع کرونا در کشور حفاران غیرمجاز محوطههای تاریخی ایران را به شدت تهدید میکنند.
او و دیگـر کارشناسان و باستانشناسان کشور خواستار بسته شدن صفحات مجازی این افراد و هماهنگی و هماندیشی جدی یگان حفاظت میراث فرهنگی، حراست و بخش حقوقی وزارتخانه میراث فرهنگی با نیروی انتظامی، پلیس فتا، قوه قضاییه و نهادهای نظارتی همچون وزارت اطلاعات و... شدند و تاکید کردند برای حفاظت محوطههای باستانی و میراث فرهنگی کشور نیاز به آموزش و آگاهی بخشی، تخصیص تجهیزات و منابع مالی و انسانی بیشتر، همراهی نهادهای قضایی، امنیتی و نظارتی و درنهایت تشدید قوانین و تنبیهات بازدارنده و کمک گرفتن از مردم جوامع محلی است.
منبع : روزنامه جام جم
پاسخ ها