به گزارش خبرنگار گروه استان های اخبار از مشهد ، دره آل، دره‌ای عریض است که در خراسان رضوی واقع شده و دارای ۵ آبشار فصلی و چند غار بسیار زیبا است. این آبشار‌ها از کوه‌های هزار مسجد سرچشمه می‌گیرند.
دره انجیر، یکی از جاذبه‌های اصلی دره آل مشهد است که بسیار باریک بوده و موانع صخره‌ای بسیار زیادی دارد، این دره پر از درختان زیبای انجیر است و به همین دلیل نیز به آن دره انجیر گفته می‌شود، درست در نزدیکی این دره نیز چشمه‌ای واقع شده است، این دره به منطقه زواندرخ، در روستایی با همین نام منتهی می‌شود.
از دیگر مکان‌های بسیار جذاب و دیدنی این دره می‌توان به غار آل اشاره کرد، این غار در اوایل جاده آسفالت منتهی به روستای آل و بعد از روستا‌های اندروخ و کارده واقع شده است.
ارتفاع این غار از سطح دریا هزار و ۴۵۸ متر است. البته بازدید از این غار به همین راحتی‌ها هم نیست، زیرا دهانه آن بسیار کوچک بوده و برای ورود به غار باید تجهیزات کوهنوردی داشته باشید. از آن جایی که کوه نوردان اسکلت‌هایی از انسان‌های نخستین و ابزار‌های مورد استفاده در آن زمان را درون غار یافته اند، باستان شناسان قدمت غار را به هزاران سال گذشته نسبت می‌دهند. عرض این غار بین ۱ تا ۳ متر و عمق آن ۱۰۰ متر می‌باشد. از آن جا که این غار دارای پرتگاه‌های خطرناکی است، توصیه می‌شود بدون تجهیزات کافی به این مکان سفر نکنید.
در جاده منتهی به این دره و بعد از روستای کارده، به فاصله ۷۰۰ الی ۸۰۰ متری از جاده، غاری به نام غار کبوتر خانه یا غار کارده را مشاهده خواهید کرد. این غار زیستگاه هزاران خفاش است. به غیر از این غار، در همین مسیر و در فاصله ۳ کیلومتری روستای کارده، غاری در دره انجیر وجود دارد که قدمت آن نیز به هزاران سال پیش باز می گردد.
برگ مهمی از تاریخ توس، سنگ نوشته‌ای است که در سال ۹۱۶هجری قمری، حک شده است، آن زمان که شیبک خان ازبک، غرق در غرور، روی صخره‌ای در دره «آل» ایستاده و درحالی که به منطقه خوش آب وهوای فتح شده اش می‌نگریسته، امر کرده است توس را «یادگار خانی» بنامند و روی سنگ، شرح فتوحات و ادعا‌های او مبنی بر خلیفه الرحمن را حک کنند. شیبک خان احتمالا همان طورکه باد خنک دره به سرش می‌خورده، بادی به غبغب انداخته و امر کرده است روی سنگ بنویسند که معماران همت همایون او مشغول بازسازی و عمران شهر «یادگارخانی» "نام ابداعی شیبک خان برای تابران" هستند. او خواسته است با این نام یادگاری از خود باقی بگذارد، بی خبر از اینکه چند ماه بعد شاه اسماعیل صفوی او را می‌کشد و کتیبه دره آل، تنها یادگار به جامانده از او می‌شود. این کتیبه را استادان دکتر محمدجعفر یاحقی، مهدی سیدی و رجبعلی لباف خانیکی برای اولین بار در سال۱۳۷۳ قرائت کردند. پیش از آن مردم محلی از کتیبه‌ای با عنوان «خان تاشی» یا «خان داشی» نام می‌بردند، اما کسی درست نمی‌دانست که این کتیبه چیست و روی آن چه نوشته شده است. خان تاشی در گویش مردم محلی که بیشتر آنان ترک زبان هستند، یعنی سنگ نوشته خان.
کتیبه «خان تاشی» حدود ۵ سال قبل به دلیل عملیات راه سازی در جاده بالادست، زیر خاک مدفون شده بود، اما خوشبختانه امروز از زیر خاک بیرون آمده است و وضعیت تثبیت شده‌ای دارد، هر چند که راضی کننده نیست. برای دیدن این کتیبه که در حاشیه رودخانه «آل» - «پنمنه» قرار دارد، به محض رسیدن به گندم زار‌ها باید وارد جاده ناهموار کنار رودخانه شوید و بقیه راه را حدود ۵۰۰ متر پیاده طی کنید. تابلو راهنمایی تا رسیدن به کتیبه وجود ندارد و برای دیدن آن باید نگاهتان را حدود ۳ متر بالا ببرید و در دامنه کوه میخ کنید. همچنین یک نمونه شبیه سازی شده از این کتیبه، در موزه توس آرامگاه فردوسی قرار دارد.
علاوه بر جاذبه‌هایی دره آل، در نیم فرسنگی اتفاعات شمال شرق روستای آل دژی معروف به قلعه آل و مات واقع شده است. از آثار با جامانده از این قلعه این گونه استنباط می‌شود که این قلعه زمانی محل استقرار سربازان و یک پادگان نظامی بوده است. سفالینه‌هایی مربوط به دوره تیموری تا سلجوقی نیز در این مکان کشف شده است.
همچنین در انتهای مسیر روستای آل و در نزدیکی معدن آق کمر، چادرنشین های به نام دوقیی مستقر هستند، تصاویر را در ادامه مشاهده کنید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها