حکم شرعی ریختن منی روی پتو و روش پاک کردن آن
در این مقاله از ، به طور جامع احکام شرعی، روش تطهیر و نظرات مراجع تقلید را درباره ریختن منی روی پتو و لحاف را توضیح داده ایم. ریختن منی روی پتو و خشک شدن آن، موضوعی است که در فقه شیعه ذیل احکام نجاسات و طهارت بررسی می شود.
در این مقاله، به بررسی احکام شرعی مرتبط با ریختن منی روی پتو و خشک شدن آن بر اساس فقه شیعه و نظرات مراجع تقلید پرداخته می شود. این موضوع در فقه اسلامی ذیل احکام نجاسات و طهارت مورد بحث قرار می گیرد. هدف، ارائه پاسخی جامع، دقیق و مطابق با فتاوای مراجع عظام است.
منی، مایعی است که در اثر شهوت یا به صورت غیرارادی (مثل احتلام) از انسان خارج می شود و در فقه شیعه، بر اساس نظر اکثریت قریب به اتفاق فقها، نجس محسوب می شود. این حکم بر اساس آیات قرآن (مانند آیه طهارت در سوره مائده) و روایات معتبر از اهل بیت (ع) استنباط شده است. خروج منی همچنین موجب جنابت می شود که برای انجام عباداتی مانند نماز و روزه، نیاز به غسل جنابت دارد.
وقتی منی روی پتو یا هر شیء دیگری ریخته می شود، آن بخش از پتو که با منی تماس پیدا کرده، نجس می شود. اما نکات زیر باید در نظر گرفته شود:
نجاست موضعی: تنها قسمتی از پتو که منی به آن رسیده نجس است و سایر بخش های پتو پاک باقی می ماند، مگر اینکه نجاست از طریق رطوبت به بخش های دیگر سرایت کند.
رطوبت و سرایت نجاست: بر اساس قواعد فقهی، نجاست منی در صورتی به اشیاء دیگر منتقل می شود که رطوبت سرایت کننده وجود داشته باشد. اگر منی روی پتو خشک شده باشد و هیچ رطوبتی (مثل عرق بدن یا آب) با آن تماس پیدا نکند، نجاست به بدن، لباس یا اشیاء دیگر منتقل نمی شود.
اگر منی روی پتو خشک شود، وضعیت به این صورت است:
نجاست باقی می ماند: خشک شدن منی باعث پاک شدن آن نمی شود. به عبارت دیگر، حتی اگر منی خشک شده باشد، آن بخش از پتو همچنان نجس است تا زمانی که به روش شرعی تطهیر شود.
عدم سرایت در حالت خشک: اگر پتوی نجس خشک باشد و بدن یا لباس شما هم خشک باشد، تماس با آن باعث نجس شدن شما نمی شود. اما اگر بدن یا لباس شما مرطوب باشد (مثلاً به دلیل عرق یا خیسی)، نجاست ممکن است منتقل شود.
نماز خواندن در این حالت: اگر مطمئن هستید که بدن و لباس شما پاک است و پتوی نجس خشک است، می توانید روی آن نماز بخوانید، زیرا نجاست در حالت خشک سرایت نمی کند. اما احتیاطاً بهتر است محل نجس تطهیر شود.
برای پاک کردن پتویی که به منی آلوده شده، باید مراحل زیر انجام شود:
اگر منی هنوز مرطوب است، ابتدا باید با دستمال یا وسیله ای آن را بردارید تا اثری از خود منی باقی نماند.
اگر خشک شده، می توانید با خراشیدن یا شستن، عین نجاست را از بین ببرید.
آب کر یا جاری: اگر از آب کر (مانند آب لوله کشی متصل به شبکه) یا آب جاری (مثل رودخانه) استفاده می کنید، کافی است محل نجس را زیر آب بگیرید تا نجاست کاملاً برطرف شود. نیازی به جدا کردن آب غساله (آبی که پس از شستن باقی می ماند) نیست.
آب قلیل (مقدار کم): اگر از آب قلیل استفاده می کنید (مثل آب در یک ظرف)، باید حداقل دو بار محل نجس را بشویید. بار اول برای برطرف کردن نجاست و بار دوم برای اطمینان از طهارت. همچنین، باید غساله را جدا کنید (مثلاً با فشار دادن پتو تا آب نجس خارج شود).
احتیاط در شستشو: برخی مراجع، مانند آیت الله سیستانی، توصیه می کنند که در شستشوی پارچه های ضخیم مثل پتو، اطمینان حاصل شود که آب به عمق پارچه نفوذ کرده است.
نیازی به شستن کل پتو نیست. تنها شستن محل نجس کافی است، مگر اینکه نجاست به بخش های دیگر سرایت کرده باشد.
پس از شستشو، پتو پاک است و می توانید آن را خشک کنید. خشک شدن به خودی خود تأثیری در طهارت ندارد، اما شستشوی صحیح شرط اصلی است.
در ادامه، نظرات برخی از مراجع عظام تقلید درباره این موضوع آورده شده است:
آیت الله سیستانی:
اگر منی روی پتو ریخته و خشک شده، آن بخش نجس است. برای تطهیر، کافی است محل نجس را با آب کر یا جاری بشویید تا نجاست برطرف شود. اگر با آب قلیل شسته شود، باید دو بار شستشو انجام گیرد و غساله جدا شود.
در صورت خشک بودن منی و عدم تماس با رطوبت، نجاست منتقل نمی شود و می توان روی آن خوابید یا نماز خواند، مشروط بر اینکه بدن و لباس پاک باشد.
آیت الله خامنه ای:
برای تطهیر پتو، شستن محل نجس با آب کر یا جاری کافی است. نیازی به شستن کل پتو نیست. اگر منی خشک شده باشد، تا زمانی که رطوبت سرایت کننده وجود نداشته باشد، نجاست به بدن یا لباس منتقل نمی شود.
ایشان تأکید دارند که در صورت شک در سرایت نجاست، اصل بر طهارت است و نیازی به تطهیر مجدد نیست.
آیت الله مکارم شیرازی:
منی نجس است و پتوی آلوده به آن باید تطهیر شود. اگر خشک شده باشد، نجاست منتقل نمی شود، مگر در صورت وجود رطوبت. برای شستشو، آب کر یا جاری کافی است و در آب قلیل، دو بار شستن لازم است.
اگر شخصی شک کند که آیا منی به بدن یا لباسش سرایت کرده یا نه، وظیفه ای برای تطهیر ندارد، زیرا اصل بر پاکی است.
آیت الله شبیری زنجانی:
مشابه سایر مراجع، ایشان نیز معتقدند که تنها محل نجس باید شسته شود. اگر منی خشک شده باشد، تا یقین به سرایت نجاست حاصل نشود، بدن و لباس پاک است.
حکم شرعی ریختن منی روی پتو و روش پاک کردن آن
پتوی بزرگ یا سنگین: اگر شستن کل پتو دشوار است، می توانید با یک پارچه مرطوب و سپس آب کر، محل نجس را تمیز کنید. برخی مراجع اجازه می دهند که پارچه رویی پتو جدا شده و شسته شود، به شرطی که نجاست به لایه های داخلی نفوذ نکرده باشد.
ماشین لباسشویی: شستن پتو در ماشین لباسشویی با آب کر (متصل به شبکه) معمولاً کافی است، به شرطی که نجاست کاملاً برطرف شود. اما اگر از آب قلیل استفاده می شود، باید مراحل شستشو با دقت انجام شود.
شک در نجاست: اگر نمی دانید دقیقاً کدام قسمت پتو نجس است یا مطمئن نیستید که نجاست وجود دارد، اصل بر طهارت است و نیازی به شستشو نیست.
غسل جنابت: اگر منی از شما خارج شده (چه در خواب و چه در بیداری)، غسل جنابت واجب است. این غسل برای انجام عباداتی مثل نماز و روزه ضروری است.
نماز با بدن یا لباس نجس: اگر بدن یا لباس شما به دلیل تماس با پتوی نجس، نجس شده باشد، نمی توانید با آن نماز بخوانید. باید ابتدا بدن و لباس را تطهیر کنید.
احتلام و نجاست: در صورتی که احتلام رخ داده و منی روی پتو ریخته، علاوه بر تطهیر پتو، باید غسل جنابت انجام شود.
اجتناب از وسواس: برخی افراد ممکن است در مورد نجاست دچار وسواس شوند. مراجع تقلید تأکید دارند که در صورت شک در نجاست یا سرایت آن، اصل بر طهارت است و نباید خود را به زحمت انداخت.
رعایت بهداشت: علاوه بر احکام شرعی، رعایت بهداشت شخصی و نظافت محیط زندگی توصیه می شود تا از مشکلات احتمالی جلوگیری شود.
توبه و استغفار: اگر خروج منی به دلیل فعل حرام (مثل استمناء) بوده، علاوه بر تطهیر و غسل، توبه و استغفار نیز لازم است.
1. آیا آبی که از مرد به واسطه نزدیکی خارج می شود نجس است؟ اگر بر روی چیزی بریزد آن چیز نجس می شود؟
اگر در موقع عشق بازی و نزدیکی با همسر آبی از انسان خارج شود ممکن است یکی از این سه آب باشد :
1- مَذى، آبى که گاهى بعد از ملاعبه و بازى کردن از انسان خارج مىشود و پاک است.
2- وَذى، آبى که گاهى بعد از منى بیرون مىآید و پاک است.
3- منى، آبی است که در موقع عشق بازی و نزدیکی با همسر با شهوت و جستن از انسان خارج می شود و بعد از بیرون آمدن آن، بدن سست می شود.
منی انسان و هر حیوانى که خون جهنده دارد، نجس است. و در صورتی که رطوبت آن به جایی سرایت کند آن را نیز نجس مىکند.
نتیجه آنکه منی نجس است و با هر چیزی که برخورد کند، آن را نجس می کند.
2. آیا می توان روی پتوی نجس خوابید؟
اگر پتو خشک باشد و بدن و لباس شما پاک باشد، اشکالی ندارد. اما بهتر است برای رعایت احتیاط، محل نجس را تطهیر کنید.
3. اگر ندانم دقیقاً کجای پتو نجس است، چه کنم؟
در این صورت، اصل بر طهارت است و نیازی به شستشوی کل پتو نیست، مگر اینکه یقین به نجاست بخشی از آن داشته باشید.
4. آیا شستن با مواد شوینده کافی است؟
خیر، شستن با آب کر یا جاری شرط اصلی طهارت است. مواد شوینده می توانند به برطرف کردن نجاست کمک کنند، اما جایگزین آب نمی شوند.
5. روی لحافم کمی منی ریخته وخشک شده است و من هنگام خواب از پتو استفاده می کنم ایاباعث نجس شدن لباس ها و بدنم می شود و نمی توانم نماز بخوانم؟
همین که می دانید آن لکه ها خشک بوده و نمی دانید که با رطوبتی سرایت کرده یا نه حکم به پاکی و عدم نجاست می شود، از نظر شرع مقدس، اصل بر طهارت اشیاء است. یعنى در هر موردى که کمترین تردیدى در نجس شدن آن براى شما حاصل شد، واجب است حکم به پاکی و عدم نجاست کنید و کسانى که داراى حساسیت نفسانى شدیدى در مورد نجاست هستند (به این افراد در اصطلاح فقهى وسواسى گفته مى شود)، تنها در مواردى که نجس شدن یک شىء را با چشمان خود ببینند، به طورى که اگر فرد دیگرى هم آن را ببیند، یقین به سرایت نجاست پیدا کند، فقط در این موارد باید حکم به نجاست کنند. استمرار اجراى این حکم در مورد افراد مزبور تا زمانى است که این حساسیت به طور کلى از بین برود.
خوب است بدانید هر شىء یا عضوى که نجس مى شود، براى تطهیر آن، یکبار شستن با آب لوله کشى بعد از زوال عین نجاست کافى است. وسواس یا تکرار در شستن یا فرو بردن آن در آب لازم نیست، و اگر شىء نجس از قبیل پارچه و مانند آن باشد، باید به مقدار متعارف فشار داده شود تا آب از آن خارج گردد.
6. اگر منی روی پتو ریخته شود و ما آن قسمت را آب کشیده و بعد از خشک شدن دوباره آثار منی روی پتو دیده شود آیا پتو نجس هست ؟
برای ما مقدور نبود کل پتو را آب بکشیم و مجبور به شستن همان قسمت شدیم برای خشک کردنش هم آن را روی شوفاژ انداختیم آیا حالا که خشک شده و هنوز هم کمی سفت هست نجس است و شوفاژ را هم نجس کرده یا نه ؟
پاسخ آیت الله فاضل لنکرانی : اگر عین منی در پتو مانده باشد، همان قسمت هایی از پتو که منی دارد و یا با حالت تری با منی تماس داشته است، نجس است و اگر با تری روی شوفاژ گذاشته اید و تری آن به شوفاژ رسیده باشد، شوفاژ هم نجس شده است.
اما اگر عین منی در پتو نمانده باشد و با شستن با آب عین منی از بین رفته باشد و فقط لکه آن مانده باشد، پتو پاک است و جاهای دیگری که با پتو تماس داشته، از جمله شوفاژ نیز پاک می باشد.
چگونه پتوی آلوده به منی را تطهیر کنیم
در اثنای جنابت، رختخواب آلوده می شود و قول راجح نزد من این است که منی نجس است. اگر فرض کنیم که منی یقینا به رختخواب رسیده، من به حکم اینکه دانشجو هستم و با دیگر دانشجوها زندگی می کنم و هر بار شستن رختخواب برایم دشوار است این نجاست را چون حکمی است و اثری بر آن مترتب نمی شود رها می کنم و شاید در حالی که رختخواب خیس است یا من خیس هستم روی آن می نشینم و بر اساس قول امام مالک عمل می کنم که حکم منتقل نمی شود. آیا آنچه من انجام می دهم درست است؟ حکم نمازهایم چیست؟ چون من با همان لباس هایی که روی تخت می نشینم نماز می خوانم.
علما دربارهٔ پاکی یا نجاست منی بر دو قول اختلاف کرده اند و منی بنابر مذهب شافعی و احمد پاک است و این مذهب از نظر دلیل قوی تر است، اما بنابر مذهب ابوحنیفه و مالک نجس است.
بنابر قول به نجاست منی، در صورتی که انسان دچار احتلام شود بعید است که منی به رختخواب برسد زیرا غالبا اینطور است که از لباس فراتر نمی رود.
و باید از وسواس دوری کرد زیرا این بیماری و شر است.
و به فرض آنکه منی به رختخواب رسیده باشد اگر خشک شود سپس انسان روی آن بنشیند، نجس نمی شود مگر آنکه لباسش یا رختخواب خیس باشد و نجاست از خشک به خشک منتقل نمی شود.
مذهب مالکیان این است که اگر عین نجاست با غیر از آب مطلق برطرف شود، نجاست منتقل نمی شود حتی با وجود خیسی.
خلیل مالکی در مختصر خود می گوید: «و اگر عین نجاست با [چیزی جز آب] مطلق از بین برده شود، آنچه به محلش برخورد کند نجس نمی شود».
حطاب در شرحش «مواهب الجلیل» (۱/۱۶۵) می گوید: «یعنی اگر نجاست با غیر آب مطلق از بین برده شود - یا با آب مضاف یا با چیزی بردارنده به جز آب مانند سرکه و مانند آن برداشته شود - و گفتیم که این محل نجاست را پاک نمی کند و محکوم به آن است و نماز با آن درست نیست، سپس چیزی خیس به آن محل در حالی که خیس است برخورد کرد یا چیزی خیس در حالی که خشک شده یا در حال خیسی به آن برخورد کرد، آیا آنچه به آن برخورد کرده نجس می شود یا خیر؟ در این باره دو قول هست. ابن عبدالسلام و مصنف و دیگران گفته اند: اکثریت بر عدم نجس شدن هستند».
علیش در «منح الجلیل» (۱/۷۳) می گوید: «و اگر عین نجاست از محل آن بدون آب مطلق زایل شود، مانند آبی که از گل اثر گرفته (گلاب) و در محل آن خیسی باقی مانده باشد و به چیزی خشک یا خیس برخورد کند، یا خشک شود و به چیزی خیس برخورد کند، آنچه به آن برخورد کرده بنابر مذهب، نجس نمی شود».
این سخن وی که «یا اگر خشک شد و با چیزی خیس برخورد کرد» به نجاستی برمی گردد که عین آن با چیز جز آب مطلق زایل شده باشد، بنابراین این دربارهٔ نجاستی که خشک شده اما عین آن زایل نشده منطبق نمی شود.
ریختن منی روی پتو باعث نجس شدن محل تماس می شود، اما خشک شدن منی مانع سرایت نجاست در حالت خشک می شود. برای تطهیر، باید محل نجس را با آب کر یا جاری شست، یا در صورت استفاده از آب قلیل، دو بار شستشو انجام داد. نظرات مراجع تقلید مانند آیت الله سیستانی، خامنه ای، مکارم شیرازی و شبیری زنجانی همگی بر این نکته تأکید دارند که تنها محل نجس نیاز به تطهیر دارد و در صورت شک، اصل بر طهارت است. رعایت این احکام همراه با اجتناب از وسواس، به حفظ طهارت شرعی و آرامش ذهنی کمک می کند.
گردآوری : بخش مذهبی
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها