کیلیت تراپی؛راهی برای نجات از مسمومیت با فلزات سنگین

کیلیت تراپی روشی برای حذف فلزات سنگین از بدن

در این مقاله از به بررسی کیلیت تراپی، روشی برای دفع فلزات سنگین از بدن، می‌پردازیم. در این روش از موادی به نام شلاته کننده استفاده می‌شود که به فلزات سنگین متصل شده و آنها را از طریق ادرار یا مدفوع دفع می‌کنند.  

هنگامی که فلزاتی مانند سرب، جیوه، آهن و آرسنیک در بدن شما انباشته می شوند، می توانند سمی شوند. کیلاسیون درمانی یا کیلیت تراپی روشی است که از دارو برای حذف این فلزات استفاده می کند تا شما را بیمار نکند.

برخی از پزشکان نیز از آن برای درمان بیماری های قلبی، اوتیسم و ​​آلزایمر استفاده می کنند. اما شواهد بسیار کمی وجود دارد که نشان دهد برای آن شرایط مفید است. در واقع، کیلیت تراپی می تواند عوارض جانبی جدی،از جمله مرگ به خصوص اگر به روش اشتباه استفاده شود، ایجاد کند.

تزریق داخل وریدی برای کیلیت تراپی

تاریخچه کیلیت تراپی

کلمه «کیلاسیون» از کلمه یونانی «چلوس» (chelos) به معنی «چنگ» گرفته شده است. این اصطلاح به نحوه پیوند فلز بدن مانند آهن به صورت چنگ مانند به یک ترکیب شیمیایی به نام "عامل کیلاسیون" اشاره دارد.

اولین استفاده بالینی از کیلیت تراپی در سال 1956 انجام شد، جایی که در 19 نفر از 20 بیمار مسمومیت با سرب که دچار آنژین شدید بودند، از طریق این درمان بهبود مشاهده شد. از آن زمان، اثربخشی آن برای مسمومیت با فلزات به خوبی ثابت شده است، اما حمایت و مطالعات در مورد استفاده از آن برای درمان سایر بیماری ها محدود بوده است.

کیلیت تراپی روشی برای درمان مسمومیت با فلزات

کیلیت تراپی چگونه عمل می‌کند؟

کیلیت تراپی از داروهای خاصی استفاده می‌کند که به فلزات موجود در خون شما می‌چسبند. این داروهای کیلیت‌کننده را از طریق یک لوله داخل وریدی (IV) در بازویتان دریافت خواهید کرد. همچنین این دارو به صورت قرص نیز موجود است. پس از اتصال دارو به فلز، بدن شما هر دو را از طریق ادرار دفع می‌کند. یکی از رایج‌ترین عوامل کیلیت‌کننده مورد استفاده در کیلیت تراپی، اسید اتیلن دی آمین تترا استیک (EDTA) است. EDTA قادر به حذف موادی مانند سرب، آهن، مس و کلسیم از خون است.

سایر عوامل کیلیت‌کننده مورد استفاده عبارتند از:

• دی مرکاپرول (Dimercaprol): این ماده معمولاً برای درمان مسمومیت با آرسنیک، طلا، مس و جیوه و همچنین موارد شدید بیماری ویلسون استفاده می‌شود.

• سوکسیمر (Succimer): سوکسیمر یک عامل کیلیت‌کننده خوراکی است که به طور عمده برای درمان مسمومیت با سرب، به ویژه در کودکان، استفاده می‌شود. سوکسیمر همچنین مسمومیت با کادمیوم، جیوه و آرسنیک را نیز درمان می‌کند.

• دفروکسامین (Deferoxamine): این ماده در درجه اول برای درمان آهن اضافی در بدن استفاده می‌شود، اما همچنین مسمومیت با روی و مس را نیز درمان می‌کند.

• پنی سیلامین (Penicillamine): پنی‌سیلامین برای کاهش ذخایر مس در بیماری ویلسون و درمان اختلالات ایمنی مانند آرتریت روماتوئید و اسکلرودرمی استفاده می‌شود.

• دفراسیروکس (Deferasirox): این ماده برای درمان مسمومیت با سرب استفاده می‌شود. همچنین به روی و مس نیز متصل می‌شود، اما به میزان کمتر.

لازم به ذکر است که عوامل کیلیت‌کننده مورد تایید FDA، تنها با نسخه پزشک و برای شرایط خاص، مانند مسمومیت با سرب یا آهن اضافی، در دسترس هستند.

در کیلاسیون داروها به فلزات موجود در خون شما می‌چسبند

کیلیت تراپی چه بیماری‌های دیگری را درمان می‌کند؟

برخی از پزشکان و شرکت‌های تولیدکننده مکمل ادعا می‌کنند که از کیلیت تراپی برای کاهش علائم اوتیسم، آلزایمر یا بیماری قلبی استفاده می‌کنند. با این حال، این درمان تنها توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان مسمومیت با فلزات تایید شده است. تحقیقات در مورد اثربخشی کیلیت تراپی برای سه بیماری ذکر شده به شرح زیر است:

اوتیسم

استفاده از کیلیت تراپی برای درمان اوتیسم بر این باور استوار است که جیوه موجود در واکسن‌های دوران کودکی باعث ایجاد اوتیسم می‌شود. مطالعات این ایده را رد کرده‌اند. با این حال، برخی از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی همچنان بر این باورند که حذف فلزات از بدن می‌تواند علائم اوتیسم را بهبود بخشد.

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) تأکید می‌کند که هیچ مدرکی دال بر اثربخشی کیلیت تراپی برای اوتیسم وجود ندارد و حتی ممکن است خطرناک باشد. یک کودک مبتلا به اوتیسم پس از انجام این درمان جان خود را از دست داد. AAP به جز در موارد کارآزمایی بالینی، استفاده از کیلیت تراپی برای اوتیسم را توصیه نمی‌کند.

بیماری آلزایمر

در بیماران مبتلا به آلزایمر، پروتئین‌های غیرطبیعی به نام تاو و بتا آمیلوئید در مغز تجمع می‌یابند و به آن آسیب می‌رسانند. تا به امروز، هیچ درمان قطعی‌ برای توقف یا معکوس کردن این بیماری وجود ندارد.

برخی از محققان بر این باورند که تجمع فلزاتی مانند مس، آهن و روی نیز ممکن است در بیماری آلزایمر نقش داشته باشد. اگر این ادعا درست باشد، کیلیت تراپی ممکن است در درمان آن کاربرد داشته باشد. با این حال، تاکنون هیچ مدرکی دال بر اثربخشی آن وجود ندارد.

بیماری قلبی

بیماری قلبی زمانی ایجاد می‌شود که رسوبات چربی به نام پلاک در سرخرگ‌ها تشکیل شود. این مواد باعث تنگ شدن رگ‌های خونی و کاهش انعطاف‌پذیری آن‌ها می‌شوند و در نتیجه، جریان خون کند می‌شود. پلاک‌های عروقی حاوی کلسیم هستند. داروی کیلیت‌کننده‌ای به نام EDTA دی‌سدیم به این ماده معدنی متصل می‌شود. هدف از کیلیت تراپی، پاکسازی کلسیم از رگ‌های خونی و در نتیجه، رفع انسداد و بهبود جریان خون است.

در سال ۲۰۰۲، موسسه ملی بهداشت آمریکا (NIH) مطالعه‌ای بزرگ به نام TACT در مورد کیلیت تراپی انجام داد. این مطالعه نشان داد که این درمان تا حدودی خطر حمله قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات قلبی را کاهش می‌دهد. اما این اثر تنها در افراد دیابتی مشاهده شد. این مطالعه نتوانست شواهد کافی برای اثربخشی آن در درمان بیماری قلبی به طور کلی ارائه دهد. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نیز تاکنون این درمان را برای بیماری قلبی تایید نکرده است. 

داروهای کیلیت می‌توانند برخی از فلزات مورد نیاز بدن را دفع کنند

عوارض جانبی کیلیت تراپی

زمانی که کیلیت تراپی به درستی و برای دلیل موجه انجام شود، می‌تواند ایمن باشد. شایع‌ترین عارضه جانبی، احساس سوزش در ناحیه‌ای است که سرم تزریق می‌شود. همچنین ممکن است تب، سردرد، حالت تهوع یا استفراغ ، کاهش وزن ، فشار خون بالا ، درد شکم و اختلالات دستگاه گوارش را تجربه کنید.

داروهای کیلیت‌کننده می‌توانند به برخی از فلزات مورد نیاز بدن مانند کلسیم، مس و روی متصل شده و آن‌ها را دفع کنند. این امر می‌تواند منجر به کمبود این مواد حیاتی شود. همچنین، برخی از افرادی که تحت کیلیت تراپی قرار گرفته‌اند، دچار کاهش سطح کلسیم خون و آسیب کلیه شده‌اند.

قبل از انجام کیلیت تراپی باید با پزشک خود مشورت کنید

سوالات متداول درباره کیلیت تراپی

1. کیلیت تراپی چیست؟

کیلیت تراپی یک روش درمانی است که از داروهایی برای حذف فلزات سنگین از بدن استفاده می‌کند. این داروها به فلزات متصل می‌شوند و سپس از طریق ادرار دفع می‌شوند.

2. کیلیت تراپی برای چه مواردی استفاده می‌شود؟

کیلیت تراپی برای درمان مسمومیت با فلزات سنگین مانند سرب، جیوه و آرسنیک استفاده می‌شود. همچنین برخی از افراد از آن برای درمان بیماری‌های دیگری مانند اوتیسم، آلزایمر و بیماری قلبی استفاده می‌کنند. با این حال، شواهد علمی کافی برای اثربخشی کیلیت تراپی در درمان این بیماری‌ها وجود ندارد.

3. کیلیت تراپی چگونه انجام می‌شود؟

کیلیت تراپی می‌تواند از طریق تزریق داخل وریدی (IV) یا به صورت قرص انجام شود.

4. کیلیت تراپی برای چه کسانی مناسب نیست؟

کیلیت تراپی برای زنان باردار یا شیرده، افراد مبتلا به بیماری‌های کلیوی یا کبدی و افراد مبتلا به برخی از بیماری‌های دیگر مناسب نیست.

5. قبل از انجام کیلیت تراپی چه اقداماتی باید انجام شود؟

قبل از انجام کیلیت تراپی، باید با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود که آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر. همچنین، پزشک باید آزمایشاتی را انجام دهد تا سطح فلزات در بدن شما را تعیین کند.

6. بعد از انجام کیلیت تراپی چه اقداماتی باید انجام شود؟

بعد از انجام کیلیت تراپی، باید مایعات زیادی بنوشید تا به دفع فلزات از بدن شما کمک کند. همچنین، باید به طور منظم با پزشک خود ملاقات کنید تا سطح فلزات در بدن شما را بررسی کند.

7. کیلیت تراپی چقدر طول می‌کشد؟

مدت زمان کیلیت تراپی به نوع و شدت مسمومیت با فلزات بستگی دارد. به طور کلی، درمان چندین ماه طول می‌کشد.

8. هزینه کیلیت تراپی چقدر است؟

هزینه کیلیت تراپی به نوع و شدت درمان، محل زندگی شما و سایر عوامل بستگی دارد.

9. آیا کیلیت تراپی یک درمان جایگزین است؟

کیلیت تراپی نباید به عنوان جایگزینی برای درمان‌های پزشکی استاندارد مانند جراحی یا شیمی‌درمانی استفاده شود.

10. آیا کیلیت تراپی ایمن است؟

کیلیت تراپی می‌تواند یک روش درمانی ایمن و موثر برای مسمومیت با فلزات باشد. با این حال، این درمان می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد و برای همه افراد مناسب نیست. قبل از انجام کیلیت تراپی، باید با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود که آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر.

توصیه پایانی

کیلیت تراپی می‌تواند یک روش درمانی ایمن و موثر برای مسمومیت با فلزات باشد. با این حال، این درمان می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد و برای همه افراد مناسب نیست. قبل از انجام کیلیت تراپی، باید با پزشک خود مشورت کنید تا مشخص شود که آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر.

در اینجا چند نکته برای انتخاب آگاهانه در مورد کیلیت تراپی ارائه می‌شود:

• در مورد کیلیت تراپی و تحقیقات علمی مربوط به آن تحقیق کنید.

• با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات کیلیت تراپی صحبت کنید.

• از یک متخصص کیلیت تراپی با تجربه و واجد شرایط کمک بگیرید.

همچنین به یاد داشته باشید که کیلیت تراپی نباید به عنوان جایگزینی برای درمان‌های پزشکی استاندارد مانند جراحی یا شیمی‌درمانی استفاده شود.

گردآوری:بخش سلامت