هیپرتروفی لب یک وضعیت پزشکی است که با بزرگ شدن غیر معمول لب های داخلی واژن (یا لابیا مینور) مشخص می شود. بیمارانی که از این عارضه رنج می‌برند، لب‌های واژن داخلی دارند که فراتر از لب‌های بیرونی معمولاً بزرگ‌تر (لابیا ماژور) است. علائم هیپرتروفی (بزرگ شدن) شامل تغییرات زیبایی شناختی یا عملکردی قابل توجهی است که باعث تداخل (یا درد آشکار بسته به شدت) در طول فعالیت هایی مانند مقاربت، دوچرخه سواری، ورزش و حرکات معمولی مانند راه رفتن یا نشستن می شود. در برخی موارد لابیا به اندازه ای بیرون زده است که هنگام پوشیدن لباس شنا و برخی از انواع لباس قابل مشاهده است. در صورت وجود هیپرتروفی ممکن است رعایت بهداشت مناسب دشوار باشد. گذشته از این مسائل فیزیکی مهم، هیپرتروفی لب ممکن است باعث خجالت و/یا کاهش اعتماد به نفس افراد مبتلا شود.
هیپرتروفی لب می تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. در حالی که برخی از زنان در دوران نوجوانی متوجه علائم هیپرتروفی می شوند (گاهی اوقات با عدم تقارن لبی شدید در سال های نوجوانی تشخیص داده می شود)، این وضعیت اغلب به دنبال تغییرات هورمونی خود را نشان می دهد. بارداری و زایمان می تواند منجر به شل شدن بیش از حد و افتادگی لب ها نیز شود.
ما هیپرتروفی لب را از طریق روشی به نام لابیاپلاستی درمان می کنیم . لابیاپلاستی یک گزینه جراحی است که بافت اضافی دستگاه تناسلی را بدون برجای گذاشتن جای زخم قابل مشاهده بر می دارد. قبل از شروع جراحی، جراح شما برای شناسایی اهداف درمانی با شما همکاری می کند. این مرحله معمولاً شامل بحث در مورد طول مورد نظر لابیا مینور است. به اکثر خانم ها توصیه می شود که به دنبال سطحی از اصلاح باشند که مینور را تقریباً با لب بزرگ تراز کند.
متداول ترین هدف بیان شده از لابیاپلاستی رفع عدم تقارن با متعادل کردن لابیاها تا حداقل یک سانتی متر طول است. لابیاپلاستی خود یک عمل نسبتا کوتاه است که معمولا کمتر از یک ساعت طول می کشد. اکثر زنان می توانند این درمان را به صورت سرپایی دریافت کنند. لابیاپلاستی پس از بهبودی، ناحیه تناسلی کانتور، جوان‌تر و راحت‌تر را برای زنان ایجاد می‌کند.
جراحان ما در طیف وسیعی از تکنیک های جراحی مهارت دارند. جراحان ما با ارزیابی دقیق شما قبل از عمل و استفاده از تخصص پزشکی خود، می توانند بهترین نوع جراحی لابیا مینور را برای هر خانمی ارائه دهند.
رایج ترین شکل لابیاپلاستی، تکنیک تریم، شامل برداشتن بخش طولی بافت اضافی لبی است. روش پیرایش ساده‌ترین شکل لابیاپلاستی است که خطرات عوارض را کاهش می‌دهد و روند بهبودی ساده‌ای دارد. به این دلایل، این روش درمانی ترجیحی برای اکثر بیماران است.
این تکنیک مرز بافتی طبیعی لابیای داخلی را حفظ می کند و به منظور به حداقل رساندن جای زخم بیمار ایجاد شده است. فقط زنانی که لابیای شکل مناسبی دارند، جایی که بافت اضافی که باید برداشته شود از بخش کوچکی از لابیای داخلی تشکیل شده است، کاندیدای تکنیک Wedge هستند.
Z-plasty لابیاپلاستی بسیار شبیه تکنیک Wedge است، با این حال باعث ایجاد اسکار می شود که حتی کمتر آشکار است.
تکنیک De-Epithelialisation برای اجتناب از نیاز به برش‌های عمیق و جراحی و حفظ ظاهر طبیعی لبه لابیا توسعه داده شد. علیرغم مزایای آن، این تکنیک کاربردهای بسیار محدودی دارد و به همین دلیل اغلب انجام نمی شود.
در بیشتر موارد، زنانی که تحت عمل لابیاپلاستی قرار می‌گیرند، می‌توانند ظرف یک هفته به سر کار خود بازگردند. در حالی که فعالیت بدنی باید به مدت چهار هفته محدود شود (لابیا اغلب در عرض دو هفته بهبود می یابد، اما برای بازگشت به حالت عادی به چهار هفته نیاز است). در طول دو هفته اول، دوش گرفتن مجاز است و به دنبال آن یک لایه سبک از پلی اسپورین و یک گاز کوچک در لباس زیر پوشیده می شود.
علیرغم این واقعیت که لابیاپلاستی ایمن و موثر است، مانند بسیاری از انواع دیگر جراحی با خطرات بالقوه ای همراه است. شایع ترین عوارض مرتبط با لابیاپلاستی شامل عفونت، خونریزی و عدم تقارن است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها