فیبروم چیست؟

فیبروم ها مخلوطی از سلول های ماهیچه صاف و فیبروبلاست ها هستند که تومورهای سخت، گرد و پیچ خورده را در میومتر تشکیل می دهند. پاتوفیزیولوژی فیبروم ها ناشناخته باقی مانده است، اگرچه این فرضیه وجود دارد که هر فیبروم از یک جهش در یک سلول عضله صاف منفرد گرفته شده است. 

رحم شایع ترین محل فیبروم است. محل ممکن است بر علائم و کیفیت زندگی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، فیبروم های زیر مخاطی ممکن است منجر به خونریزی شدید قاعدگی و مشکلات باروری شود و فیبروم های بزرگ ممکن است دو یا چند مکان را اشغال کنند و می توانند از حفره آندومتر تا سطح سروزیال گسترش یابند.

چگونه بفهمم فیبروم دارم؟

زنانی که علائم دارند (حدود 1 در 3) ممکن است این موارد را تجربه کنند:

• دوره های سنگین  
• دوره های دردناک
• درد شکم (شکم).
• کمر درد
• پا درد
• درد یا توده لگن
• نیاز مکرر به ادرار کردن
• یبوست
• درد یا ناراحتی در حین رابطه جنسی
• در موارد نادر، عوارض بیشتر ناشی از فیبروم می تواند بر بارداری تأثیر بگذارد یا باعث ناباروری شود.

چرا فیبروم ها ایجاد می شوند

علت دقیق فیبروم ناشناخته است، اما آنها با هورمون استروژن مرتبط هستند. استروژن هورمون تولید مثل زنانه است که توسط تخمدان ها (ارگان های تناسلی زنانه) تولید می شود. افزایش هورمون استروژن و سایر هورمون‌های استروئیدی جنسی، بر رشد سریع عضله و بافت فیبری تأثیر می‌گذارد و از میومتر پخش می‌شود. فیبروم ها معمولاً در سال های باروری زنان (حدود 16 تا 50 سالگی) زمانی که سطح استروژن در بالاترین حد خود است، ایجاد می شود. هنگامی که سطح استروژن پایین است، مانند پس از یائسگی که قاعدگی های ماهانه زنان متوقف می شود، تمایل به کوچک شدن دارند.

چه چیزی رشد فیبروم ها را کنترل می کند؟

استروژن و پروژسترون تکثیر و حفظ فیبروم های رحمی را کنترل می کنند و اکثر درمان های پزشکی با مهار تولید استروئیدهای جنسی یا عملکرد آنها عمل می کنند. تصور می شود که عمل اولیه استروژن از طریق القای بیان گیرنده پروژسترون انجام می شود و در نتیجه به لیومیوم ها اجازه می دهد به پروژسترون پاسخ دهند. درمان جایگزینی هورمونی ممکن است باعث رشد فیبروم شود، اما این اهمیت بالینی نامشخصی دارد.

چه کسانی فیبروم می گیرند؟

شیوع فیبروم بیش از 70 درصد تخمین زده می شود. عوامل خطر:

• سن :  اغلب در زنان 30 تا 50 ساله رخ می دهد
• نژاد و قومیت :  تصور می شود که فیبروم در زنان با منشاء آفریقایی-کارائیب بیشتر ایجاد می شود.
• تعداد فرزندان (برابر) :  زنانی که بچه دار شده اند در معرض خطر کمتری برای ایجاد فیبروم هستند و هر چه تعداد فرزندان بیشتری داشته باشید این خطر کاهش می یابد.
• وزن :  همچنین تصور می‌شود که در زنان دارای اضافه وزن یا چاق بیشتر رخ می‌دهد، زیرا اضافه وزن سطح استروژن را در بدن افزایش می‌دهد.
• عوامل غذایی :  رژیم غذایی سنگین به رنگ قرمز با افزایش 70 درصدی خطر فیبروم همراه است. سبزیجات سبز، میوه ها و لبنیات خطر ابتلا به فیبروم را کاهش می دهند.
• سابقه خانوادگی :  ژنتیک در تشکیل فیبروم نقش دارد. اگر مادر یا خواهر شما فیبروم داشت، شما در معرض خطر ابتلا به آن هستید.

تشخیص فیبروم

فیبروم ها از طریق تصور (سونوگرافی، اشعه ایکس، ام آر آی)، ارزیابی بافت شناسی و شواهد آزمایشگاهی بیوشیمیایی تشخیص داده می شوند. گاهی اوقات برای تایید تشخیص نیاز به جراحی است.

فیبروم ها شایع هستند و با در دسترس بودن گسترده سونوگرافی با وضوح بالا، اغلب به طور تصادفی تشخیص داده می شوند.

زنانی که در مراقبت های اولیه با علائم نشان دهنده فیبروم مراجعه می کنند، باید تاریخچه زنان خود را مورد ارزیابی قرار دهند، از جمله غربالگری دهانه رحم، و باید تحت معاینه لگنی برای هر توده، تخمین هموگلوبین برای بررسی کم خونی فقر آهن، و در صورت وجود علائم ادراری، آزمایش ادرار میان جریان برای رد عفونت دستگاه ادراری انجام دهند. عدم قطعیت تشخیصی، همراهی با علائم مشکل ساز، یا هرگونه سوء ظن بالینی یا رادیولوژیکی بدخیمی باید ارجاع را برای بررسی های بیشتر ضروری کند. زنان مبتلا به فیبروم بدون علامت، در صورت قطعی بودن تشخیص، اغلب نیازی به بررسی یا درمان بیشتر ندارند.