جراحی واژینوپلاستی برای سفت کردن واژن شل شده انجام می شود. وقتی میگویم " واژن شل " یا "واژن شل شده"، بسیاری ممکن است بگویند که واژن شل نمیشود زیرا ماهیچههای زیرین خاصیت ارتجاعی دارند. این کاملا درست نیست. با افزایش سن و زایمان های متعدد واژینال، استحکام و خاصیت ارتجاعی عضلات واژن تا حدی از بین می رود و دهانه واژن شل می شود. این "ممکن است" حساسیت را در هنگام رابطه جنسی کاهش دهد. باز هم این بیانیه استدلال می شود. برخی می گویند واژن حساسیت خود را از دست نمی دهد. در حالی که این درست است، منظور من این است که "لذت نفسانی" در هنگام داشتن رابطه جنسی در جوانی با لذتی که بعد از کمی پیر شدن و زایمان چند نوزاد از طریق واژن خود متفاوت است، متفاوت است.
جراحی واژینوپلاستی با سفت کردن ماهیچههای ابتدای واژن این مشکل را برطرف میکند. این همچنین به زن کمک می کند تا بر علائم بی اختیاری ادرار غلبه کند.
اگر حتی پس از زایمان واژینال فرزندانتان از زندگی جنسی خود راضی هستید، نیازی به انجام واژینوپلاستی یا هر نوع جراحی ندارید. اگر از مشکلات بی اختیاری رنج می برید، گزینه های درمانی مختلفی برای شما وجود دارد. اما اگر شما یکی از موارد زیر هستید، می توانید برای جراحی واژینوپلاستی اقدام کنید:
بیایید این را با کلمات ساده گام به گام بیان کنیم.
این جراحی ممکن است با لابیاپلاستی ترکیب شود یا نباشد . جراحی لابیاپلاستی شامل برداشتن پوست اضافی اطراف واژن است. Labia majora به "لب" خارجی واژن و labia minora به "لب" داخلی واژن اشاره دارد. پوست لابیا ماژور ممکن است بریده شود (با استفاده از لیزر یا یک اسکالپل معمولی یا قیچی) و به دنبال آن پوست اضافی لابیا مینور برداشته شود و ظاهری جوانتر و بدون افتادگی به واژن بدهد.
هر جراحی، کوچک یا بزرگ، ریسک دارد. اگر اجازه دهید بدنتان بریده شود، حاضرید ریسک کنید. خطرات جراحی واژینوپلاستی به شرح زیر است:
اگر مایل به انجام عمل جراحی واژینوپلاستی نیستید، می توانید روش های سفت کردن واژن غیر جراحی را بررسی کنید .
پاسخ ها