مبحث ۱۸ یکی از ۲۳ مبحث مقررات ملی ساختمان در ایران است که به موضوع عایقبندی و تنظیم صدا (آکوستیک) در ساختمانها میپردازد
هدف اصلی این مبحث، تأمین سلامت، آسایش و شرایط شنیداری مناسب برای ساکنان و بهرهبرداران ساختمانها است.
سلامت و آسایش: با کنترل صدای ناخواسته (نویز) و کاهش انتقال آن بین فضاها، کیفیت زندگی و آرامش افراد بهبود مییابد.
کیفیت فضاهای کاربری: با تنظیم زمان واخنش (Reverberation Time) در فضاهایی مانند سالنهای سخنرانی، آموزشی و...، شرایط آکوستیکی مناسب برای درک مطلوب صدا فراهم میشود.
الزامآور بودن: رعایت این مقررات برای تمامی ساختمانها با کاربریهای مختلف (مسکونی، آموزشی، هتلها و...) الزامی است و کلیه عوامل اجرایی و نظارتی باید از اجرای صحیح آن مطمئن شوند.
این مبحث به طور کلی موارد زیر را پوشش میدهد:
شاخصهای آکوستیکی: معرفی شاخصهای لازم برای درک و اجرای مقررات (مانند شاخص کاهش صدای هوابرد، شاخص صدابندی کوبهای و...).
مقادیر نویز مجاز: تعیین حداکثر میزان نویز مجاز در فضاهای مختلف ساختمانی.
عایقبندی صدای هوابرد (Airborne Sound Insulation): مقررات مربوط به کاهش انتقال صداهایی که از طریق هوا منتقل میشوند (مانند صحبت کردن، صدای تلویزیون) از طریق جداکنندهها (دیوارها و کف/سقفها).
عایقبندی صدای کوبهای (Impact Sound Insulation): مقررات مربوط به کاهش انتقال صداهای ناشی از ضربه یا کوبش (مانند راه رفتن، جابجایی وسایل) از طریق کف-سقفها.
تنظیم صدا (Control of Sound Absorption): الزامات مربوط به جذب و بازتاب صدا در داخل فضاها، به ویژه در فضاهایی که نیاز به کیفیت آکوستیکی بالا دارند.
روشهای محاسبه: ارائه روشهایی برای تعیین شاخص کاهش صدای یک جداکننده مرکب.
مقررات آکوستیکی بر اساس نوع کاربری: تعیین الزامات خاص برای ساختمانهای مسکونی، هتلها، تصرفهای آموزشی و سایر کاربریها.
این مبحث دارای پیوستهایی است که راهنماییهای فنی و مقادیر عددی مورد نیاز را ارائه میدهند:
روش تعیین شاخص کاهش صدای یک جداکننده مرکب.
مقادیر ضریب جذب مواد و مصالح گوناگون.
مقادیر صدابندی هوابرد جداکنندهها.
مقادیر صدابندی کوبهای و هوابرد کف – سقفها.
پاسخ ها