رانندگی انسان در هوای گرگ و میش بهتر از رانندگی با یک سیستم خودمختار است!

نتایج یک تحقیق جدید نشان داده است که در هوای گرگ و میش، راننده انسانی عملکرد بهتری نسبت به سیستم خودران دارد.

سیستم‌های کمک‌راننده یا خودران، به بخش جدایی ناپذیر از خودروهای مدرن امروزی تبدیل شده‌اند. این سیستم‌ها با کمک به هدایت خودرو، از بروز تصادفات ناخواسته جلوگیری می‌کنند. با این حال نتایج یک تحقیق جدید نشان داده است که در هوای گرگ و میش، راننده انسانی عملکرد بهتری نسبت به سیستم خودران دارد.

مطالعه جدید توسط موسسه نیچر کامینیوکیشنز (Nature Communications) انجام شده است. براساس این مطالعه و پس از بررسی 37 هزار تصادف وسیله نقلیه، سیستم‌های خودران هنوز در ساعت اولیه صبح فعالیت مناسبی ندارند. این تحقیق نشان داد که احتمال تصادف رانندگان انسانی هنگام حرکت در هوای گرگ و میش بسیار کمتر از سیستم‌های خودران است. در واقع اختلاف دقت راننده انسانی و سیستم خودران در هوای گرگ و میش آن‌قدر زیاد بود که محققین نمی‌توانستند آن را نادیده بگیرند.

عملکرد فاجعه‌بار سیستم‌های خودران در هوای گرگ و میش

براساس مطالعه جدیدی که در ایالات‌متحده و توسط نیچر کامیونیکیشنز انجام شده است، سیستم‌های خودران هنگام حرکت در هوای گرگ و میش پنج برابر ضعیف‌تر از راننده انسانی عمل می‌کنند. عمده مشکلات سیستم خودران به حرکت در پیچ‌ها مربوط می‌شود. سیستم‌های خودران هنگام حرکت در پیچ‌ها دو برابر از عامل انسانی ضعیف‌تر هستند.

اما علت عملکرد ضعیف سیستم‌های خودران در هوای گرگ و میش چیست؟ به بیان محققین، موقعیت‌های کم‌نور بر توانایی دوربین‌ها و حسگرها اثر منفی می‌گذارد. این ابزارها قادر به تطبیق با شرایط نیمه روشن، نیمه تاریک نیستند. شرایط نوری هنگام طلوع یا غروب خورشید، باعث می‌شود تا دوربین‌ها و سنسورهای سیستم خودران قادر به تشخیص درست اشیا نباشند. تشخیص اشتباه اشیا به دلیل نوسان نور، باعث به اشتباه افتادن الگوریتم‌ها و سردرگمی سیستم‌ها خواهد شد. همچنین برخی مواقع سیستم‌های خودران نمی‌توانند اشیایی که در سایه قرار دارند را تشخیص دهند. در بررسی‌های انجام شده، سیستم ترمز اضطراری در هوای نیمه روشن انسان‌ها و حیوانات را تشخیص نداد و ترمز نکرد.

ویژگی کلیدی انسان‌ها برای گریز از خطر

در بخش نتیجه‌گیری تحقیق انجام شده، محققین به ویژگی خاص انسان‌ها اشاره کرده‌اند که سیستم‌های خودران از آن بهره نمی‌برند. به گفته محققین، انسان‌ها هنگام رانندگی حدود 800 متر جلوتر از خود را هنگام رانندگی می‌بینند. بنابراین در صورت وجود هرگونه مانع یا شرایط آب‌وهوایی نامطلوب، اقدامات احتیاطی را اتخاذ می‌کنند. در سوی مقابل سیستم‌های خودران تنها مناطق اطراف خودرو را به صورت کامل تحت بررسی قرار می‌دهند، بنابراین فرصت کمتری برای واکنش نشان دادن دارند.

این مطالعه برای رسیدن به این نتایج، متغیرهای زیادی را در نظر می‌گیرد. با این حال نکته اصلی واضح است. سیستم‌های کمک راننده در حال حاضر دقیقاً همین هستند. سیستم‌های خودران فعلی هنگام حرکت در یک خط مستقیم به خوبی کار می‌کنند. اما قبل از اینکه رانندگی سطح 4 بدون دخالت کاربر حقیقی به واقعیت تبدیل شود، باید داده‌های بسیار بیشتری جمع‌آوری و مطالعه شود.