اندکی پس از اختراع تلسکوپ در سال ۱۶۰۸، گالیله به منظومه‌شمسی نگاه کرد و حلقه‌های شگفت انگیز زحل را مشاهده کرد.
۳۰ ژوئیه ۱۶۱۰، ستاره‌شناس معروف، گالیلئو گالیله اولین کسی بود که حلقه‌های اطراف سیاره زحل را رصد کرد.
اندکی پس از اختراع تلسکوپ در سال ۱۶۰۸، گالیله به منظومه‌شمسی نگاه کرد و منظومه حلقه‌ای شگفت انگیز را دید.
در ابتدا او واقعاً فکر نمی‌کرد که آنها حلقه هستند. گالیله به این فکر کرد که آیا او به دو قمر بسیار بزرگ در دو طرف سیاره نگاه می‌کند یا خیر.
تا اینکه در سال ۱۶۵۹ ستاره‌شناس دیگری به‌نام کریستیان هویگنس متوجه شد که این ویژگی‌های عجیب درواقع حلقه هستند و ماهیت آنها را مشخص کرد.
کریستیان هویگنس در سال ۱۶۵۵ تلسکوپی ساخت و با آن به کشف سحابی جبار و مشاهده بزرگ‌ترین قمر زحل به‌نام تیتان نیز پرداخت.
در سال ۲۰۱۷ دانشمندان با استفاده از فضاپیمای کاسینی جرم حلقه‌های زحل را اندازه‌گیری کردند و داده‌هایی درباره میزان غباری که وارد منظومه زحل می‌شود، جمع‌آوری کردند.
این اطلاعات ایده جوان‌بودن حلقه‌ها را پشتیبانی می‌کردند. بااین‌حال، بسیار بعید است جرمی به آن بزرگی که می‌توانسته حلقه‌ها را ایجاد کند به محدوده زحل نزدیک شده باشد، مگر در آشوب ابتدای منظومه شمسی.
معمای شکل‌گیری حلقه‌های زحل همچنان حل‌نشده باقی مانده است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها