برقی شدن خط تولید خودروسازان تا سال ۲۰۳۵ به قانون اتحادیه اروپا بدل شده است اما خودروسازان آلمانی با این کار مخالفند.
چندین خودروساز اعلام کرده‌اند که خط تولید آن‌ها تا سال ۲۰۳۵ یا ۲۰۴۰ به طور کامل برقی خواهد شد. در همین حال، مدیران ارشد می‌گویند که بازارهای نوظهور به عنوان راه‌حلی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی، از سوخت‌های تجدیدپذیر یا ترکیبی برای موتورهای درون‌سوز استفاده خواهند کرد. به تازگی آلمان تهدید کرده که در صورت تصویب قانون جدید انتشار گازهای گلخانه‌ای اتحادیه اروپا این کار را انجام خواهد داد. در نتیجه تولید خودروهای هیبریدی برای بازارهای غیر اروپایی ادامه خواهد یافت.
اتحادیه اروپا به تازگی طرحی را برای کاهش ۱۰۰ درصدی انتشار آلودگی کربنی توسط خودروها در سال ۲۰۳۵ تصویب کرده است. با این حال، آلمان از این تصمیم راضی نیست و می‌خواهد اطمینان حاصل کند که سوخت‌های ترکیبی از مقررات جدید معاف خواهند بود. اگر این‌طور نباشد، این کشور علیه این قانون رای خواهد داد. در واقع این مصوبه به معنای ممنوعیت تولید موتورهای درون‌سوز است. از نظر آلمان، سوخت‌های ترکیبی نیز کربن خنثی هستند و این درست است.
نگرانی اصلی در مورد سوزاندن سوخت‌های فسیلی این است که آن‌ها کربنی که میلیون‌ها سال در زیر زمین محبوس شده بود را به جو باز می‌گردانند. افزایش میزان کربن در جو، اثر گلخانه‌ای را برجسته‌تر میکند و دمای زمین را افزایش می‌دهد. بدون این پدیده طبیعی، زمین وقتی در معرض نور خورشید قرار می‌‌گیرد می‌سوزد و هر جا که خورشید نتابد یخ می‌زند.
اگر هر سوختی با کربن موجود در جو ترکیب شود، مقدار عنصر موجود در این محیط را کاهش می‌دهد و فقط زمانی که مصرف می‌شود آن را برمی‌گرداند. سوخت‌های تجدیدپذیر مانند اتانول از گیاهان یا زیست توده برای به دست آوردن کربن موردنیاز خود استفاده می‌کنند، که گیاهان آن را از هوا استخراج می‌کنند. سوخت‌های ترکیبی آن را مستقیماً از جو به دست می‌آورند.
مخالفان هر دو روش استدلال می‌کنند که صرف انرژی برای تولید سوخت منطقی نیست. آن‌ها همچنین با انتقاد از سوخت‌های تجدیدپذیر می‌گویند به جای نیشکر یا هر چیز دیگری که مردم برای تولید اتانول استفاده می‌کنند، باید غذا کاشت. در هر دو مورد، این واقعیت که این سوخت‌ها موتورهای درون‌سوز را زنده نگه می‌دارند، احتمالا دلیل اصلی تنفر هردو طرف از آن‌ها باشد. با این حال، به نظر می‌رسد این همان چیزی است که آلمان می‌خواهد اتفاق بیفتد.
حداقل یک شرکت خودروسازی آلمانی در حال ارزیابی و تولید سوخت‌های ترکیبی است. پورشه که یک کارخانه آزمایشی را به همین منظور در شیلی افتتاح کرده است. این خودروساز استدلال میکند که سوخت اصطلاحاً eFuel به موتورهای درون‌سوز فعلی اجازه می‌دهد تا به صورت پایدار کار کنند. با این حال، پیامدهای آن بسیار گسترده‌تر از حفظ خودروهای قدیمی است.
این تصمیم باعث ایجاد اختلاف در دولت آلمان شد که از طریق اتحادی متشکل از SPD، حزب سبز و FDP شکل گرفته است. ولکر وایسینگ وزیر حمل و نقل آلمان به FDP وابسته است. تصمیم او با آنچه حزب سبز از آن دفاع میکند یعنی ممنوعیت موتورهای درون‌سوز در تضاد است. این حزب همچنین از پایان دادن به انرژی هستهای حمایت کرد که آلمان را مجبور میکند بیشتر به گاز روسیه تکیه کند. جالب اینجاست که امروزه افراد بیشتری متوجه می‌شوند که انرژی هستهای کربن خنثی است.
بنجامین استفان، یکی از فعالان صلح سبز در مصاحبه با آسوشیتد پرس چیزی را گفت که اغلب طرفداران خودروهای برقی می‌گویند. به گفته استفان، همین میزان برق یک خودروی الکتریکی باتری‌دار را پنج برابر بیشتر از خودرویی که با سوخت‌های ترکیبی کار میکند، پیش خواهد برد. این اظهارنظر کاملاً مبهم است: همه خودروهای برقی کارایی یکسانی ندارند و این موضوع در مورد خودرو و موتورهای درون‌سوز نیز صدق میکند: برخی از آن‌ها در این زمینه بهتر از بقیه هستند.
به طور متوسط، موتورهای درون‌سوز می‌توانند حدود ۲۰ درصد از انرژی شیمیایی موجود در سوخت‌ها را به انرژی حرکتی تبدیل کنند. این به تنهایی و بدون نیاز به گنجاندن سوخت‌های ترکیبی در این معادله اظهارات استفان را تایید میکند. با این حال، بهترین موتورها می‌توانند کمی بیش از ۴۰ درصد از انرژی موجود در بنزین را به حرکت تبدیل کنند. همچنین باید اتلاف انرژی در تولید سوخت‌های ترکیبی را در نظر گرفت. بنابراین ممکن است حرف‌های استفان به طور کامل درست نباشد.
جیسون فنسکه، یک بار مسافت ۳۱۵۹ کیلومتری را با انرژی معادل ۶۲.۸ لیتر بنزین طی کرد که معادل مصرف سوخت 1.99 لیتر در هر 100 کیلومتر است. کارآمدترین خودروی درون‌سوز در بازار ایالات متحده، میتسوبیشی میراژ ۲۰۲۳ با مصرف سوخت 6 لیتر در ۱۰۰ کیلومتر است که سه برابر مصرف سوخت بیشتری نسبت به تسلا مدل ۳ فنسکه دارد.
استدلالی که دولت‌ها و سازمان‌های حفاظت از محیط زیست برای تمرکز روی خودروهای برقی باتری‌دار از آن استفاده می کنند این است که خودروهای درون‌سوز به دلیل سوزاندن سوخت‌های فسیلی، کربن منتشر می‌کنند که باعث تغییرات آب و هوایی می‌شود و ممکن است جهان را نابود کند. پس استخراج تمام مواد اولیه‌ای که از آن‌ها برای تولید باتری‌ها استفاده می‌شود چطور؟
آلمان می‌خواهد با سوزاندن سوخت ترکیبی، موتورهای درون‌سوز را زنده نگه دارد. ایتالیا نیز اعلام کرده است که این ممنوعیت را تایید نخواهد کرد. فراری و لامبورگینی برای حفظ پیشرانه‌های V8 و V10 و V12 خود از ایده سوخت‌های ترکیبی استقبال می‌کنند. وزیر انرژی ایتالیا گفته است: «ایتالیا معتقد است که برقی شدن نباید تنها راه دستیابی به کاهش آلودگی کربنی باشد.»
انتخاب کلمات توسط گیلبرتو پیچتو فراتینی جالب است. اگر هدف از برقی شدن خودروها پایان دادن به انتشار کربن باشد و بتوان آن را بدون استفاده انحصاری از راه‌حل‌های برقی حل کرد، آیا این گذار کامل نشده است؟ چه هدفی برای به دست آوردن باقی مانده است؟ هدف از این تغییر چیست: ساخت خودروهای کربن خنثی یا خودروهای برقی؟ اگر تغییر به سمت خودروهای برقی هنوز یک هدف است، دلیل انجام این کار چیست؟ به بیان ساده، خودروهای برقی یک ابزار هستند یا یک هدف؟
آلمان و ایتالیا معتقدند که این خودروها ابزار هستند. به عبارت دیگر، آن‌ها خواهان راه‌های دیگری برای خنثی کردن آلودگی کربن هستند و در این زمینه از خودروهای درون‌سوز که قابلیت سوزاندن سوخت‌های ترکیبی دارند استفاده خواهند کرد، چون تولید اتانول کار راحتی است. خودروهایی که با سوخت ترکیبی کار می‌کنند تا زمانی که با چرخه اتو مطابقت داشته باشند، به راحتی با هر سوختی کار خواهند کرد.
این تنها استراتژی است که در آن خودروهای برقی و درون‌سوز می‌توانند همزمان وجود داشته باشند: اگر به خودروسازان امکان انتخاب هر یک از آن‌ها تا زمانی که آلودگی کربنی آن‌ها خنثی باشد داده شود. در نتیجه کشورهای در حال توسعه در صورت گران بودن خودروهای برقی از روش‌های جایگزین استفاده خواهند کرد. در غیر این صورت، اگر خودروسازان مجبور به کنار گذاشتن موتورهای درون‌سوز شوند، کشورهای فقیر مجبور هستند هر محصولی که آن‌ها ارائه می‌دهند را بخرند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها