۸ مارس ۱۹۷۹، فضاپیمای وویجر-۱ تصادفاً آتشفشان‌های فعالی را در قمر آیوی مشتری کشف کرد. آیو از نظر زمین‌شناختی فعال‌ترین جسم منظومه شمسی است.
۸ مارس ۱۹۷۹، فضاپیمای وویجر-۱ ناسا آتشفشان‌های فعالی را در قمر آیو متعلق به سیاره مشتری کشف کرد.
قبل از پرواز وویجر-۱ از نزدیکی مشتری، دانشمندان معتقد بودند که قمرها دنیای مرده‌ای هستند؛ درست مانند قمر زمین، ماه.
این فضاپیما آتشفشان‌های آیو را به‌طور اتفاقی کشف کرد. هدایت‌گران مأموریت، سه روز پس از نزدیک‌ترین پرواز وویجر-۱ از کنار مشتری شروع به گرفتن تصاویری کردند تا محل دقیق آن را مشخص کنند. این فرآیند که با نام ناوبری نوری شناخته می‌شود باعث شد، تصاویر مختلفی از قمرهای مشتری تهیه شود.
یک مهندس ناسا حین تماشای تصاویر متوجه ابرهای عظیمی که بالای سطح قمر بودند، شد. دانشمندان پس از بررسی‌های فراوان تشخیص دادند که این ابرها احتمالاً به‌دلیل فوران یک آتشفشان ظاهر شده‌اند.
تصاویر قبلی وویجر از آیو بعد از این رویداد با دقت بیشتری رصد شدند و ستون‌هایی از ابرهای دیگر نیز در آنها پیدا شد.
آیو با ۴۰۰ آتشفشان فعال، فعال‌ترین جرم منظومه‌شمسی از نظر زمین‌شناختی است. علت آتشفشان‌های آن نیز احتمالاً تأثیر جاذبه مشتری و دیگر اقمار آن است.
قبل از وویجر-۱ و ۲، دو فضاپیمای پایونیر ۱۰ و پایونیر ۱۱ از قمرهای مشتری دیدار کرده بودند. پس از آن نیز فضاپیمای گالیله به بررسی دقیق قمرهای مشتری پرداخت.
کاوشگر جویس متعلق به آژانس فضایی اروپا برای پرتاب در این سال برنامه‌ریزی شده است و با وجود اینکه پروازی در کنار آیو انجام نخواهد داد، اما ابزارهای خود را برای جمع‌آوری اطلاعات از آن استفاده می‌کند.
مدارگرد اروپا کلیپر نیز فضاپیمایی متعلق به ناساست که قرار است به‌سوی قمرهای مشتری پرتاب شود. این مأموریت نیز پروازی نزدیک به آیو نخواهد داشت، اما می‌تواند از راه دور به آن نظارت کند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها