الزایمر یکی از اختلالات مغزی است که که احتمال بروز آن با افزایش افزایش میابد. البته این گزاره به این معنی نیست که همه افراد مسن لزوما به اختلال آلزایمر پیشرفته مبتلا میشوند اما تحققات نشانه میدهد بلغ بر یک هشتم افراد بالای 65 سال دارای علائم آلزایمر هستند. مسائلی مانند تغذیه، ژنتیک، جنسیت و ... در ابتلای افراد به آلزایمر موثر هستند. برخی تحقیقات نشان میدهد زنان به دلیل مسئله یائسگی بیش از مردان در معرض ابتلا به آلزایمر قرار دارند. علائم ابتدا به آلزایمر در مراحل ابتدایی یا آلزایمر خفیف چندان قابل تشخیص نیست اما با پیشرفت بیماری و افزایش علائم، بیماری بیشتر خود را نشان میدهد. مراجعه به موقع هنگام بروز علائم آلزایمر میتواند در کنترل زوال عقل و کاهش سرعت پیشرفت آن اثرگذار باشد. علاوه بر درمان دارویی پیگیری درمان غیردارویی و برخورد صحیح و همدلی با شخص مبتلا به فراموشی نیز تاثیر مثبتی در روند کنترل بیماری داشته باشد.
اغلب افراد معمولاً از اصطلاح آلزایمر برای اشاره به انواع زوال عقل استفاده می‌کنند، اما این موضوع از نظر علمی صحیح نیست. زوال عقل یک بیماری خاص نیست و در حقیقت، اصطلاحی عمومی برای کاهش توانایی ذهنی است؛ به اندازه‌ای که در زندگی روزمره تداخل ایجاد کند. بیماری آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل است. این بیماری یک عارضه مغزی پیش‌رونده است که به‌آرامی باعث اختلال در حافظه و عملکرد شناختی میشود.
علائم آلزایمر در مرحله نهایی این بیماری به طور فزاینده‌ای تشدید میشوند و این برای فرد مبتلا و هم‌چنین مراقبان، دوستان و خانواده او آزاردهنده و ناراحت‌کننده خواهد بود.
توهم‌ها و هذیان‌ها ممکن است در طول بیماری به سراغ فرد بیمار آمده و از بین بروند، اما با پیشرفت بیماری تشدید خواهند شد. گاهی اوقات افراد مبتلا به آلزایمر نسبت به اطرافیان خود خشن، سخت‌گیر، متوقع و بدگمان میشوند.
علائم دیگری نیز ممکن است با پیشرفت بیماری آلزایمر بروز کند. مانند:
مشکل در خوردن و بلع (دیسفاژی)
مشکل در تغییر وضعیت یا حرکت به صورت مستقل و بدون کمک
کاهش وزن (گاهی اوقات کاهش وزن شدید)
دفع ناخواسته ادرار (بی‌اختیاری ادرار) یا مدفوع (بی‌اختیاری مدفوع)
از دست دادن تدریجی توانایی صحبت‌کردن
بروز مشکلات قابل توجه در حافظه کوتاه‌مدت و بلند‌مدت
ناتوانی بیمار در انجام امور شخصی
در مراحل شدید بیماری آلزایمر، افراد به مراقبت و کمک تمام‌وقت در حفظ بهداشت، غذاخوردن، حرکت و انجام امور شخصی نیاز دارند.
زنان در اوایل دوران میان‌سالی علاوه بر بالا رفتن تقویمی سن، دچار پیری تولیدمثلی هم میشوند که به آن یائسگی می‌گویند. در دوران یائسگی، هورمون‌های تخمدانی مانند استرادیول ـ شکل اولیه هورمون استروژن ـ در طول زمان کاهش می‌یابد که در به وجود آمدن علائم یائسگی موثر است.
پژوهش‌های مختلف نشان داده‌اند که استرادیول با ایجاد تغییرات در عملکرد حافظه و سازماندهی مجدد مدارهای مغزی که عملکرد حافظه را تنظیم می‌کنند، ارتباط مستقیم دارد. بنابراین، زنان و مردان تحت تاثیر فرآیندهای پیری متفاوتی قرار می‌گیرند، به‌ویژه در اوایل میان‌سالی که تغییرات مربوط به پیری تولیدمثلی برای زنان از اهمیت بیشتری نسبت به بالا رفتن سن تقویمی برخوردار است.
درست است که به ندرت زوال شناختی به عنوان عاملی خطرساز برای سلامت زنان در نظر گرفته میشود، اما مشاهده شروع روند پیری مغز در اوایل دوران میان‌سالی، و درک تاثیر عوارض یائسگی بر مغز، امکان ارائه راهکارهایی را برای جلوگیری از کاهش حافظه برای زنان فراهم می‌کند.
به طور متوسط، پس از دوران بلوغ، زنان در حافظه کلامی عملکرد بهتری نسبت به مردان دارند. با این حال، مزیت زنان در عملکرد حافظه کلامی با ورود به یائسگی کاهش می‌یابد. بسیاری از زنان افزایش فراموشی و “مه مغزی” را در مرحله ورود به یائسگی گزارش کرده‌اند. همه زنان در نهایت دچار یائسگی میشوند، اما محدوده سنی وسیعی برای شروع این دوره (از اواخر دهه 40 سالگی تا اوایل دهه 60 سالگی) وجود دارد و زنان تجربه‌های متفاوتی از تاثیر این دوران خواهند داشت.
با توجه به گسترش بیماری آلزایمر اغلب افراد تجربه مواجه شدن با فرد مبتلا به آلزاایمر را دارند. تشدید برخی علل ابتلا به آلزایمر مانند کاهش کیفیت رژیم غذایی سبب افزایش احتمال ابتلا به فراموشی میشود. اگر شما نیز تجرببه مشابهی در مواجه شدن با افراد دچار زوال عقل خصوصا بانوان مبتلا به این ختلال مغزی را ارید به اشتراک گذاشتن تجربه شما با ما در این مقاله میتواند به سایر افراد در درمان های غیردارویی کمک کند.
منبع: https://lafarrerr.com/blog/alzheimers-disease-symptoms/
https://lafarrerr.com/blog/menopause-and-memory-decline/
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها