قبل از کریسمس، آدام مک‌کی طنز آخرالزمان تمام ستاره‌اش را نگاه نکن، منتشر کرد که در آن امتناع طبقات سیاسی و رسانه‌ها از درک خطر نزدیک شدن یک ستاره دنباله‌دار بزرگ نمادی از انکار بحران آب و هوا بود. متأسفانه، آن فیلم با نیت بی عیب و نقص، معادل کمدی-کمدی مشهور ویدیوی Imagine گال گدوت بود. اما طرفداران آن گفتند که منتقدانی که آن را دوست ندارند، به‌عنوان روزنامه‌نگار، طبیعتاً در این مشکل شریک هستند و به محیط زیست اهمیتی نمی‌دهند. این نسخه لیبرال از تنفر روزنامه‌نگار ترامپی عجیب‌تر بود زیرا بیشتر کسانی که آن را ابراز می‌کردند، خود روزنامه‌نگار بودند.
هیچ یک از این مسائل در مورد Moonfall صدق نمی کند، فیلمی که بخشی از ژانر شناخته شده اما فروتن تر «فاجعه» است، که به طور متناقض نشان می دهد که فقدان نگرانی واقعی آن به شیوه جدی مرگبار همراه با پایان خوش تلویحی مورد توافق، در مقابل طنز، نشان می دهد. نتیجه گیری در تراژدی این نمونه عجیب و غریب سربی جدید از اکشن دیدنی از رولاند امریش، استاد قدیمی این فیلم‌های پایانی جهان است، اما نه واقعاً. اما در اینجا حماقت فرمولی، گاهی اوقات بخشی از لذت، فقط خسته کننده است.
ایده این است که ماه دور از محور خود به سمت ما می چرخد و باعث فاجعه زیست محیطی در اینجا روی زمین می شود. یکی از مقامات باستانی ناسا که در یک زیرزمین کار می کند، که به ناچار توسط دونالد ساترلند بازی می شود، زمزمه این حقیقت وحشتناک را تایید می کند. پاتریک ویلسون – که انصافاً لسلی نیلسن نسل خود است – در نقش فضانورد بدجنس برایان هارپر بازی می کند که به ناعادلانه به دلیل بی کفایتی ادعایی که یک ماهواره را 10 سال قبل از بین برد، اخراج شد، اگرچه در واقع این قهرمانی او بود که جان همکارش جو فاولر را نجات داد. (هالی بری) که اکنون یک بزرگ ناسا است. در همین حال، یک بریتانیایی عجیب و غریب با تئوری‌های عجیب و غریب در مورد ماه در حال جذب آنلاین است: این KC Houseman است که توسط جان بردلی (سامول تارلی از بازی تاج و تخت) بازی می‌شود، و این یک نقش نسبتاً سایمون پگ است که نیاز به خستگی زیادی دارد.
همانطور که ماه نزدیک‌تر می‌شود، با امواج CGI که ساختمان‌ها را می‌شورند، ناسا و روسای مشترک غرور خود را فرو می‌برند و متوجه می‌شوند که باید ماموریت ویژه‌ای از قهرمانان و قهرمانان آزاداندیش را به ماه بفرستند تا آن را مرتب کنند: برایان، جو و کوفی کی سی. در همین حال، خانواده‌های ناتنی‌شان ماجراجویی‌های پرتنشی روی زمین دارند.
باید خنده باشد؛ تظاهر به چیز دیگری نمی کند و مطمئناً آرزوی طنز معاصر ندارد. اما افشاگری‌های مضحک و تا حدودی از نوع ژول ورن جان تازه‌ای به ژانر فاجعه نمی‌بخشد. بلکه به نظر می‌رسد که کوسه از روی ماه پریده است، که باعث شده ساعت‌ها و ساعت‌ها غرور و بی‌تفاوتی جدی ایجاد شود. با وجود تمام ایرادات Don’t Look Up، حداقل به موضوعی واقعی و مرتبط پرداخته است. در این فیلم ماه با صدایی وحشتناک سقوط کرده است.
Moonfall در تاریخ 4 فوریه در سینماها اکران می شود.
منبع: https://www.plaza.ir/140108/383490/upcoming-movies-2022/
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها