نکات استفاده از چسب کاشی

نحوه استفاده از چسب کاشی برای داشتن نتیجه کار مطلوب مهم است. قبل از شروع کار حتما نکات و نحوه استفاده از چسب کاشی و سرامیک مطالعه کنید در غیر این صورت مقاومت نهایی کاهش می یابد و ممکن است کاشی ها تبله کنند یا لق شوند.

آماده‌سازی سطح پیش از نصب کاشی

آماده‌سازی سطح زیرکار پیش از اجرای عملیات کاشی‌کاری، مرحله‌ای اساسی در تضمین دوام، پایداری و عملکرد صحیح سیستم پوشش نهایی محسوب می‌شود. کیفیت سطح زیرکار تأثیر مستقیم بر میزان چسبندگی، یکنواختی و مقاومت مکانیکی کاشی دارد و هرگونه نقص در این مرحله می‌تواند منجر به بروز عیوبی نظیر جداشدگی، ترک‌خوردگی یا نفوذ رطوبت در لایه‌های زیرین گردد. ازاین‌رو، انجام فرآیند آماده‌سازی باید بر اساس الزامات فنی و استانداردهای ملی از جمله استاندارد ۲۵۶۲ ایران (روش‌های اجرایی کاشی‌کاری) و همچنین توصیه‌های آیین‌نامه‌های بین‌المللی نظیر ASTM C482 و BS EN 12004 صورت پذیرد.

1. در گام نخست، شرایط محیطی اجرای کار باید مورد ارزیابی قرار گیرد. دمای محیط و زیرکار در هنگام نصب کاشی نباید کمتر از ۵ و بیشتر از ۳۵ درجه سانتی‌گراد باشد، زیرا تغییرات شدید دما سبب تغییر در نرخ گیرش ملات و در نتیجه کاهش چسبندگی خواهد شد. همچنین رطوبت نسبی محیط در زمان اجرا ترجیحاً کمتر از ۷۵ درصد بوده و از انجام عملیات در فضای باز تحت تابش مستقیم آفتاب یا جریان شدید باد باید اجتناب شود تا از تبخیر سریع آب ملات یا چسب کاشی جلوگیری گردد.

2. در مرحله‌ی بعد، بستر زیرکار از نظر جنس، استحکام و یکنواختی مورد بررسی دقیق قرار می‌گیرد. سطح زیرکار می‌تواند از جنس بتن، ملات ماسه و سیمان، گچ یا لایه‌های پوششی قدیمی باشد؛ با این حال، در تمامی حالات لازم است سطح از نظر مقاومت فشاری، چسبندگی و پایداری مکانیکی در وضعیت مطلوب قرار داشته باشد. وجود هرگونه چربی، گرد و غبار، رنگ، روغن قالب یا بقایای ملات‌های قدیمی به‌عنوان عوامل جداکننده عمل کرده و مانع از چسبندگی مؤثر بین کاشی و زیرکار می‌شوند. این مواد باید به‌وسیله‌ی ابزار مکانیکی (نظیر فرز و برس سیمی) یا شست‌وشوی شیمیایی مناسب حذف گردند.

3. تراز و صافی سطح از دیگر پارامترهای کلیدی در آماده‌سازی محسوب می‌شود. مطابق با معیارهای اجرایی، انحراف سطح از تراز افقی یا قائم نباید بیش از ۳ میلی‌متر در طول ۲ متر باشد. کنترل این تلرانس با استفاده از شمشه‌ی فلزی و تراز بنایی انجام می‌شود. سطوح دارای نقاط پوک یا توخالی با ضربات سبک چکش لاستیکی شناسایی شده و نواحی معیوب باید تا رسیدن به لایه‌ی سالم برداشت و با ملات ترمیمی سازگار بازسازی شوند.

4. چنانچه سطح دارای ترک‌های مویی یا حفره‌های سطحی باشد، پیش از اجرای کاشی باید با دوغاب سیمان یا ترکیبات ترمیمی پلیمری پر گردد تا از انتقال تنش‌های حرارتی و رطوبتی به لایه‌ی نهایی جلوگیری شود. در زیرکارهای سیمانی تازه، رعایت زمان عمل‌آوری و خشک شدن کامل ضروری است؛ معمولاً حداقل هفت روز زمان برای رسیدن به مقاومت اولیه‌ی مناسب توصیه می‌شود. وجود رطوبت آزاد در سطح زیرکار موجب ضعف در چسبندگی چسب کاشی و در نهایت کاهش دوام سیستم پوششی خواهد شد، لذا سطح پیش از اجرا باید در حالت نیمه‌مرطوب و بدون آب آزاد قرار گیرد.

5. در پایان فرآیند آماده‌سازی، سطح زیرکار باید کاملاً یکنواخت، صلب، تمیز و از نظر تراز و شاقولی در وضعیت قابل قبول قرار گیرد. هرگونه عدم رعایت اصول یادشده می‌تواند منجر به بروز مشکلات عملکردی در لایه‌ی کاشی نظیر لق‌شدگی، شکست در بندها، و نفوذپذیری رطوبتی گردد. بنابراین، آماده‌سازی صحیح سطح نه‌تنها از دیدگاه اجرایی بلکه از منظر دوام و رفتار بلندمدت سازه‌ای، نقشی تعیین‌کننده در کیفیت نهایی سامانه‌ی کاشی‌کاری دارد.

نکات اجرایی در نصب حرفه‌ای چسب کاشی

اجرای صحیح چسب کاشی یکی دیگر از عوامل اصلی در تضمین دوام، چسبندگی و پایداری پوشش‌های سرامیکی و سنگی به شمار می‌رود. در فرآیند نصب، رعایت نسبت دقیق چسب، ضخامت لایه و شرایط محیطی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. ضخامت بهینه‌ی لایه‌ی چسب عموماً بین ۳ تا ۵ میلی‌متر در نظر گرفته می‌شود؛ زیرا ضخامت بیش از حد، مانع از تبخیر و خشک شدن یکنواخت چسب می‌شود و می‌تواند موجب کاهش مقاومت چسبندگی و ایجاد حفرات داخلی گردد. در مقابل، ضخامت کمتر از حد استاندارد نیز منجر به تماس ناکافی چسب با سطح زیرکار و کاهش چسبندگی مکانیکی خواهد شد.

رعایت فاصله‌ی منظم میان کاشی‌ها از دیگر الزامات اجرایی محسوب می‌شود. فاصله‌ی مناسب معمولاً در حدود ۲ تا ۳ میلی‌متر تعیین می‌گردد تا امکان انبساط و انقباض حرارتی فراهم شده و از ایجاد تنش‌های فشاری و ترک در بندها جلوگیری شود. این فواصل باید پس از نصب، با دوغاب‌های پلیمری یا ضدآب پر شوند تا از نفوذ رطوبت و آسیب به بستر جلوگیری گردد.

علاوه بر این، زمان خشک شدن چسب نقش تعیین‌کننده‌ای در عملکرد نهایی دارد. در شرایط معمول دمایی (۲۵ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد)، حداقل ۲۴ تا ۴۸ ساعت باید از تماس مستقیم آب یا اعمال بارگذاری روی سطح کاشی جلوگیری شود تا فرآیند گیرش شیمیایی و تبخیر رطوبت چسب به‌طور کامل انجام گیرد. عدم رعایت این بازه‌ی زمانی موجب ضعف در اتصال، ایجاد حباب و جداشدگی موضعی کاشی‌ها می‌گردد.