بسیاری از افراد از کلمات «رواندرمانی»، «مشاوره» و «درمان» برای رساندن منظور یکسانی استفاده میکنند: گفتگو درمانی با یک متخصص سلامت روان برای کمک به حل مشکلات یا درمان بیماریهای روانی.
اگرچه مردم اغلب از «درمان» به عنوان نسخه کوتاه شده «رواندرمانی» استفاده میکنند (که جایگزینی صحیح است)، باید توجه داشت که رواندرمانی به طور خاص با مسائل روانی، عاطفی و رفتاری سروکار دارد. انواع مختلف دیگری از درمان برای شرایط مختلف سلامتی وجود دارد، مانند گفتاردرمانی ، فیزیوتراپی، آبدرمانی ، پرتودرمانی و بسیاری موارد دیگر.
مشاوره معمولاً یک درمان کوتاه مدت است که یک علامت یا موقعیت خاص، مانند مسائل زناشویی یا خانوادگی را هدف قرار میدهد، در حالی که رواندرمانی معمولاً یک درمان طولانی مدت است که سعی در کسب بینش بیشتر در مورد مسائل فرد یا کمک به یک وضعیت سلامت روان دارد. استفاده از این اصطلاحات به جای یکدیگر اشکالی ندارد.
انواع رواندرمانی کدامند؟
متخصصان سلامت روان از انواع مختلفی از رواندرمانی استفاده میکنند و بسیاری از متخصصان در انواع خاصی تخصص دارند. انتخاب نوع درمان به شرایط و/یا شرایط خاص شما بستگی دارد. درمانگران ممکن است عناصری از رویکردهای درمانی مختلف را برای برآورده کردن نیازهای شما ترکیب کنند.
برخی از رایجترین انواع رواندرمانی عبارتند از:
- درمان شناختی رفتاری (CBT) : این یک نوع رواندرمانی ساختاریافته و هدفمحور است. متخصصان سلامت روان از آن برای درمان یا مدیریت بیماریهای روانی و نگرانیهای عاطفی استفاده میکنند. درمانگر یا روانشناس شما به شما کمک میکند تا نگاهی دقیق به افکار و احساسات خود بیندازید. شما متوجه خواهید شد که افکارتان چگونه بر اعمالتان تأثیر میگذارند. از طریق CBT، میتوانید افکار و رفتارهای منفی را کنار بگذارید و یاد بگیرید که الگوها و عادات فکری سالمتری را اتخاذ کنید.
- رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) : DBT نوعی گفتاردرمانی است که مبتنی بر درمان شناختی رفتاری است، اما به طور ویژه برای افرادی که احساسات را بسیار شدید تجربه میکنند، تطبیق داده شده است. هدف اصلی درمانگران که از DBT استفاده میکنند، ایجاد تعادل بین اعتبارسنجی (پذیرش) شما و چالشهایتان و مزایای تغییر است. درمانگر شما به شما کمک میکند مهارتهای جدیدی را برای بهبود تنظیم احساسات یاد بگیرید. این شامل درمان فردی و گروهی میشود.
- درمان بین فردی (IPT) : این یک نوع درمان کوتاه مدت است. به شما کمک میکند تا مسائل بین فردی اساسی و مشکلساز، مانند غم و اندوه حل نشده ، تغییرات در نقشهای اجتماعی یا کاری، درگیری با دیگران و مسائل مربوط به دیگران را درک کنید. این میتواند به شما در یادگیری راههای سالم برای ابراز احساسات و راههای بهبود ارتباط کمک کند.
- درمان روانپویشی : این نوع درمان مبتنی بر این ایده است که رفتار و سلامت روان تحت تأثیر تجربیات دوران کودکی و افکار یا احساسات تکراری مشکلساز قرار میگیرند که خارج از آگاهی شما هستند (ناخودآگاه هستند). شما با یک درمانگر همکاری خواهید کرد تا خودآگاهی خود را بهبود بخشیده و الگوهای قدیمی را تغییر دهید تا بتوانید مسئولیت زندگی خود را به طور کاملتری بر عهده بگیرید.
درمانهای اضافی که متخصصان سلامت روان گاهی اوقات در ترکیب با رواندرمانی استفاده میکنند عبارتند از:
- درمان با کمک حیوانات : این شامل کار با سگها، اسبها یا حیوانات دیگر برای ایجاد آرامش، کمک به برقراری ارتباط و کمک به مقابله با آسیبهای روحی است.
- هنردرمانی خلاقانه : این شامل استفاده از هنر، رقص، موسیقی و شعر برای کمک به گفتاردرمانی و ارتباط است.
- بازی درمانی : این روش درمانی به طور خاص به کودکان کمک میکند تا از طریق بازی، احساسات و عواطف خود را شناسایی و در مورد آنها صحبت کنند.
همچنین بسته به اینکه چه کسی در جلسه شرکت میکند، انواع مختلفی از درمان وجود دارد. این موارد عبارتند از:
- درمان فردی : این درمان فقط شامل شما و متخصص سلامت روان میشود.
- گروه درمانی : این درمان زمانی اتفاق میافتد که دو یا چند نفر به طور همزمان در درمان با یک متخصص سلامت روان شرکت میکنند. در گروه درمانی، شما میتوانید تجربیات خود را به اشتراک بگذارید و از تجربیات مشابه دیگران بیاموزید.
- مشاوره ازدواج/زوج درمانی : این درمان شامل شما و همسر یا شریک عاطفیتان میشود. درمانگران مجاز ازدواج و خانواده (LMFT) به طور خاص آموزش دیدهاند تا به زوجین در تعیین مشکلاتشان و کار بر روی راهحلها کمک کنند. مسائل ممکن است مربوط به ارتباطات، تربیت فرزندان، امور مالی، درک وضعیت سلامت روان شما یا شریک زندگیتان و موارد دیگر باشد.
- خانواده درمانی : این درمان شامل شما و اعضای خانوادهتان میشود - یا همه آنها یا برخی از آنها. این میتواند به اعضای خانواده کمک کند تا ارتباط خود را بهبود بخشند و اختلافات را حل کنند، که میتواند از حسادت خواهر و برادری گرفته تا مشکلات مربوط به کنار آمدن با مرگ یکی از اعضای خانواده را شامل شود.
پاسخ ها