عفونت قارچی واژن

بیشتر زنان در برهه‌ای از زمان به عفونت قارچی واژن مبتلا می‌شوند. کاندیدا آلبیکنس نوعی قارچ رایج است. این قارچ اغلب به مقدار کم در واژن ، دهان، دستگاه گوارش و روی پوست یافت می‌شود. در بیشتر مواقع، باعث عفونت یا علائم نمی‌شود.

کاندیدا و بسیاری از میکروب‌های دیگر که به طور معمول در واژن زندگی می‌کنند، یکدیگر را در تعادل نگه می‌دارند. گاهی اوقات تعداد کاندیدا افزایش می‌یابد که منجر به عفونت قارچی می‌شود.

این می‌تواند اتفاق بیفتد اگر:

شما در حال مصرف آنتی‌بیوتیک‌هایی هستید که برای درمان عفونت دیگری استفاده می‌شوند. آنتی‌بیوتیک‌ها تعادل طبیعی بین میکروب‌های واژن را تغییر می‌دهند.
شما باردار هستید
چاق هستید.
دیابت دارید
شما داروهایی مصرف می‌کنید یا بیماری دارید که سیستم ایمنی بدن شما را سرکوب می‌کند.

عفونت قارچی از طریق تماس جنسی منتقل نمی‌شود. با این حال، برخی از مردان ممکن است پس از تماس جنسی با شریک آلوده، علائمی را تجربه کنند. این علائم ممکن است شامل خارش ، بثورات یا سوزش آلت تناسلی باشد.

ابتلا به عفونت‌های قارچی واژن متعدد ممکن است نشانه‌ی مشکلات سلامتی دیگری باشد. سایر عفونت‌ها و ترشحات واژن می‌توانند با عفونت قارچی واژن اشتباه گرفته شوند.

علائم

علائم عبارتند از:

ترشحات غیرطبیعی واژن . ترشحات می‌تواند از ترشحات کمی آبکی و سفید تا ترشحات غلیظ، سفید و تکه‌ای (مانند پنیر دلمه‌ای) متغیر باشد.
خارش و سوزش واژن و لابیاها
درد همراه با مقاربت
ادرار دردناک
قرمزی و تورم پوست درست در خارج از واژن (فرج)

امتحانات و آزمون‌ها

پزشک شما معاینه لگن انجام خواهد داد. این معاینه ممکن است موارد زیر را نشان دهد:

تورم و قرمزی پوست ناحیه تناسلی خارجی ، واژن و دهانه رحم
لکه‌های خشک و سفید روی دیواره واژن
ترک خوردگی در پوست ناحیه تناسلی خارجی

مقدار کمی از ترشحات واژن ممکن است با استفاده از میکروسکوپ بررسی شود. به این روش، آزمایش Wet mount و KOH گفته می‌شود.

گاهی اوقات، کشت انجام می‌شود اگر:

عفونت با درمان بهبود نمی‌یابد
عفونت عود می‌کند

پزشک شما ممکن است آزمایش‌های دیگری را برای بررسی سایر علل علائم شما تجویز کند.

درمان

داروهایی برای درمان عفونت‌های قارچی واژن به صورت کرم، پماد، قرص یا شیاف واژن و قرص خوراکی موجود است. اکثر آنها را می‌توان بدون نیاز به مراجعه به پزشک خریداری کرد. اگر نیاز به مراجعه به پزشک دارید، می‌توانید در مورد استفاده از اسید بوریک برای عفونت‌های قارچی از آنها سوال کنید.

اگر شرایط زیر را داشته باشید، احتمالاً درمان خانگی اشکالی ندارد:

علائم شما خفیف است و درد لگن یا تب ندارید.
این اولین عفونت قارچی شما نیست و در گذشته عفونت قارچی زیادی نداشته‌اید.
شما باردار نیستید
نگران سایر عفونت‌های مقاربتی (STI) ناشی از تماس جنسی اخیر نیستید

داروهایی که می‌توانید خودتان برای درمان عفونت قارچی واژن خریداری کنید عبارتند از:

میکونازول
کلوتریمازول
تیوکونازول
بوتوکونازول

هنگام استفاده از این داروها:

بروشور داخل بسته را با دقت مطالعه کرده و طبق دستورالعمل از آن استفاده کنید.
بسته به دارویی که خریداری می‌کنید، باید دارو را به مدت ۱ تا ۷ روز مصرف کنید. (اگر دچار عفونت‌های مکرر نشوید، ممکن است مصرف یک روزه دارو برای شما مؤثر باشد.)
به دلیل بهبود علائم، مصرف این داروها را زودتر از موعد قطع نکنید.

پزشک شما همچنین می‌تواند قرصی تجویز کند که فقط یک بار از طریق دهان مصرف کنید.

اگر علائم شما بدتر شده است یا اغلب به عفونت قارچی واژن مبتلا می‌شوید، ممکن است به موارد زیر نیاز داشته باشید:

دارو تا ۱۴ روز
کرم واژینال آزول یا قرص فلوکونازول هر هفته برای جلوگیری از عفونت‌های جدید

برای کمک به پیشگیری و درمان ترشحات واژن:

ناحیه تناسلی خود را تمیز و خشک نگه دارید. از صابون استفاده نکنید و فقط با آب بشویید. نشستن در وان آب گرم، اما نه داغ، ممکن است به بهبود علائم شما کمک کند.
از دوش واژینال خودداری کنید. اگرچه بسیاری از زنان با دوش واژینال بعد از پریود یا رابطه جنسی احساس تمیزی بیشتری می‌کنند، اما این کار ممکن است ترشحات واژن را بدتر کند. دوش واژینال باکتری‌های سالم پوشاننده واژن را که از عفونت محافظت می‌کنند، از بین می‌برد.
هنگام مصرف آنتی‌بیوتیک، ماست حاوی باکتری‌های زنده بخورید یا قرص‌های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس مصرف کنید. این کار می‌تواند به جلوگیری از عفونت قارچی کمک کند.
برای جلوگیری از ابتلا یا انتقال سایر عفونت‌ها، از کاندوم استفاده کنید.
از استفاده از اسپری‌های بهداشتی زنانه، عطرها یا پودرها در ناحیه تناسلی خودداری کنید.
از پوشیدن شلوار یا شلوارک تنگ خودداری کنید. این لباس‌ها ممکن است باعث تحریک و تعریق شوند.
لباس زیر نخی یا جوراب شلواری نخی بپوشید. از لباس زیر ابریشمی یا نایلونی خودداری کنید. این لباس‌ها می‌توانند تعریق در ناحیه تناسلی را افزایش دهند که منجر به رشد بیشتر مخمر می‌شود.
اگر دیابت دارید، سطح قند خون خود را به خوبی کنترل کنید.
از پوشیدن لباس شنا یا لباس ورزشی خیس برای مدت طولانی خودداری کنید. لباس‌های عرق کرده یا خیس را پس از هر بار استفاده بشویید.