نحوه عملکرد جراحی کم تهاجمی ستون فقرات

از آنجایی که اعصاب نخاعی، مهره‌ها و دیسک‌ها در اعماق بدن قرار دارند، هر رویکردی برای دسترسی به ناحیه ستون فقرات مستلزم حرکت بافت ماهیچه‌ای از مسیر است. به طور کلی، این کار با استفاده از یک برش کوچک و ابزارهای هدایت کننده و/یا دوربین های فیلمبرداری میکروسکوپی از طریق این برش ها تسهیل می شود. بر خلاف تصور رایج، لیزر به ندرت در جراحی های MIS استفاده می شود.

تعدادی از روش ها را می توان برای به حداقل رساندن تروما در طی جراحی MIS استفاده کرد. برخی از تکنیک‌های رایج‌تر در اینجا توضیح داده شده‌اند.

این تکنیک شامل اتساع تدریجی بافت های نرم است، برخلاف برش مستقیم عضلات. جراح با استفاده از لوله هایی برای دور نگه داشتن ماهیچه ها از طریق برش بدون نیاز به در معرض دید وسیع ناحیه عمل می کند. گاهی اوقات، جراح از یک آندوسکوپ یا میکروسکوپ متمرکز بر روی لوله برای کمک به انجام جراحی از طریق یک استراتژی حداقل دسترسی استفاده می کند. پس از اتمام این روش، می‌توان جمع‌کننده لوله‌ای را خارج کرد و به بافت‌های متسع اجازه می‌دهد به هم برگردند. بسته به وسعت و نوع جراحی لازم، برش ها اغلب می توانند کوچک باشند.

قرار دادن پیچ و میله از راه پوست

بسته به وضعیت بیمار، ممکن است لازم باشد ابزارهایی مانند میله ها و پیچ ها برای تثبیت ستون فقرات یا بی حرکت کردن ستون فقرات برای تسهیل در همجوشی استخوان های ستون فقرات قرار داده شود. روش های سنتی برای قرار دادن پیچ ها مستلزم برداشتن وسیع ماهیچه ها و سایر بافت ها از سطح ستون فقرات است.

با این حال، قرار دادن از راه پوست (به معنی "از طریق پوست") معمولاً شامل وارد کردن میله ها و پیچ ها از طریق برش های نسبتاً کوچک پوست بدون برش یا تشریح عضله زیرین است. با کمک تصاویر اشعه ایکس، سیم های راهنما از طریق پوست و در مهره های ستون فقرات در امتداد مسیرهای مورد نظر برای پیچ ها قرار می گیرند. سپس پیچ ها روی سیم های راهنما قرار می گیرند و مسیر سیم ها را دنبال می کنند. این پیچ‌ها دارای کش‌کننده‌های موقتی هستند که به بیرون از پوست کشیده می‌شوند و پس از کمک به هدایت عبور میله‌ها برای اتصال و محکم کردن پیچ‌ها، جدا می‌شوند. با استفاده از ناوبری ستون فقرات و روبات ها، ابزار دقیق ستون فقرات با ایمنی و دقت بیشتری قرار می گیرد.

مسیرهای دسترسی جانبی مستقیم

در برخی موارد، به ویژه مواردی که شاملستون فقرات کمری، نزدیک شدن به ستون فقرات از کنار بدن منجر به کاهش درد می شود، زیرا بافت ماهیچه ای محدودی راه را مسدود می کند. این روش معمولاً در حالی انجام می شود که بیمار در کنار او باشد. سپس، یک کشنده لوله‌ای در کنار ستون فقرات قرار می‌گیرد تا دسترسی به دیسک‌ها و استخوان‌های ستون فقرات را امکان‌پذیر کند.

مسیر دسترسی توراکوسکوپی

بسته به وضعیت بیمار، ممکن است لازم باشد به قسمت های جلویی ستون فقرات قفسه سینه که در قفسه سینه قرار دارد و توسط قلب و ریه احاطه شده است، دسترسی داشت. رویکردهای دسترسی سنتی اغلب شامل باز کردن قفسه سینه از طریق برش‌های بزرگ است که ممکن است نیاز به برداشتن یک یا چند دنده داشته باشد. با این حال، دسترسی توراکوسکوپی به چندین برش کوچک متکی است، که از طریق آنها می توان پورت های کاری و دوربین ها را برای تسهیل جراحی وارد کرد.