آغاز حق رای زنان در ایران

تاریخچه حق رای زنان در ایران

تصویب حق رای زنان در ایران مقدمه­ای جهت پیشرفت جامعه به سمت­وسوی جدیدی بود. مهمترین اتفاقی که در تاریخ ایران رخ داده، تصویب طرح حق رای زنان هست که پیشینه اون به تاریخ 12 اسفند سال 1341 بر­می­گرده. اعطای این حق به زنان، مقدمه­ای جهت شروع مشارکت سیاسی در جامعه بود. با توجه به مخالفت­های روحانیان سر­شناس در اون دوران، حق رای به زنان جهت مشارکت اونها در عرصه سیاست اعطا شد. بعد از تصویب قانونی این حق، اتفاق­های بزرگی در رابطه با مشارکت سیاسی زنان رخ داد. فرخ­رو پارسا به عنوان اولین زن ایرانی تونست در بیست و یکمین انتخابات دوره مجلس شورای ملی شرکت کنه و پیروز میدان بشه.   

مصدق؛ اولین دولت مرد مطرح­ کننده حق رای زنان در ایران

اولین مجلس نمایندگان در تهران در سال 1906 شروع به فعالیت کرد. زنان در اون دوران اجازه­ای جهت شرکت در انتخابات سیاسی کشور نداشتن. در اولین نظام­نامه مجلس حتی به این مورد اشاره کرده بودن.

شروع حق رای زنان در ایران با جنبش جنگل هم­­زمان بود. حزب توده آذربایجان، این طرح رو به عنوان یه طرح رسمی در سال 1322 شمسی به مجلس اعطا کرد. حق رای در سال 1324 با تلاش این حزب در مجلس تصویب شد. البته بعد از بر­چیده شدن این حزب، این حق به طور مجدد از زنان گرفته شد.  

محمد مصدق، اولین دولتمردی بود که طرح حق رای زنان رو در مجلس دوباره پیش کشید. در واقع این استدلال از سوی مشاوران دولت مصدق مطرح شد که زنان همانند مردان باید در امور سیاسی کشور دخالت داشته باشن.

برابر بودن همه شهروندان در سیاست از جمله مهمترین استدلالات دولت مصدق در رابطه با دفاع از تصویب حق رای زنان در مجلس بود. در این رابطه، بسیاری از روحانیان و علمای معروف با تکیه بر شرع اسلام با این طرح مخالفت کردن. از جمله مخالفان اصلی این طرح، سید ابوالقاسم کاشانی و حسن مدرس بودن. در کشاکش مخالفت­ها و موافقت­ها، اعتراض خیابانی نیز در رابطه با طرح حق رای زنان از سوی جمعی از طلاب قم شکل گرفت. 

شروع حق رای زنان در ایران چه تاریخیه؟

بعد از مخالفت­های زیاد در رابطه با موضوع حق رای زنان، لایحه­ای تحت عنوان لایحه انجمن­های ایالتی و ولایتی در سال 1341 در مجلس تصویب شد. در این لایحه به تکریم حق رای و اجازه شرکت به زنان در انتخابات اشاره شده بود.

روح­الله خمینی، بعد از تشکیل جلسه­ای در قم و ارسال تلگراف به محمد­رضا پهلوی به طور جدی با سه بند این لایحه از جمله بند مربوط به حق رای زنان مخالفت کرد. البته مخالفت روح­الله خمینی در رابطه با سیاست­های محمد­رضا پهلوی بود که زنان با شرکت در امور سیاسی کشور به فساد کشیده می­شن. در نهایت، این طرح در دولت اسد­الله علم به تصویب مجلس رسید.

البته ناگفته نمونه که روح­الله خمینی در آستانه انقلاب، شرکت زنان در فعالیت­های سیاسی و اجتماعی کشور رو امری مهم تلقی ­کرد. او معتقد بود که شرکت زنان در این امور باید مطابق با قوانین اسلام باشه.    

حق رای بانوان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357، زنان می­تونستن در انتخابات و امور سیاسی کشور البته با توجه به قوانین اسلام شرکت کنن. در همه­پرسی جمهوری اسلامی در فروردین 1358، اجازه مشارکت در انتخابات به تمام شهروندان ایرانی بالای 16 سال چه در داخل و چه در خارج از کشور، داده شد. روح­الله خمینی بعد از شروع کار جمهوری اسلامی، بارها و بارها در رابطه با تشویق زنان در امور سیاسی کشور و اعطای حق رای به اونها در قالب قوانین اسلام صحبت کرد.

تاثیرات طرح اعطای حق رای به زنان در جامعه

تصویب طرح حق رای زنان، یکی از بزرگ­ترین رویدادهای سیاسی هست که در تاریخ ایران اتفاق افتاده. زنان با تصویب این طرح تونستن به طور آزادانه در فعالیت­های سیاسی و اجتماعی کشور، دخالت مستقیم داشته باشن. برای اولین بار بعد از تصویب این طرح در سال 1342، شش زن ایرانی تونستن به مجلس شورای ملی وارد بشن. با تصویب این طرح کشمکش­های سیاسی متعددی از سوی مخالفان و موافقان رخ داد، اما بالاخره زنان تونستن در بسیاری از عرصه­ها به موفقیت دست پیدا کنن. با تمام این تلاش­ها، زنان در دنیای امروز همچنان با ناعدالتی­های زیادی در زمینه­های مختلف از جمله تحصیل، کار، حضور در ورزشگاه­ها و... مواجه هستن. در دنیای امروز ادامه دادن این تلاش­ها از سوی زنان جهت برخورداری از حقوق برابر، اهمیت فوق­العاده زیادی داره.