در دوران بارداری نوزادان 100 درصد اکسیژن خود را از مادر دریافت میکنند. از همین جهت هنگام استنشاق اکسیژن وارد جریان خون او میشود و سپس به جفت میریزد و از طریق بند ناف به نوزاد منتقل میشود. دی اکسید کربن (CO2) و مواد زائد نوزاد از طریق بند ناف به جفت بازمی گردد و از آنجا دوباره به سیستم مادر منتقل میشوند تا دفع شوند.
نوزادان وقتی در رحم هستند اکسیژن خود را تنفس نمیکنند. در عوض آنها آن را از طریق جفت از مادر خود دریافت میکنند که پزشکان به این گردش خون جنینی میگویند و این روند را میتوان به سادگی به شرح زیر توصیف میکنند:
خون اکسیژن دار و مواد مغذی از مادر، از طریق جفت و از طریق بند ناف به نوزاد منتقل میشود
خون از طریق ورید ناف وارد نوزاد شده و به سمت کبد حرکت میکند. از یک شانت (یا دهانه مخصوص) به نام مجرای وریدی عبور میکند
ریههای نوزاد فقط مقدار کمی خون دریافت میکنند یعنی به اندازهای که بافت سالم بماند
خون حاوی CO2 و مواد زائد به شریانهای بند ناف و به جفت باز میگردد
CO2 و ضایعات به سیستم مادر بازگردانده میشوند
چه چیزی اولین نفس نوزاد را تحریک میکند؟
اولین نفس یک رفلکس اولیه برای زنده نگه داشتن نوزاد است که با تغییر دمای هوا و محیط ایجاد میشود. تحقیقات نشان میدهد:
فقط 5 تا 10 درصد از نوزادان برای شروع تنفس نیاز به تحریک اساسی مانند خشک کردن و مالش دارند
3 تا 6 درصد به مراحل اولیه احیا (تهویه کیسه و ماسک) نیاز دارند
کمتر از 1٪ نوزادان نیاز به احیای پیشرفته (فشردهسازی قلبی یا دارو) دارند
عواملی که باعث شروع تنفس در نوزاد میشود
تعدادی از عوامل وجود دارد که میتواند به کودک شما برای اولین نفس کشیدن و برقراری تنفس کمک کند یا مانع از آن شود. این عوامل عبارتند از:
تحقیقات نشان میدهد که هورمونهای استرس مانند آدرنالین در اواخر بارداری قبل از شروع زایمان و درست قبل از تولد در نوزاد افزایش مییابد. این هورمونها به جنین انسان کمک میکنند تا به زندگی خارج از رحم منتقل شود. هنگامی که زایمان القا میشود نوزاد این جهشهای طبیعی هورمونی را از دست میدهد.
در هنگام زایمان واژینال قفسه سینه نوزاد هنگام فشردن از طریق کانال زایمان فشرده میشود. فشردهسازی ریه تا حد امکان مایع را فشرده میکند و پس از تولد قفسه سینه میتواند به طور کامل منبسط شود. نوزادانی که از طریق سزارین به دنیا میآیند به میزان بسیار کمتری تحت فشار قرار میگیرند و احتمال بیشتری دارد که مایع در ریهها باقی بماند.
نوزاد معمولاً از هفته 24 تا 28 بارداری شروع به تولید سورفکتانت میکند. اکثر آنها تا هفته 34 به اندازه کافی میتوانند به طور کامل نفس بکشند. با این حال برخی از نوزادانی که در این مرحله به دنیا میآیند همچنان برای حفظ تنفس خود تلاش میکنند و ممکن است به حمایت تنفسی از دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته باشند.
بیشتر نوزادان بلافاصله پس از تولد حتی زمانی که هنوز به بند ناف متصل هستند خود به خود نفس میکشند. از آنجایی که خون هنوز به جفت جریان دارد نوزادان همچنان از مادر خود اکسیژن دریافت میکنند. این کار تا زمانی ادامه مییابد که بند ناف به طور طبیعی نبض خود را متوقف کند. این به عنوان بستن بند ناف با تاخیر شناخته میشود.
منبع:
پاسخ ها