در دوران کودکی، دعوای بین خواهر و برادر اکثرا وجود داره و اصولا دلیل خاصی هم نمیشه برای اون پیدا کرد. اما گاهی این دعواها در روحیه آنها تاثیر بدی داره، به طوری که تا آخر عمر خاطره آن در ذهنشون باقی میمونه. بنابراین نقش والدین بسیار مهمه که باعث و بانی این اختلافات نباشن. نقش والدین باید در حد آموزش به فرزندان برای کم شدن ناسازگاری بینشون باشه و این نقش باعث ارتباط عاطفی بیشتر بین آنها میشه. البته خلق و خو و اخلاق هم در رابطه خواهر و برادر و کنار آمدن آنها باهم بیتاثیر نیست. فرزندانی که سطح هیجانات آنها بالاست و بیشتر فعال هستن درگیری بیشتری باهم دارن. رابطه بین اعضای خانواده نقش مهمی در روابط فرزندان داره. رابطه صمیمی فرزند با والدین باعث میشه تا رابطه دوستانهای بین خواهر و برادر به وجود بیاد.
طبق روانشناسی کودک دعوای بین خواهر و برادر یک امر طبیعی است، ولی نقش پدر و مادر در مدیریت دعواها اهمیت زیادی داره. دعوای بین خواهر و برادر زیاد نگران کننده نیست چون با بالا رفتن سن آنها به خودی خود این مشکل برطرف میشه. در این میان نقش والدین به این صورته که :
دعواهای فیزیکی و کلامی بین خواهر و برادرها، گاهی روی شخصیت و فکر کودک تاثیر منفی میذاره. والدین نگران این بگو و مگوها هستن ولی این دعواها طبیعیه و جای نگرانی نداره. فقط والدین باید این برخوردها را مدیریت کنن تا کودکان دست به خشونت نزنن. والدین باید به تفاوت رابطه خواهر و برادر نصب به دوستان آگاه باشن. جای تعجب نداره اگر یکی از فرزندان با دوست خودش به خوبی حرف میزنه درحالی که چند دقیقه قبلتر با خواهر یا برادر خود در حال دعوا بوده. پدر و مادر باید بدونن که هر رابطه پویایی خودش رو داره. هر احساسی که در رابطه ها وجود داره در بین خواهر و برادر ده ها برابر بیشتره. نکته مهم اینه که که والدین باید رفتار فرزندان را در برخوردها کاملا درک کنن. رفتار کودکان در دعوا با برادر یا خواهر و زمان درگیری، اطلاعات دقیقی در رابطه آنها را نشان میده.
نظارت والدین بر رابطه خواهر و برادر از دعوای بین آنها جلوگیری میکنه. والدین با آموزش مهارت های عملی به فرزندان، عصبانیت اونا رو میتون مدیریت کنه. دعوای بین خواهر و برادر یک بخش طبیعی از رشد آنهاست. بهترین راهکارهای حل اختلاف فرزندان عبارتند از :
عوامل مختلفی باعث دعوای بین خواهر و برادر میشه که یکی از این عوامل حسادت و رقابته. اخلاق و رفتار کودکان و شخصیت آنها نقش مهمی در ارتباط بین اونا داره. نیازهای ویژه میتونه یکی از عوامل دعوا و ناسازگاری کودکان باشه، مثلا بچههای بیمار نیاز به مراقبت و توجه بیشتری دارن که این میتونه باعث حساسیت کودک دیگر بشه. بچهها در صورت مشکل داشتن باهم والدین را الگوی خود قرار میدهن پس بهتره والدین الگوی قوی برای فرزندان خود باشن.
منبع
پاسخ ها