بهترین انواع و تکنیک های ایمپلنت دندان

ایمپلنت های دندانی به روشی رایج برای جایگزینی دندان های از دست رفته یا آسیب دیده تبدیل شده اند. بسیاری از متخصصان دندانپزشکی آنها را به عنوان جایگزینی برای روش هایی که قبلاً در دندانپزشکی رایج بودند ارائه می دهند. به لطف نرخ موفقیت فوق العاده ایمپلنت های دندانی، برداشتن دندان آسیب دیده و جایگزینی آن با ایمپلنت در بسیاری از شرایط یک گزینه درمانی مناسب است.

ایمپلنت های دندانی چیست؟

ایمپلنت دندان جایگزینی برای ریشه دندان از دست رفته است. همانطور که از نام آن پیداست، قسمتی است که به عنوان ریشه عمل می کند، در خود استخوان فک کاشته می شود. همچنین برای پشتیبانی از انواع ترمیم های ثابت و متحرک دندان استفاده می شود. در یک فرد سالم، ایمپلنت معمولاً طی چهار تا شش ماه پس از قرار دادن کاملاً با استخوان فک ادغام می‌شود.

ترمیم هایی که توسط ایمپلنت های دندانی پشتیبانی می شوند، برخی از طبیعی ترین و طبیعی ترین گزینه های جایگزین برای دندان های از دست رفته هستند. برخلاف پروتزهای معمولی، ترمیم های دندانی که روی ایمپلنت نگه داشته می شوند، هنگام صحبت، خندیدن یا غذا خوردن حرکت نمی کنند. ایمپلنت های دندانی همچنین با کمک به جلوگیری از تحلیل استخوان که می تواند صورت شما را زود پیر به نظر برساند، سطح سالم استخوان فک را حفظ می کند.

انواع ایمپلنت های دندانی

انواع مختلفی از ایمپلنت های دندانی موجود است که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای متمایز خود را دارند. برای هدف بحث، ما بر روی انواعی تمرکز خواهیم کرد که معمولاً در سال 2021 و بعد از آن استفاده می شوند.

ایمپلنت اندوستال
اینها انواع ایمپلنت های دندانی هستند که امروزه در همه جا تبلیغ می شوند. ایمپلنت های اندوستئال با جراحی مستقیماً در استخوان فک کاشته می شوند. هنگامی که ایمپلنت به استخوان اطراف چسبیده شد، قسمت بالایی ایمپلنت باز می شود و یک اتصال تخصصی به ایمپلنت متصل می شود. دندان های مصنوعی به ضمیمه ها متصل می شوند.

ایمپلنت‌های اندوستئال انفرادی کاربردهای زیادی در دندانپزشکی دارند، چه به صورت جداگانه برای حمایت از یک تاج یا در ترکیب با ایمپلنت‌های اضافی برای پشتیبانی از پل ثابت یا پروتزهای متحرک. به دلیل تطبیق پذیری آنها، هزینه کل هر مورد مربوط به ایمپلنت های اندوستال می تواند بسیار متفاوت باشد، بسته به تعداد ایمپلنت های مورد نیاز، تعداد ایمپلنت هایی که در طی یک عمل جراحی قرار می گیرند، در صورت نیاز به تقویت استخوان یا پیوند، و نوع ترمیم نهایی. استفاده شده.

ایمپلنت ساب پریوستئال
فریم تیتانیومی نوعی ایمپلنت دندانی است که برای مطابقت با کانتور استخوان فک ساخته می شود. بافت پوشاننده استخوان از طریق جراحی منعکس می‌شود تا قاب با پایه‌ها یا یک نوار پیوسته دست نخورده در بالای استخوان قرار گیرد. قاب در سه نقطه به استخوان محکم می شود. سپس بافت بسته می شود و اجازه داده می شود تا در اطراف قاب بهبود یابد تا کل دستگاه در جای خود ثابت بماند.

پروتزها برای چسباندن به میله یا ستون هایی که از لثه عبور می کنند ساخته می شوند. این روش مخصوصاً برای بیمارانی طراحی شده است که فک پایینی بسیار جذب شده دارند، جایی که حمایت استخوانی کافی برای ایمپلنت های اندوستال وجود ندارد. این روش تا حدودی از بین رفته است، زیرا تهاجمی است و مستعد ابتلا به عفونت های مکرر است که در اطراف پست هایی که از بافت لثه بیرون زده است، ایجاد می شود. 

مینی ایمپلنت دندان

مینی ایمپلنت های دندانی دارای ساختار پیچی مشابه ایمپلنت های اندوستال هستند. این نوع ایمپلنت دندان بر خلاف همتایان ایمپلنت معمولی خود، از یک طرح پیچ یک تکه تشکیل شده است که قطر آن کمتر از 3 میلی متر است و دارای انتهای توپی شکلی است که مخصوصاً برای چسباندن دندان مصنوعی ساخته شده است که از بافت لثه بیرون زده است.

به دلیل اندازه کوچکتر، مینی ایمپلنت های دندانی می توانند برای تثبیت دندان مصنوعی تحتانی در بیمارانی که پهنای استخوان محدودی دارند یا برجستگی لبه چاقو دارند، مفید باشد. این به آنها امکان می دهد تا به راحتی از پروتزهای تحتانی استفاده کنند.

منابع :

https://eurodenture.com/blog/best-types-of-dental-implants

https://drsojodi.com/Dental-implants-cost