ارزهای دیجیتال یا ارزهای مجازی ابزارهای دیجیتال مبادله ای هستند که توسط افراد یا گروه ها ایجاد و استفاده می شود. از آنجایی که اکثر ارزهای دیجیتال توسط دولت های ملی تنظیم نمی شوند، ارزهای دیجیتال توسط واسطه های مالی به عنوان ارزهای جایگزین خارج از محدوده سیاست پولی دولت در نظر گرفته می شوند.
کریپتوکارنسی دسته ای از پول های دیجیتال یا مجازی است که از رمزگذاری برای تراکنش های مالی استفاده می کند. بنابراین، تفسیر آنها بسیار دشوار و گاهی غیر ممکن است.
بسیاری از ارزهای دیجیتال مبتنی بر فناوری بلاک چین هستند، یک دفتر کل توزیع شده که توسط یک شبکه توزیع شده از رایانه ها نگهداری می شود.
فناوری بلاک چین یکی از مشکلات اصلی پلتفرم های پرداخت دیجیتال را حل می کند که تضمین می کند انحصار وجود ندارد.
ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین، بیت کوین کش، بیت کوین اس وی، ترون و غیره. ناگفته نماند که پروژه ها نیز در مسیر بانک های متمرکز پیش می روند. برخلاف بسیاری از ارزهای دیجیتال و رمزارزهای امروزی، آنها از فناوری غیرمتمرکز استفاده می کنند.
ماینینگ فرآیند معرفی ارزهای جدید به گردش مالی است. ماینینگ اساساً نحوه تأیید تراکنش های جدید توسط شبکه است. ماینرها تراکنش ها را تأیید و تأیید می کنند. در مقابل، ارز دیجیتال را به عنوان پاداش دریافت می کنند. این فرآیند استخراج نامیده می شود.
ارزهای دیجیتال به دلیل اینکه کد ایندکس شده است، کمتر در معرض تورم هستند. و این باعث می شود که ارزهای دیجیتال به اندازه فلزات گرانبها ارزشمند باشند. اگر ارزهای فیات با تورم در نوسان هستند و ارزش ثابتی ندارند.
پاسخ ها