سفر در زمان از خیال تا واقعیت

در رمان معادله ژانوس، جی. نویسنده اسپرول به یکی از سخت ترین مشکلات سفر در زمان می پردازد. در این داستان، یک ریاضیدان برجسته با هدف راز سفر در زمان، با زنی عجیب و زیبا آشنا می شود و با وجود اینکه هیچ چیز از گذشته او نمی دانند، قلب خود را به یکدیگر می سپارند. او می خواهد ماهیت واقعی یک زن را بداند. سرانجام متوجه می شود که این زن یک بار برای تغییر چهره خود جراحی پلاستیک کرده است. علاوه بر این، او نیز تحت عمل جراحی تغییر جنسیت قرار گرفت. در پایان متوجه می شود که زن مسافر زمان آینده است و زن در واقع اوست، اما از آینده. یعنی باهاش ​​خوابیده حال این سوال پیش می آید که اگر بچه دار می شدند چه اتفاقی می افتاد؟ و اگر این بچه قبل از مرد شدن به گذشته برود و در ابتدای داستان ریاضی دان شود، آیا یک نفر می تواند مادر و پدر، پسر و دختر او باشد؟

عوض کردن گذشته

زمان یکی از رازهای بزرگ سرنوشت است. همه ما بر خلاف میل خود در رودخانه زمان همراه شده ایم. حدود 400 د. سی، سنت آگوستین به تفصیل درباره ماهیت اسرارآمیز زمان نوشت: چگونه می توان گذشته و آینده ای وجود داشته باشد، در حالی که گذشته وجود ندارد و آینده هنوز نیامده است؟ در مورد حال، اگر همیشه در زمان حال وجود داشته باشد و هرگز به گذشته حرکت نکند، دیگر زمان و ابدیت نیست. اگر منطق سنت آگوستین را بیشتر دنبال کنیم، خواهیم دید که زمان غیرممکن است، زیرا گذشته رفته، آینده نیامده است و حال فقط به عنوان یک لحظه وجود دارد!
مانند سنت آگوستین، همه ما گاهی در مورد ماهیت خارق‌العاده زمان و تفاوت آن با فضا تعجب می‌کنیم. اگر می توانیم به گذشته برگردیم، چرا نتوانیم؟ همه ما تعجب می کنیم که آینده پس از زندگی ما چه خواهد بود. عمر انسان ها کوتاه است، اما کنجکاو هستیم که بعد از مرگ چه اتفاقی می افتد.
اگرچه علاقه ما به سفر در زمان ممکن است به قدمت انسان ها باشد، اولین گزارش مکتوب سفر در زمان در مورد یک فرشته در سال 1997 بود، یک نقطه عطف قرن بیستم توسط ساموئل مدن. در سال 1733، در مورد فرشتگان در سال 1997 بود، و او به عقب بازگشت. 250 سال. سالها تحویل اسناد به آژانس های بریتانیایی در توصیف جهان آینده. داستان های زیادی دارد. داستان کوتاه «در گمشده: یک ناهنجاری» که توسط Anonymous در سال 1838 نوشته شده است، درباره مردی است که هزار سال پیش ناگهان خود را می یابد. او در صومعه ای باستانی با راهبی ملاقات می کند و سعی می کند برای او توضیح دهد که تاریخ در هزار سال آینده چگونه خواهد بود. پس از آن ناگهان به آینده برمی گردد، اما خبری از ترشکه نیست.
حتی رمان سرود کریسمس اثر چارلز دیکنز نیز نوعی داستان سفر در زمان است که در آن ابنزر اسکروج به گذشته و آینده منتقل می شود تا شاهد جهان قبل و بعد از مرگش باشد.

در ادبیات آمریکا، اولین ظهور سفر در زمان به رمان مارک تواین در سال 1889 برمی‌گردد، «یک دلبر شهرستان یانکی در دربار شاه آرتور». یک یانکی قرن نوزدهم به گذشته برمی گردد و در سال 528 رئیس دربار شاه آرتور را می رباید. او زندانی است و در شرف سوزاندن است، اما با علم به اینکه در آن روز خورشید گرفتگی رخ خواهد داد، متوجه می شود که قدرت گرفتن خورشید را دارد. با غروب خورشید، جامعه وحشت می کند و او را اخراج می کنند و در ازای بازگشت خورشید، موقعیتش را به او می دهند.
اما داستان کلاسیک ماشین زمان اثر H.G. ولز اولین تلاش جدی برای کشف سفر در زمان در داستان است، جایی که شخصیت اصلی صدها هزار سال به آینده فرستاده می شود. در این آینده‌ی دور، انسان‌ها از نظر ژنتیکی به دو نژاد تقسیم می‌شوند، موراک‌های درنده‌ای که ماشین‌های خاکی را زیرزمینی راه‌اندازی می‌کنند و الوی بی‌گناه و بی‌گناهی که در خورشید در دنیای ماوراء الطبیعه شادی می‌کنند و از سرنوشت خورده شدن خود بی‌خبرند. از مورلوک ها از آن زمان، سفر در زمان به یک داستان علمی تخیلی تبدیل شده است. از پیشتازان فضا تا بازگشت به آینده. در سوپرمن، وقتی قهرمان داستان متوجه می‌شود که لوئیس لین مرده است، تصمیم می‌گیرد از روی ناامیدی دست‌های زمان را به عقب برگرداند و شروع به دور زدن زمین با سرعتی بیشتر از سرعت نور می‌کند تا زمانی که زمان بگذرد. ، می ایستد و در نهایت شروع به چرخش در جهت مخالف می کند تا زمانی که تمام ساعت های زمین به عقب بروند.
از نقطه نظر علمی، سفر در زمان در گتی نیوتن غیرممکن بود، زیرا در آن زمان به عنوان یک تیر دیده می شد، هنگامی که تیر از کمان خارج شد، نمی توان آن را برگرداند. یک ثانیه روی زمین یک ثانیه در سراسر جهان بود. این فرض توسط انیشتین رد شد، او نشان داد که زمان بیشتر شبیه رودخانه ای پرپیچ و خم در درگاه است که با عبور از کنار ستاره ها و کهکشان ها کند و سرعت می گیرد. بنابراین یک ثانیه روی زمین مطلق نیست، اما زمان با حرکت در فضا تغییر می کند.
بر اساس نظریه نسبیت خاص انیشتین، زمانی که یک موشک شتاب می گیرد، زمان درون آن کاهش می یابد. نویسندگان داستان های علمی تخیلی پیشنهاد کرده اند که اگر دیوار نور را بشکنیم، می توانیم به گذشته برگردیم. اما رسیدن به سرعت نور غیرممکن است، جرم بی نهایت لازم است. سرعت نور مانع اصلی همه موشک هاست. سفر به آینده امکان پذیر است و میلیون ها بار به طور تجربی تایید شده است. سفر قهرمان ماشین زمان به آینده ای دور عملاً در فیزیک امکان پذیر است. اگر فضانوردی با سرعت نور حرکت کند، بیش از یک دقیقه طول نمی کشد تا به نزدیک ترین ستاره برسد. چهار سال روی زمین گذشته بود، اما برای او تنها یک دقیقه با کاهش زمان در سفینه فضایی گذشت. بنابراین او برای چهار سال آینده رفت، همانطور که در زمین تجربه شده است. (ظاهراً، هر بار که فضانوردان ما به فضا می روند، یک سفر کوتاه به آینده انجام می دهند. از آنجایی که آنها با سرعت 29000 کیلومتر در ساعت بالاتر از زمین حرکت می کنند، ساعت آنها کمی کندتر از ساعت های روی زمین است. بنابراین پس از یک ماموریت یک ساله ایستگاه فضایی بین‌المللی، زمانی که به زمین بازگردند، تقریباً برای کسری از ثانیه به آینده قدم خواهند گذاشت. رکورد کنونی سفرهای آینده متعلق به فضانورد روسی سرگئی اویدف است که 748 روز را در مدار گذرانده است، بنابراین 0.02 ثانیه سفر کرده است. به سوی آینده.)
بنابراین، ماشین زمانی که می تواند ما را به آینده ببرد، با نظریه نسبیت خاص اینشتین سازگار است. اما بازگشت به گذشته چطور؟
اگر بتوانیم به گذشته سفر کنیم، نوشتن تاریخ غیرممکن است. هنگامی که یک مورخ شروع به نوشتن تاریخ گذشته می کند، می توان به عقب برگشت و آن را بازنویسی کرد. ماشین‌های زمان نه تنها مورخان را از کار می‌اندازند، بلکه به ما اجازه می‌دهند در فرآیند زمان مداخله کنیم. به عنوان مثال، اگر به زمان دایناسورها برگردیم و به طور تصادفی روی پستانداری که قرار است جد ما باشد، قدم بگذاریم، ممکن است به طور تصادفی به نسل بشر پایان دهیم. داستان بی پایان است و وقایع تاریخی توسط دست و پای گردشگرانی که از آینده برای یافتن بهترین زاویه دوربین تلاش می کنند نابود می شوند.

منبع: https://10-top.ir/2022/01/17/what-is-the-time-travel-problems/