ناسا تصویری باورنکردنی از یک خوشه ستاره ای منتشر کرده است که در اشعه ماوراء بنفش می درخشد

این خوشه ستاره‌ای در فاصله تقریباً 210 هزار سال نوری از زمین در کهکشان کوتوله‌ای با نام ابر ماژلانی کوچک (SMC) قرار دارد.

ناسا تصویر جدیدی از یک خوشه ستاره‌ای را منتشر کرده که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده است و نمایی منحصر‌به‌فرد و خیره‌کننده از آن ارائه می‌کند.

خوشه ستاره‌ای NCG 346؛ هدف جدید دوربین‌های هابل

درست خارج از کهکشان راه شیری، در فاصله تقریباً 210 هزار سال نوری از زمین، کهکشان کوتوله‌ای وجود دارد که با نام ابر ماژلانی کوچک (SMC) شناخته می‌شود. SMS با قطری در حدود 18900 سال نوری که حاوی تقریباً 3 میلیارد ستاره است همراه با همتای خود که ابر ماژلانی بزرگ (LMC) نام دارد، به‌عنوان کهشکان‌های ماهواره‌ای به دور راه شیری می‌چرخند.

یکی دیگر از ویژگی‌های جالب SMC، خوشه ستاره‌ای معروف به NGC 346 است که در نزدیکی مرکز درخشان‌ترین ناحیه ستاره‌زایی آن، یعنی سحابی غنی از هیدروژن N66 قرار دارد. تصویر منتشرشده توسط ناسا این خوشه ستاره‌ای را نشان می‌دهد.

این تصاویر به‌لطف وضوح قابل‌توجه هابل و توانایی منحصربه‌فرد آن در تولید مشاهدات فرابنفش به‌دست آمده است.

تعامل بین ده‌ها ستاره داغ، جوان، آبی و گرد‌و‌غبار و گاز اطراف آن‌ها، این منطقه را به یکی از پویاترین و پیچیده‌ترین خوشه‌های ستاره‌سازی که تاکنون مشاهده شده، تبدیل کرده است.

در حالی که خوشه ستاره‌ای NGC 346 در گذشته نیز توسط هابل مشاهده شده و اخیراً تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز آن را رصد کرده است، تصاویری که آن‌ها گرفته‌اند ترکیبی از نور مرئی و فروسرخ را شامل می‌شود که ساختار گازوغبار اطراف سحابی را نمایش می‌دهد. این تصویر جدید نمای ماوراءبنفش و برخی از داده‌های نور مرئی دوربین پیشرفته هابل برای بررسی (ACS) و دوربین میدان وسیع 3 (WFC3) آن را با یکدیگر ترکیب می‌کند.

هدف این رصدها، کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه شکل‌گیری ستاره و نحوه شکل‌گرفتن محیط میان‌ستاره‌ای (ISM) کهکشان‌هایی مانند SMC است. دانشمندان اعتقاد دارند که این شرایط شباهت زیادی به دوران اولیه کیهان دارد، زمانی که عناصر سنگین بسیار کمی وجود داشت.