حذف دی اکسید کربن از هوا یک راه بسیار گران برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی است

متخصصان می‌گویند این هزینه را می‌توان برای یافتن راه‌هایی بهتر و کارآمدتر برای مبارزه با تغییر اقلیم و تحقق اهداف اقلیمی صرف کرد.

تکنولوژی‌ها و راه‌های زیادی برای کاهش کربن محیط‌زیست و مبارزه با تغییر اقلیم پیشنهاد شده است. حالا یک گزارش جدید می‌گوید تکنولوژی‌هایی که تلاش دارند با خارج‌کردن دی‌اکسیدکربن از هوا تغییری محسوس در تغییر اقلیم ایجاد کنند، به صدها میلیارد دلار بودجه دولتی نیاز دارند.

تکنولوژی‌های حذف دی‌اکسیدکربن یا به‌اختصار CDR در سال‌های اخیر محبوبیت بالایی در میان سیاستمداران پیدا کرده‌اند. طبق گزارش جدید مؤسسه پژوهشی رودیُم، دولت آمریکا باید سالانه ۱۰۰ میلیارد دلار روی تکنولوژی‌های CDR هزینه کند تا بتواند مقیاس آن‌ها را به‌اندازه کافی افزایش دهد و به اهداف اقلیمی خود برسد.

همچنان مشخص نیست که خارج‌کردن دی‌اکسیدکربن از هوا یک استراتژی مؤثر است یا خیر. تکنولوژی‌های CDR نتواسته‌اند ثابت کنند که قابلیت بهره‌گیری در مقیاس‌های گسترده را دارند.

به‌نظر می‌رسد که تنها راه توقف تغییر اقلیم و تحقق اهداف توافق‌نامه پاریس، کاهش وابستگی به سوخت‌های فسیلی باشد. دولت آمریکا در سال ۲۰۲۱ و در «قانون کاهش تورم»، ۳۶۹ میلیارد دلار را به انرژی‌های پاک اختصاص داد. گزارش مذکور ادعا می‌کند که صرف ۱۰۰ میلیارد دلار از این بودجه برای تکنولوژی‌های CDR منطقی نیست.

صنایع سوخت فسیلی نیز به تکنولوژی‌های CDR روی آورده‌اند. آن‌ها حتی از این تکنولوژی استفاده می‌کنند تا نفت را پایدار و دوستدار محیط‌زیست جلوه دهند؛ اما ظاهراً هیچ‌کدام از این اقدامات کافی نیستند.

راه‌های خارج‌کردن دی‌اکسید کربن از هوا

طبق گزارش مذکور، سه روش متفاوت برای خارج‌کردن دی‌اکسیدکربن از هوا وجود دارد:

• روش‌های طبیعی که بر جذب دی‌اکسیدکربن توسط گیاهان، خاک و دریاها متکی هستند؛
• ساخت ماشین‌هایی که دی‌اکسیدکربن را به دام می‌اندازند؛
• تکنولوژی‌های ترکیبی که هر دو روش طبیعی و مهندسی را به‌کار می‌گیرند.

درختکاری تا به امروز محبوب‌ترین روش مبتنی بر طبیعت بوده، اما موفقیت زیادی نداشته است. پژوهش‌های زیادی نشان می‌دهند که پروژه‌های درختکاری نتوانسته‌اند آثار انتشار گاز کربن را خنثی کنند. درخت‌ها معمولاً آن‌قدر زنده نمی‌مانند که بتوانند دی‌اکسیدکربن قابل‌توجهی را از اتمسفر کم کنند. به‌علاوه، معمولاً صنایع مختلف سعی می‌کنند ظرفیت جنگل‌ها را در حذف کربن بسیار بیشتر از ظرفیت واقعی‌شان نشان دهند و به‌این‌ترتیب دست به سوءاستفاده بزنند.

ماشین‌هایی که دی‌اکسیدکربن را از هوا یا آب دریا خارج می‌کنند بهتر می‌توانند حساب گازهای گلخانه‌ای حذف‌شده را نگه دارند. اما این تکنولوژی‌ها نیازمند انرژی بسیار زیادی هستند که آن‌ها را ناکارآمد و بیش‌ازحد گران می‌کند. حداقل ۶۰۰ دلار هزینه لازم است تا یک تُن دی‌اکسیدکربن با این ماشین‌ها از هوا حذف شود. با ضرب این مقدار در چند میلیارد تُن کربن، به حداقل صدها میلیارد دلار هزینه می‌رسیم.

متخصصان می‌گویند دو راه زودبازده‌تر این است که از جنگل‌زدایی و انتشار دی‌اکسیدکربن بیشتر جلوگیری کنیم. بودجه‌ها باید برای یافتن راه‌های بهتر برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای هزینه شوند. پس از آن می‌توانیم منابع اضافی را به حذف کربن اختصاص دهیم.