Section JV3 یک روش ارزیابی مبتنی بر عملکرد است که طبق «بخش J» (Section J) کتاب مقررات ملی ساخت‌وساز (NCC) در استرالیا برای بررسی و اطمینان از تطابق ساختمان‌های تجاری با استانداردهای انرژی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخلاف رویکرد سنتی prescriptive (Deemed-to-Satisfy یا DTS)، روش JV3 با استفاده از مدل‌سازی رایانه‌ای، عملکرد انرژی ساختمان را دقیقاً شبیه‌سازی می‌کند .
مدل‌سازی حرارتی پیشرفته: با بهره‌گیری از نرم‌افزارهای شبیه‌سازی انرژی مانند EnergyPlus یا IES VE، مدل مجازی ساختمان ایجاد می‌شود و مصرف سالانه انرژی آن شبیه‌سازی می‌شود. سپس نتایج با یک ساختمان مشابه که مطابق استانداردهای DTS طراحی شده، مقایسه می‌شود؛ هدف این است که مصرف انرژی ساختمان پیشنهادی کمتر یا برابر با مرجع باشد .
مزایا: این رویکرد به طراحان اجازه می‌دهد تا از مصالح نوآورانه یا روش‌های ساخت پیچیده استفاده کنند که در رویکرد DTS ممکن است پذیرفته نشوند. همچنین امکان بهینه‌سازی ساختمان برای دستیابی به مصرف انرژی پایین‌تر را فراهم می‌آورد .
| ویژگی | Section J (DTS) | JV3 (روش عملکردی) |
|---|---|---|
| رویکرد | Prescriptive – الزامات صریح از پیش تعیین‌شده | Performance-based – مبتنی بر مدل‌سازی و شبیه‌سازی |
| انعطاف‌پذیری | محدود، باید معیارهای مشخص را رعایت کند | بالا، امکان استفاده از طراحی‌های نوآورانه |
| هزینه و زمان | معمولاً کمتر و سریع‌تر | پیچیده و زمان‌برتر، نیازمند تخصص |
| امکان بهینه‌سازی عملکرد انرژی | محدود | امکان دستیابی به عملکرد فراتراز حداقل‌ها |
| پیچیدگی فرآیند تأیید | ساده‌تر | پیچیده‌تر، نیاز به مستندسازی دقیق‌تر |
روش JV3 به‌ویژه برای ساختمان‌هایی با طراحی پیچیده یا استفاده از فناوری‌های نوین، که ممکن است در چارچوب محدودیت‌های prescriptive جای نگیرند، بسیار مناسب است. اگر هدف شما عبور از حداقل استانداردها و دستیابی به عملکرد انرژی بهینه است، JV3 انتخاب بهتری است—هرچند که نیازمند هزینه و زمان بیشتر و همکاری با متخصصان مدل‌سازی انرژی خواهید بود .
در زیر لینک به عنوان مرجع اصلی برای مطالعه بیشتر آورده شده است:
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها