آیا استقلال به سبک سکوت اداره می‌شود؟

انتصاب بیژن طاهری به‌عنوان سرپرست جدید باشگاه استقلال، یک پیام مشخص برای هواداران دارد؛ آرامش.

ایران ورزشی: انتصاب بیژن طاهری به‌عنوان سرپرست جدید باشگاه استقلال، یک پیام مشخص برای هواداران دارد؛ آرامش. در روزهایی که فضای فوتبال ایران پر از تنش و هیاهوست، انتخاب فردی با شخصیت آرام و بدون حاشیه مثل طاهری، می‌تواند در نگاه نخست به معنای حرکت در مسیر ثبات باشد. اما آیا در شرایط پرالتهاب امروز، این سبک مدیریتی جواب می‌دهد؟

بیژن طاهری نه‌تنها سابقه بازی در استقلال را دارد، بلکه در دوره‌های مختلف به‌عنوان عضو کادر فنی و حتی سرپرست تیم نیز فعالیت کرده است. او به‌خوبی با فضای باشگاه و فشارهای پیرامون آن آشناست. همین تجربه هم باعث شد مدیران باشگاه، در آغاز فصلی پرچالش، دوباره سراغ او بروند. اما نکته مهم اینجاست که استقلال این فصل نه‌تنها با رقابت‌های فشرده‌ای روبه‌روست، بلکه باید با شخصیتی مثل ریکاردو ساپینتو هم تعامل داشته باشد؛ مربی‌ای که بارها نشان داده چقدر درگیرانه، پرهیجان و بعضاً خارج از کنترل رفتار می‌کند.

بیژن طاهری قرار است نقشی ایفا کند که نیاز به «کنترل» دارد، نه تقابل. او آمده تا شاید نقش سپر دفاعی مدیریت را بازی کند، نگذارد اختلافات داخلی علنی شود و ساپینتو را در چهارچوب نظم تیمی نگه دارد. با این حال، از گوشه و کنار شنیده می‌شود که برخی چهره‌های شناخته‌ شده فوتبال ایران از جمله افشین پیروانی و خداداد عزیزی، معتقدند که طاهری باید «جنجال» کند، مقابل هجمه‌ها بایستد، وارد فضای رسانه‌ای شود و اجازه ندهد دیگر تیم‌ها استقلال را هدف بگیرند. اینجا همانجایی‌ است که تضاد دیدگاه‌ها شکل می‌گیرد؛ آیا استقلال باید به سمت آرامش برود یا با صدای بلند از حق خود دفاع کند؟ در فصل گذشته هم شاهد چنین تضادی بودیم؛ جایی که ایمان عالمی، با وجود چهره محترم و سابقه درخشانش، به‌خاطر همین آرام بودن مورد نقد هواداران قرار گرفت. خیلی‌ها معتقد بودند که استقلال در جنگ رسانه‌ای و فضای پرهیاهوی فوتبال ایران، بدون «بلندگو» نمی‌تواند موفق باشد.

با این حال، طاهری نماینده نسلی ا‌ست که به‌جای فریاد کشیدن، سعی می‌کند مسیر تعامل را پیش ببرد. او در همین روزهای ابتدایی مسئولیتش نشان داده که اهل التهاب نیست و شاید همین خصوصیتش باعث شود باشگاه استقلال کمی از تنش‌های معمول فاصله بگیرد. باید دید که آیا مدیران و هواداران حاضرند از این سبک حمایت کنند یا باز هم عطش «جنگ روانی» باعث می‌شود که شخصیت‌هایی مثل طاهری زیر فشار قرار بگیرند. در نهایت، نکته اینجاست که فوتبال ایران بیش از همیشه به آرامش نیاز دارد. شاید اگر امثال طاهری حمایت شوند و فضا برای کار حرفه‌ای و بی‌سروصدا فراهم شود، در درازمدت به نفع همه تمام شود از هوادار تا کادرفنی و حتی مدیران بالادستی.