شمشیربازى ایران براى سومین المپیک متوالى در حین شایستگى دستش از با ارزش‌ترین مدال ممکن کوتاه ماند.
ورزش سه: براى تاریخ‌سازى و کسب اولین مدال تیمى ورزش ایران در بازی‌هاى المپیک یک مجارستان تا فینال راه باقى بود، جایى که در ضربه‌هاى آخر على پاکدامن کاپیتان سابر کشورمان در حال فریاد زدن بود اما داور مسابقه دستش را به سمت ژیلاگى اسطوره مجارستان بالا برد و حکم بر فینالیست شدن حریف داد، نتیجه ٤٥ بر ٤٣ به سود مجارها و رفتن ایران به رده بندى.
طبعا بردن مجارستان قدرتمند در نیمه نهایى بى‌شک راحت‌تر از فرانسه‌ى میزبان در پاریس و بازى رده‌بندى بود.میزبان با تماشاگران و نیم نگاه داوران خیالش براى کسب برنز راحت بود و شمشیربازان ایران بى‌تعارف هنوز در نیمه‌نهایى جا مانده بودند.
عکس‌هاى مخابره شده کاملا گواه مطلب است که فرانسوى‌ها شمشیرهاى خود را بال پرواز مى‌دیدند و تیم شمشیربازى ایران روح و انگیزه و توان خود را به واسطه شکست ناباورانه مقابل مجارها تا حد زیادی از دست داده بودند درحالی‌که مدال برنز برای فرانسوی‌ها ارزشی فوق‌العاده و استثنایی داشت و آنها نمی‌خواستند زیر
طاق زیبای سالن برگزاری مسابقات دست خالی میدان را ترک کنند. آنها قاطعانه تیم شمشمیربازی ایران را شکست دادند و جایی را برای بهانه باقی نگذاشتند اگرچه سرمربی و کاپیتان ایران با حرف‌هایی نه‌چندان سنجیده به استقبال این شکست رفتند و سعی کردند موضوع را از گردن خود باز کنند.
واقعیت این است که ایران فرصت بی‌نظیرى را از دست داد و حسرتى که یک المپیک دیگر براى مرهم نهادن بر آن باید صبر کرد. فرصتی که شاید بخشی از آن به واکنش ما به شکست مقابل مجارها برمی‌گردد و البته ذهنیت قوی ورزشکاران میزبان که برد مقابل ایران را مثل قهرمانی جشن گرفتند. بله، برنز المپیک هم افتخار بسیار بزرگی است.
باز هم داورى؟!
المپیک ٢٠١٦ ریو با ناداورى دست مجتبى عابدینى از مدال انفرادى شمشیربازى سابر کوتاه ماند و ٢٠٢٠ توکیو داور دیدار ایران و ایتالیا محروم شد تا باز هم مدال نگیریم البته در توکیو مدال تیمى بیخ گوشمان بود. در ٢٠٢٤ پاریس هم بارها از گزارشگر، کارشناس، ورزشکاران و دست اندرکاران تیم سیبل داورى را هدف قرار دادند و حتی صفحات اینستاگرامی داوران مسابقه مجارستان در شبکه‌های اجتماعی بارگذاری شد تا مردم انتقام خود را از آنها بگیرند، اگرچه دیگر گوش کسی آنقدر بدهکار این موضوع نیست و احتمالا تیم شایسته ما هنوز فاصله‌ای میلی‌متری با کسب عنوان و مدال در المپیک دارد که همین باعث از دست رفتن مهم‌ترین بخت ما شد.
شمشیربازى سرشکسته نیست
شمشیربازى ایران باز هم مى‌توانست مدال بگیرد به مانند هر دو المپیک قبلى، عملکرد آنها بى‌شک ستودنى و قابل ستایش است اما باز این حسرت است که بر دل ماند. فاصله على پاکدامن و محمد رهبرى با دو بازیکن دیگر تیم از لحاظ فنى بیشتر بود کاش یک مجتبى عابدینى هم عضو تیم بود شاید امروز حتى اولین طلاى کاروان ایران توسط شمشیربازى کسب شده بود.
براى قهرمان شدن ثبات بسیار اهمیت دارد، نفرات تیم شمشیربازى ایران را مى توان تا ٤ سال دیگر و المپیک ٢٠٢٨ لس آنجلس با سرمربیگرى پیمان فخرى که از لحاظ کوچینگ و فنى نابغه است حفظ و تقویت کرد شاید این بار در آمریکا شمشیر بال پرواز ایران شود.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها