این محقق ژاپنی اظهار داشت که سطح ارتباط چشمی بین انسان و سگ، شبیه به ارتباط غیرکلامی مادر و نوزاد است.
انسان‌ها تماس چشمی را یک راه غیرکلامی برای ابراز احساسات خود می‌بینند؛ درست مثل ارتباط بین مادر و نوزاد. در همین راستا، تحقیق یک پژوهشگر ژاپنی می‌گوید تماس چشمی و غیرکلامی، عامل مهمی برای صمیمیت بین انسان و سگ است و در هنگام تماس چشمی، هم سگ‌ها و هم صاحبان‌شان اکسی‌توسین که به هورمون عشق معروف است، ترشح می‌کنند.
پروفسور «تاکفومی کیکوسویی» از دانشگاه آزابو ژاپن، تحقیقات متعددی درباره سگ‌ها داشته و سگ‌های خودش را بیشتر همدم می‌داند تا چند حیوان خانگی. کیکوسویی در پژوهش خود به این سؤال که «چرا سگ‌ها تا این حد به انسان‌ها نزدیک هستند؟» پاسخ داده است.
در این مطالعه از ۲۷ قلاده سگ، چند قلاده گرگ و صاحبان‌شان دعوت شد و نمونه‌های ادراری آنها مورد استفاده قرار گرفت. همچنین کیکوسویی از انسان‌ها خواست حدوداً نیم‌ساعت با سگ‌هایشان ارتباط چشمی برقرار کنند.
کیکوسویی در مطالعات قبلی خودش به تأثیر ترشح هورمون اکسی‌توسین در نگاه مادر و نوزاد اشاره کرده بود. در نتیجه انتظار داشت همین اتفاق در ارتباط چشمی بین انسان و سگ هم بیفتد.
همین اتفاق هم افتاد و ترشح هورمون اکسی‌توسین در سگ‌ها و انسان‌هایی که با هم ارتباط چشمی داشتند به ترتیب 130 و 300 درصد افزایش یافته بود. برخلاف سگ‌ها، سطح این هورمون در گرگ‌ها تغییری چندانی نداشت که نشان می‌دهد گرگ‌ها ارتباط چشمی را بیشتر تهدید می‌دانند تا شیوه‌ای برای ارتباط عاطفی.
در ادامه برای بررسی دقیق‌تر هورمون اسپری اکسی‌توسین به سگ‌ها داده شد. نتایج در ادامه نشان داد که سطح هورمون در سگ‌های ماده بعد دریافت اسپری 150 درصد بیشتر شد و صاحبان آنها هم سطح رشد ۳۰۰ درصدی اکسی‌توسین را تجربه کردند. این داده‌ها حاکی از آن است که اکسی‌توسین نقش به‌سزایی در زادوولد ماده‌ها دارد.
نتایج کامل این تحقیق در مجله Science منتشر شده است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها