دانشمندان هشدار می دهند: آلودگی نوری ستاره ها را در دو دهه دیگر غیرقابل تشخیص می کند

محققان می‌گویند افزایش سطح آلودگی نوری با سرعت فعلی باعث خواهد شد تا کودکان دو دهه آینده دیگر نتوانند ستاره‌ها را ببینند.

دانشمندان هشدار داده‌اند که با توجه به شرایط فعلی آلودگی نوری شهرها و نرخی که در افزایش این آلودگی مشاهده می‌شود، انسان‌ها مهلت زیادی برای تماشای آسمان شب نخواهند داشت؛ چرا که بخش عمده ستاره‌ها احتمالاً تا دو دهه آینده دیگر قابل مشاهده نخواهند بود و این اتفاق می‌تواند به محیط‌زیست هم آسیب بزند.

به گزارش گاردین، پژوهشگران دریافته‌اند که افزایش استفاده از ال‌ای‌دی‌ها و سایر شکل‌های نورپردازی با سرعتی چشمگیر باعث شده است شب‌ها روشن‌تر شود. به عبارت دیگر، حالا استفاده زیاد از نورهای خارجی، چراغ‌های خیابانی، تبلیغات محیطی و نورپردازی ورزشگاه‌ها موجب شده است که نتوانیم ستاره‌ها را ببینیم.

اخترشناسان در سال 2016 گفته بودند که کهکشان راه شیری دیگر برای یک‌سوم جمعیت دنیا قابل مشاهده نیست و شرایط از آن زمان تاکنون بسیار بدتر شده است. حالا دانشمندان می‌گویند با نرخ فعلی افزایش روشنایی، اکثر صورت‌های فلکی بزرگ تا 20 سال دیگر غیرقابل‌تشخیص می‌شوند و این اتفاق به لحاظ فرهنگی و علمی اثری محسوس بر جهان خواهد گذاشت.

مسئله آلودگی نوری باید برای همه اهمیت داشته باشد

«مارتین ریس»، اخترشناس بریتانیایی توضیح می‌دهد: «آسمان شب بخشی از محیط‌زیست ماست و اگر نسل آینده هرگز نتواند آن را ببیند، از این حق محروم شده است. حتماً لازم نیست منجم باشید تا به این موضوع اهمیت دهید. من پرنده‌شناس نیستم، اما اگر دیگر صدای آواز پرندگان را در حیاط خانه‌ام نشنوم، احساس فقدان خواهم داشت.»

مطالعات «کریستوفر کیبا»، فیزیکدان مرکز علوم زمین آلمان، نشان داده است که آلودگی نوری هرساله موجب افزایش روشنایی 10 درصدی آسمان شب می‌شود. این اتفاق درنهایت به ما اجازه نخواهد داد تا امکان مشاهده ستارگان – مگر پرنورترین ستارگان – را داشته باشیم. کودکی که امروز متولد می‌شود و 250 ستاره را در آسمان می‌بینید، زمانی که به 18 سالگی برسد، تنها می‌تواند حدود 100 ستاره را ببیند.

محققان می‌گویند مشکل اینجاست که بخش زیادی از مردم نسبت به مشکلات آلودگی نوری آگاهی ندارند. جدای از بحث مشکلات نجومی و فرهنگی، این آلودگی بر اکوسیستم‌های زیستی هم اثر قابل‌توجهی می‌گذارد. لاک‌پشت‌های دریایی و پرندگان کوچ‌کننده با کمک نور ماه هدایت می‌شوند؛ اما آلودگی نوری آن‌ها را گمراه می‌کند. حشرات که منبع مهمی برای تغذیه پرندگان و دیگر جانوران محسوب می‌شوند نیز جذب نورهای مصنوعی می‌شوند و بر اثر برخورد با این منابع نوری می‌میرند.