احتمالاً نمیتوانید فقط با نگاه کردن کیست مویی را تشخیص دهید. گاهی حتی پزشکان نمیتوانند فقط با یک معاینه فیزیکی این عارضه را تشخیص دهند. از آنجایی که برخی عارضههای نشیمنگاهی با علائم مشابه ظاهر می شوند، تشخیص بین سینوس پیلونیدال، هیدرآدنیت چرکی و غدد چربی (لیپومها) میتواند دشوار باشد. پزشک باید دقت زیادی داشته باشد تا تشخیص دهد که بیمار کدام یک از این سه بیماری را دارد.
کیست مویی یا سینوس پیلونیدال یک برآمدگی خوش خیم (غیر سرطانی) است که درست در زیر پوست ایجاد میشود. لیپومها (غدههای چربی) هم یکی دیگر از تودههای خوش خیم پوستی رایج هستند که مثل اکثر کیستها در ابتدا بدون درد هستند، به کندی رشد میکنند و به راحتی تحت فشار ملایم حرکت میکنند.
برخلاف لیپومها، کیست مویی یک عارضه عفونی و پیش رونده است و باید در اولین فرصت درمان شود.
کیستها کیسههای کوچکی هستند که حاوی ترکیبی از مایع، مو و چرک و عفونت هستند. آنها میتوانند در هر جایی از بدن شما و درست زیر سطح پوست ایجاد شوند. کیست هایی که روی دنبالچه شما ایجاد میشوند، کیست مویی کمر نامیده میشوند و معمولاً حاوی بقایای پوست و مو هستند. هنگامی که کیست پیلونیدال عفونی شود، یک آبسه دردناک و پر از چرک ایجاد میکند. بدون درمان پزشکی، عفونت میتواند گسترش یابد و بسیار جدی شود.
کیست پیلونیدال زمانی شروع میشود که مو به داخل پوست رشد میکند و باعث واکنش ایمنی میشود که باعث ایجاد آبسه عفونی در اطراف مو میشود.
این کیستها در بین این افراد بیشتر است:
برخی از افراد دارای عفونت مزمن یا عود کننده کیست پیلونیدال هستند. برای تخلیه کامل و درمان قطعی کیست مویی باید از روشهای جراحی و لیزر کمک بگیرید.
کیست پیلونیدال عفونی را میتوان به روشهای مختلفی درمان کرد. آنتی بیوتیکها به تنهایی برای بستن مجرای سینوسی بی تاثیر هستند. داروهای ضد التهابی بدون نسخه میتوانند به تسکین درد کمک کنند. کمپرس گرم و مرطوب که چندین بار در روز مستقیماً روی کیست اعمال می شود ممکن است با تسهیل درناژ علائم را تسکین دهد. نشستن در لگن آب گرم (یا حمام سیتز) ممکن است اثر مشابهی داشته باشد.
درمان با دارو و به روش خانگی به هیچ عنوان قطعی نیست و در اکثر مواقع برای کاهش عفونت و التهاب مورد استفاده قرار میگیرد. در صورت عفونت باید داروهای آنتی بیوتیک مصرف شود و برای رفع درد مسکن هایی مانند پاراسیتامول و یا آیبوپروفن تجویز میشوند. عمل کیست مویی و جراحی با لیزر در این مرحله احتمالی است.
تنها راه برای از بین بردن کیست پیلونیدال از طریق روش هایی است که مجرای سینوسی را برای همیشه از بین میبرد. جراحی کیست مویی با توجه به شدت پیشرفت بیماری با روشهای باز، بسته، فلپ، لنسینگ و عمل سرپایی لیزر انجام میشود
یکی از این روشهای جراحی باز برای تخلیه عفونت است. در طی این روش، موها و فولیکولهای آزاردهنده برداشته میشوند و محل برش باز گذاشته میشود و با گاز استریل پوشانده میشود.
زخم ایجاد شده حدود سه هفته طول میکشد تا بهبود یابد، و پانسمان باید به طور منظم در آن زمان تعویض شود. سپس دهانه را کوتر کنید. این یک انتخاب بهینه نسبت به عمل های تهاجمی تر از نظر زمان بهبودی است.
سیستکتومی پیلونیدال روشی است که در موارد عود توصیه میشود. این جراحی که تحت بیهوشی عمومی انجام میشود، کیست و مجاری سینوس پیلونیدال را به طور کامل از بین میبرد. بهبود کامل سیستکتومی یک تا سه ماه طول میکشد و فعالیتهای منظم در عرض دو تا چهار هفته از سر گرفته میشود. میزان عود کیست پیلونیدال حدود 30 درصد است، به همین دلیل اقدامات پیشگیرانه مهم است.
لیپوم توده ای از بافت چربی با رشد آهسته است که در یک کپسول گرد و فیبری قرار دارد. لیپوم که بین پوست و بافت عضلانی زیرین قرار دارد، به بیرون فشار میآورد تا یک برآمدگی قابل مشاهده را تشکیل دهد که ممکن است در طول زمان بزرگتر شود.
اگرچه انواع مختلفی از لیپوم وجود دارد که به شرح زیر است:
لیپوم ها تقریباً در هر نقطه از بدن شما ظاهر میشوند، اما اغلب در امتداد شانهها، گردن، پیشانی، پشت، شکم، باسن و مقعد و بازوها یا رانها ظاهر میشوند. بر خلاف تومورهای سرطانی، آنها بسیار آهسته رشد میکنند و تمایل دارند نسبتا کوچک باقی بمانند. قطر اکثر لیپومها کمتر از دو اینچ است.
لیپوم یک بیماری شایع پوستی است و معمولا در مردان و زنان بین سنین 40 تا 60 سال ظاهر میشود. با این حال، فرد در هر سنی میتواند تحت تاثیر آنها قرار گیرد. از هر 1000 نفر حدود 1 نفر در طول زندگی خود دچار لیپوم یا غده چربی میشود.
لیپومها تودههایی گرد یا بیضی شکل در زیر سطح پوست هستند که میتوانند ناخوشایند باشند، اما به ندرت مضر هستند. این هنوز تا حدودی یک معمای پزشکی است که چه چیزی باعث لیپوم میشود.
لیپوم ها معمولا ارثی هستند. آنها همچنین گاهی اوقات پس از آسیب ظاهر میشوند. افرادی که سابقه خانوادگی بیماری درکوم، سندرم گاردنر، لیپوماتیک مولتیپل ارثی یا بیماری مادلونگ دارند، بیشتر مستعد ابتلا به لیپوم هستند.
برخی از این غدههای چربی حاوی رگهای خونی به نام آنژیولیپوم هستند. اینها تومورهای لاستیکی و خوش خیم هستند که در بزرگسالان جوان (عمدتاً مردان) 30-20 ساله ایجاد میشوند.
پاسخ ها