آبسه آنورکتال مجموعه‌ای موضعی از چرک در فضاهای پری رکتوم است. آبسه ها معمولاً از کریپت مقعدی منشا می‌گیرند. علائم آن درد و تورم است. تشخیص در درجه اول با معاینه و سی تی یا ام آر آی لگن برای آبسه های عمیق تر است. درمان آبسه مقعدی معمولا جراحی و لیزر است.
آبسه ممکن است در فضاهای مختلف اطراف راست روده قرار داشته باشد و ممکن است سطحی یا عمیق باشد. آبسه پری مقعدی سطحی است و به پوست اشاره دارد.
آبسه ایسکیورکتال عمیق تر است و در سراسر اسفنکتر به فضای ایسکیورکتال زیر لواتور آنی امتداد می یابد. ممکن است به سمت طرف مقابل نفوذ کند و آبسه “نعل اسبی” را تشکیل دهد. آبسه بالای لواتور آنی (یعنی آبسه فوق بالابر) کاملا عمیق است و ممکن است تا اندام‌های شکمی گسترش یابد. این آبسه اغلب ناشی از دیورتیکولیت یا بیماری التهابی لگن است. بیماری کرون (به ویژه روده بزرگ) گاهی باعث آبسه آنورکتال میشود.
آبسه‌های سطحی می‌توانند بسیار دردناک باشند. تورم، قرمزی و حساسیت پری مقعدی مشخص است. تب نادر است. آبسه‌های عمیق‌تر ممکن است کمتر دردناک باشند، اما علائم سمی ایجاد کنند (مانند تب، لرز، کسالت). ممکن است هیچ نشانه پری مقعدی وجود نداشته باشد، اما معاینه رکتال دیجیتال ممکن است تورم حساس و نوسانی دیواره رکتوم را نشان دهد. آبسه‌های بالای لگن ممکن است باعث درد زیر شکم و تب بدون علائم رکتوم شوند و گاهی تب تنها علامت است.
تشخیص آبسه مقعدی با راه های زیر امکانپذیر است:
سی تی اسکن زمانی مفید است که به آبسه عمیق یا بیماری کرون مشکوک باشید. آبسه های بالاتر (supralevator) برای تعیین منبع داخل شکمی عفونت نیاز به CT دارند. MRI لگن و سونوگرافی آندوسکوپی مطالعات تصویربرداری جایگزین هستند.
بیماران با هر یافته ای که حاکی از آبسه عمیق تر یا بیماری کرون پیچیده پری مقعدی باشد باید در زمان تخلیه تحت بیهوشی معاینه شوند.
گاهی اوقات آبسه می‌تواند بدون درمان به خودی خود تخلیه شود یا بسیار کوچک باشد و نیازی به جراحی نداشته باشد. در صورتی که چرک ایجاد شده خود به خود تخلیه نشود، امکان درمان آبسه مقعدی بدون جراحی وجود ندارد و نیاز به تخلیه توسط پزشک می‌باشد. جراحی اغلب تنها راه برای درمان عفونت آبسه و برداشتن تمام بافت عفونی است.
یک برش در پوست نزدیک مقعد ایجاد میشود تا عفونت تخلیه شود. این کار را می‌توان در مطب پزشک با بی حسی موضعی یا در اتاق عمل تحت بیهوشی عمیق تر انجام داد. بستری شدن در بیمارستان و مصرف آنتی بیوتیک‌ها ممکن است برای بیماران مستعد ابتلا به عفونت‌های مهم تر، مانند بیماران دیابتی یا بیمارانی که ایمنی آنها کاهش یافته است، مورد نیاز باشد.
البته لیزر آبسه مقعدی که یک درمان سرپایی به حساب می‌آید یکی از بهترین گزینه‌های درمانی است و با بی حسی موضعی انجام میشود.
بیماری کیست مویی وضعیتی است که در آن یک برآمدگی غیرطبیعی در پوست کمر، معمولاً نزدیک استخوان دنبالچه در بالای شکاف باسن پیدا میشود. کیست ممکن است عملاً هیچ علامتی ایجاد نکند و احتمالاً فقط کمی قرمزی و تورم در ناحیه دنبالچه ایجاد کند، یا ممکن است به یک زخم باز و عفونی تبدیل شود که مدام عود می‌کند و باعث تحریک، درد و خجالت میشود.
این عارضه عمدتاً در نوجوانان و بزرگسالان جوان بین 15 تا 30 سال دیده میشود (مردان بیشتر از زنان)
هیچ کس دقیقاً نمی‌داند چه چیزی باعث بیماری پیلونیدال میشود. برخی گفته‌اند که فولیکول‌های مو در خط میانی کمر مسدود می‌شوند و باعث ایجاد چرخه‌ای از التهاب و عفونت می‌شوند که منجر به تشکیل آبسه و زخم مزمن میشود. برخی دیگر پیشنهاد می‌کنند که تکه‌های مو از قسمت‌های دیگر بدن می‌تواند در یک سوراخ کوچک در پوست کمر گیر کند و همین چرخه التهاب و عفونت را ایجاد کند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها