اگر فکر کنید فیستول و شقاق یکی هستند، اشتباه می‌کنید. شقاق یک اصطلاح پزشکی است که به پارگی پوست اشاره دارد، در حالی که فیستول اتصالات لوله مانند یا ایجاد مجراهای غیر طبیعی بین اندام‌ها است.
به طور کلی، شقاق می‌تواند طی چند روز یا چند هفته بهبود یابد. البته در صورت ادامه دار شدن بیماری احتمالا نیاز به جراحی و لیزر فیشر است. در تضاد با آن، عدم درمان فیستول‌ها می‌تواند منجر به عوارض شود. به همین دلیل ضروری است که علائمی را که تجربه می‌کنید شناسایی کنید و بر اساس آن از درمان استفاده کنید.
فیستول یک کانال یا مجرای کوچک است که همراه با التهاب و عفونت ایجاد می‌شود. ممکن است با آبسه همراه باشد یا نباشد، اما مانند آبسه، برخی بیماری‌ها مانند بیماری کرون می‌توانند باعث ایجاد فیستول شوند.
این کانال معمولاً از راست روده تا سوراخی در پوست اطراف مقعد امتداد دارد. با این حال، گاهی اوقات باز شدن مجرای فیستول در جای دیگری هم ممکن است. به عنوان مثال، در زنان مبتلا به بیماری کرون یا آسیب‌‌های مامایی، فیستول می‌تواند به داخل واژن یا مثانه باز شود.
از آنجایی که فیستول‌ها کانال‌های عفونی هستند، معمولاً به جراحی و لیزر نیاز دارند. تخلیه یک فیستول اغلب دردناک نیست، اما می‌تواند پوست اطراف آن را تحریک کند. آبسه و فیستول اغلب با هم ایجاد می‌شوند. اگر دهانه فیستول قبل از درمان فیستول بسته شود، ممکن است در پشت آن آبسه ایجاد شود.
گاهی وجود شباهت در علائم ظاهری فیستول مقعدی و هموروئید، باعث می‌شود این بیماری‌ها با هم اشتباه گرفته شود که در نهایت منجر به درمان‌های نامناسب می‌شود.
به گزارش سایت درمان لیزر علائم فیستول مقعدی ممکن است به طور گسترده در افراد متفاوت باشد. در حالی که برخی ممکن است علائم متناوب را تجربه کنند. اگر علائم و نشانه‌های هشداردهنده این بیماری ظاهر شد، باید فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی بود تا امکان تشخیص دقیق و درمان‌های مؤثر در زمان مناسب را قبل از پیشرفت بیماری و بروز عوارض فراهم کند.
تشخیص آبسه معمولاً با معاینه ناحیه انجام می‌شود. اگر نزدیک مقعد باشد، همیشه درد و اغلب قرمزی و تورم وجود دارد. پزشک به دنبال سوراخی در پوست (نشانه ای از ایجاد فیستول) می‌گردد و سعی می‌کند عمق و جهت کانال یا مجرای فیستول را تعیین کند.
با این حال، علائم فیستول و آبسه ممکن است در سطح پوست اطراف مقعد وجود نداشته باشد. در این مورد، پزشک از ابزاری به نام آنوسکوپ برای دیدن داخل کانال مقعد و پایین رکتوم استفاده می‌کند.
هر زمان که پزشک آبسه و به خصوص فیستول را پیدا کرد، آزمایشات بیشتری برای اطمینان از عدم وجود بیماری کرون مورد نیاز است. آزمایش‌های خون، عکس‌برداری با اشعه ایکس مانند MRI و کولونوسکوپی (معاینه نوری و انعطاف‌پذیر از روده یا کولون) اغلب مورد نیاز است.
درمان فیستول مقعدی اغلب بسته به وجود بیماری کرون متفاوت است. بیماری کرون یک التهاب مزمن روده از جمله روده کوچک و بزرگ است. همانطور که اشاره شد، پزشک اغلب آزمایشاتی را برای بررسی وجود این بیماری انجام می‌دهد. اگر چنین باشد، معمولاً درمان طولانی مدت با انواع داروها از جمله آنتی بیوتیک‌ها انجام می‌شود. اغلب این داروها عفونت را درمان کرده و فیستول را التیام می‌بخشند.
اگر بیماری کرون وجود نداشته باشد، ممکن است همچنان ارزش داشته باشد که یک دوره آنتی بیوتیک را امتحان کنید. اگر اینها جواب ندهند، جراحی معمولا بسیار موثر است. جراح کانال فیستول را باز می‌کند تا بهبودی از داخل به بیرون رخ دهد.
گاهی اوقات درن‌هایی به نام ستون یا کاترهای قارچی شکل قرار می‌گیرند. بیشتر اوقات، جراحی فیستول به صورت سرپایی با لیزر یا با بستری کوتاه مدت در بیمارستان انجام می‌شود. پس از جراحی، ممکن است ناراحتی خفیف تا متوسط برای چند روز وجود داشته باشد، اما بیماران معمولا دوره نقاهت کوتاهی دارند.
اکثر مردم پارگی یا شکاف گوشه دهان را تجربه کرده‌اند که می‌تواند در هوای سرد یا هنگام خمیازه کشیدن رخ دهد. به طور مشابه، شقاق مقعدی یک پارگی کوچک در پوشش مقعد است که اغلب به دلیل یبوست ایجاد می‌شود.
حرکات سخت و خشک روده منجر به ایجاد آسیب در بافت می‌شود. با این حال، شقاق می‌تواند با حملات شدید اسهال یا التهاب نیز رخ دهد. این باعث خشکی و تحریک مقعد و باعث پارگی آن می‌شود. آسیب به ناحیه مقعد در هنگام زایمان ممکن است یکی دیگر از دلایل باشد.
شقاق می‌تواند در حین و بلافاصله پس از اجابت مزاج بسیار دردناک باشد. این به این دلیل است که مقعد و کانال مقعد با ماهیچه‌ها و اعصاب حلقه شده‌اند تا عبور مدفوع را کنترل کنند و در مواقع دیگر مقعد را محکم بسته نگه دارند. هنگامی که آن عضلات منبسط می‌شوند، شکاف را باز می‌کند. همچنین ممکن است خونریزی یا خارش همراه با شقاق مقعدی وجود داشته باشد.
یک معاینه بصری ساده از مقعد و بافت اطراف آن معمولاً شقاق را نشان می‌دهد. هنگام معاینه توسط پزشک بسیار حساس است. شقاق‌ها اغلب در قسمت خلفی وسط مقعد قرار دارند.
بیش از نیمی از شقاق‌ها به تنهایی یا با درمان غیر جراحی بهبود می‌یابند. نرم کننده‌ها می‌توانند به کاهش درد در حین حرکات روده کمک کنند. آنتی بیوتیک‌ها ممکن است برای مدت کوتاهی استفاده شوند.
همچنین ممکن است از کرم‌های دارویی مخصوص برای کمک به بهبودی و کنترل علائم استفاده شود. یک درمان محبوب، پماد نیتروگلیسیرین است که روی کانال مقعدی استفاده می‌شود. این همان دارویی است که برای آنژین عروق کرونر استفاده می‌شود، اما مهم است که نیتروگلیسیرین رقیق شود. نیتروگلیسیرین با بهبود جریان خون عمل می‌کند.
تمیز و خشک نگه داشتن مقعد و ناحیه بین باسن بسیار مهم است. پس از استحمام، بیمار باید به آرامی با یک حوله نرم خشک شود. حمام سیتز ممکن است به تسکین ناراحتی و بهبودی کمک کند.
اگر شقاق به درمان خانگی و دارویی پاسخ ندهد، پزشک بیمار را مجددا معاینه می‌کند. شرایطی مانند اسپاسم عضلانی یا اسکار وجود دارد که می‌تواند در روند بهبود اختلال ایجاد کند.
شقاق هایی که بهبود نمی‌یابند را می‌توان با جراحی اصلاح کرد. این یک عمل جزئی است که معمولاً به صورت سرپایی انجام می‌شود. جراح شقاق و هرگونه بافت اسکار زیرین را برمی‌دارد. بریدن قسمت کوچکی از عضله اسفنکتر مقعد از اسپاسم جلوگیری می‌کند و جریان خون را بهبود می‌بخشد. این به بهبود ناحیه کمک می‌کند و به ندرت در کنترل حرکات روده اختلال ایجاد می‌کند. بهبودی کامل در چند هفته اتفاق می‌افتد. با این حال، درد اغلب پس از چند روز ناپدید می‌شود.
بیش از 90 درصد بیمارانی که برای شقاق نیاز به جراحی دارند مشکل دیگری ندارند. بیماران می‌توانند با حفظ فیبر کافی در رژیم غذایی از بازگشت شقاق جلوگیری کنند. این کار از یبوست که علت بیشتر شقاق است جلوگیری می‌کند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها