فریاد کشیدن و داد زدن سر کودک بر روی مغز و احساسات او تاثیر منفی میگذارد و باعث میشود اعتماد کودک نسبت به شما از بین برود.
اگر پدر و یا مادر هستید، می دانید که گاهی اوقات احساساتتان بر شما غلبه می کنند و ممکن است عصبانیت خود را بر سر کودکتان خالی کنید . این وضعیت برای هر پدر و مادری حتما رخ داده و کاملا طبیعی است. خبر خوب این است که والدین می توانند نحوه صحبت کردن خود با فرزندان را تغییر دهند و به جای فریاد زدن ، محترمانه با آن ها گفتگو کنند .فریاد کشیدن و داد زدن سر کودک بر روی مغز و احساسات او تاثیر منفی میگذارد و باعث میشود اعتماد کودک نسبت به شما از بین برود اما این تنها عارضه ی رفتار رایج والدین امروزی نیست بلکه کودکان با همین صدای بلند فریاد آنها دچار مشکلات روحی و جسمی جدی می شوند که در این بخش از فان به طور کامل گفته شده است.
پاسخ مختصر و مفید این سوال این است که غرق شدن در عصبانیت باعث می شود که والدین صدای خود را بر روی فرزندانشان بلند کنند اما باید به این نکته توجه کرد که فریاد زدن و خشونت به ندرت مشکل را حل می کند. فریاد زدن ممکن است کودک را ساکت کند و آن ها را برای مدت کوتاهی مطیع کند اما باعث نمی شود که آن ها رفتار و نگرش خود را عوض کنن و به عبارت دیگر، این امر باعث می شود که آن ها از شما بترسند تا این که عواقب عملکرد خود را درک کنند . کودکان برای یادگیری ، به والدین خود اعتماد می کنند . اگر عصبانیت و پرخاشگری بخشی از آنچه کودک در خانواده خود عادی می داند باشد ، در رفتار آن ها هم منعکس می شود .
نویسنده و مربی والدین، لورا مارخام، برای والدین این پیام را دارد که:شغل شماره یک شما به عنوان پدر و مادر پس از اطمینان از امنیت فرزندانتان، مدیریت کردن احساسات خودتان است .
هرکسی که تا به حال بر سر فرزندش داد زده باشد می داند که بلند کردن صدا بر روی کودکان نه تنها پیام والدین را شفاف تر و واضح تر نمی کند، بلکه باعث می شود که همراهی کودکان و نظم و انضباط دادن به آن ها به مراتب سخت تر هم بشود زیرا هربار که والدین بر سر کودکاش فریاد می زنند، پذیرش کودک پایین تر و پایین تر می آید .
تحقیقات اخیر صورت گرفته از یک منبع معتبر نشان می دهد که فریاد زدن باعث پرخاشگر شدن کودکان ازنظر جسمی و کلامی می شود و مهم نیست که والدین به چه دلیلی بر سر کودکشان فریاد می زنند، این فریاد زدن به هر دلیلی که باشد، بیان خشم است و این امر باعث ترسیدن کودکان و ایجاد احساس نا امنی در آن ها می شود و از طرف دیگر، آرامش، اطمینان بخش است و باعث می شود کودکان حتی در صورت انجام کار ناشایست، از والدین خود حس دوست داشته شدن و پذیرش دریافت کنند .
همانطور که فریاد زدن بر سر کودکان اشتباه است ، فریاد زدن هایی که همراه با توهین های کلامی و تنبیه هستند هم به عنوان سو استفاده عاطفی شناخته می شوند و اثرات طولانی مدت مثل:اضطراب، عزت نفس پایین و افزایش پرخاشگری را به دنبال دارند و همچنین باعث می شود که آن ها مستعد انجام رفتار های ناشایست مانند قلدری کردن شوند زیرا درک آن ها از رفتار های درست و غلط بسیار نا چیز است .
1. اعتماد به نفس پایین
اعتماد به نفس ارتباط زیادی با نحوه رشد کودک دارد. اعتماد به نفس به معنی دوست داشتن خود ، اعتقاد داشتن به توانایی های شخصی، با ارزش دانستن خود ، احترام به خود و ویژگی هایی از این دست می باشد و وقتی یک کودک به خودباوری برسد ، قادر به ایجاد دنیای بسیار غنی در اطراف خود می شود ، در حالی که تجربه مدوام فریاد زدن والدین بر سر کودک باعث پایین آمدن بی حد و حصر اعتماد به نفس کودک می شود. این امر باعث میشود انتخاب و اقدامات خود را زیر سوال ببرد و در اعمال خود با اطمینان برخورد نکند و همچنین می تواند منجر به اضطراب و نیاز مداوم به تایید شدن توسط دیگران شود. کودک هرچقدر بیشتر این شرایط منفی را تجربه کند، اوضاع برایش دشوار تر می شود .
2. رفتار خشونت آمیز
فریاد زدن می تواند تاثیرات متنوع و گستره ای بر کودکان مختلف داشته باشد که همچنین به شرایط اجتماعی کودک هم بستگی دارد. رفتار پرخاشگرانه یکی از این نتایج است. ناراحتی و بی قراری و انجام اعمال بدون فکر در بعضی از این کودکان دیده می شود. این ویژگی ها تاثیرات زیادی در روابط این کودکان با هم سن و سالان خود می گذارند و هر حادثه کوچک می تواند منجر به طغیان هایی شود که کنترل آن ها دشوار است .
3. ترس
ترس مداوم از والدین، یکی دیگر از اثرات متدوالی است که در اثر فریاد زدن و ناسزا گویی در کودکان پدیدار می شود که چنین ترسی می تواند کودک را بسیار ساکت کند طوری که او قادر به بیان صریح اعتقادات و احساسات خود نباشد. رابطه دوستانه ای هم که کودک باید با والدین خود داشته باشد تحت تاثیر قرار می گیرد.
آن ها احساس می کنند که دائما مورد قضاوت قرار می گیرند و تمایل دارند احساسات واقعی خود را از ترس تعرض پنهان کنند .
4. شرایط جسمی و روحی
اگر چه در وهله اول ممکن است کمی دور از ذهن به نظر برسد، اما شرایط پزشکی مانند ناتوانی جسمی که می تواند به طور مستقیم با استرس روبه رو شده توسط کودک در ارتباط باشد رخ دهد. این امر همچنین می تواند باعث ایجاد افسردگی و گوشه گیری در کودک شود که این شرایط بر رشد او نیز تاثیر می گذارد. بسیاری از عادات کودکان به عنوان نتیجه مستقیم از محیطی که در آن قرار دارند ایجاد می شوند و یک محیط سرکوبگر می تواند محدودیت های جدی را به دنبال داشته باشد .
همه موارد فوق تاثیراتی هستند که فریاد زدن بر روی کودک می گذارد. آیا می توانیم فریاد زدن را نوعی سواستفاده عاطفی بدانیم؟ کارشناسان فریاد زدن بر سر کودکان را با سواستفاده جسمی یا در برخی موارد حتی بدتر از سواستفاده جسمی برابر می دانند و آن ها همچنین ادعا می کنند که فریاد زدن فقط بالا بردن سطح صدای فرد نیست، بلکه چنانچه فان اشاره کرده است تاثیر کلمات و زبان بدن می تواند باعث ایجاد دلهره و تاثیرات مخربی در کودک شود .
گزینه های پیشنهادی
عمل فریاد زدن ناشی از اگاهی نداشتن از هرگونه رفتار جایگزین در همان وضعیت توسط والدین است اما رفتار هایی وجود دارند که به جای به کار گیری از خشونت باید توسط والدین تمرین شوند .
شرایط دشوار می تواند به طرز نامطلوبی منجر به خشونت شوند و بنابرین، والدینی که با این وضعیت رو به رو می شوند ، می تواند با آگاهی پیدا کردن از عواقب خشونت، این شرایط را کنترل کنند و سعی در مهار کردن خشونت و عصبانیت خود کنند و به جای فریاد زدن، والدین می توانند با کلمات دقیق به کودک خود در جهت تصحیح رفتار شان هشدار دهند که این امر مستلزم صبور بودن در شرایط دشوار اس و همچنین مهم است که والدین اجازه دهند کودکشان کودکی کند.
بعضی اوقات، حتی اگر آن ها رفتار اشتباهی داشتند، والدین باید آرام باشند و از این گذشته، والدین نباید انتظار داشته باشند که فرزندشان خیلی زود بزرگ شود و عاقلانه رفتار کند و به عبارت دیگر، انتظارات والدین از کودکان باید واقع بینانه باشد .
والدین همچنین می توانند به جای فریاد زدن بر سر کودکشان ، احساسات خود را برای او توضیح دهند. به کودک بگویند که کاری که انجام داده اشتباه است و همچنین گفتن پیامد های بدی که ممکن است اقدامات کودکان به دنبال داشته باشد، بهتر از تهدید کردن است و بنابر این گزینه های مختلفی وجود دارند که والدین می توانند به جای فریاد زدن بر سر کودکان، آن ها را انتخاب کنند.
1. آرام کردن خودن در زمان عصبانیت
قبل از انجام هر کاری در هنگام عصبانیت بهتر است که فرد از محیطی که در آن قرار دارد فاصله بگیرد و چند دقیقه ای صبر کند تا عصبانیتش فروکش کند که این امر همچنین به کودکان در کنترل کردن احساسات خود در مسیری درست کمک خواهد کرد.
2. صحبت کردن در مورد احساسات
عصبانیت یک احساس طبیعی است که هرکسی ممکن است آن را تجربه کند. فرد با اذعان به همه احساسات، از شادی و هیجان گرفته تا غم، عصبانیت، حسادت و نا امیدی، به فرزند خود می آموزد که همه این احساسات بخشی از کارنامه انسانی آدم ها هستند.
صحبت کردن فرد در مورد احساسات خود باعث ترغیب کودک به انجام همان کاری می شود که والدین از او انتظار دارند و این کار به کودک کمک می کند تا یک نگرش محترمانه نسبت به خود و دیگران داشته باشد و روابط سالمی در زندگی خود ایجاد کند .
3. صحبت کردن با آرامش، اما محکم
بعضی اوقات کودکان رفتاری ناشایست انجام می دهند که این بخشی از روند بزرگ شدن آنهاست. والدین باید با آن ها محکم صحبت کنند اما طوری که عزت نفس شان خدشه دار نشود اما بفهمند که عملی که انجام داده اند غیر قابل تحمل بوده است .
به جای صحبت کردن با آن ها از بالا و یا از فاصله دور بهتر است که والدین در کنارشان باشند و با رفتاری احترام آمیز مسئله را بین خودشان حل کنند .
4. صحبت کردن از عواقب کار کودکان به جای تهدید کردن
به گفته ی باربارا کلوروسو، نویسنده کتاب " بچه ها ارزشش را دارند!" با استفاده از تهدید و مجازات احساس عصبانیت، نارضایتی و درگیری بیشتر خواهد شد و همچنین تهدید و مجازات در دراز مدت، مانع از رشد نظم و انضباط درونی کودک می شود .
تهدید و مجازات باعث تحقیر و ایجاد شرم در کودک می شود و احساس امنیت را از او می گیرد. از طرفی دیگر، عواقبی که منجر به یک رفتار خاص می شود اما با اخطار عادلانه همراه است مانند ( گرفتن اسباب بازی پس از توضیح اینکه اسباب بازی ها برای بازی هستند، نه برای ضربه زدن به کودکان کمک می کنند تا انتخاب های بهتری داشته باشند .
کلمه ای در مورد نیاز های اساسی
رفع نیاز های اساسی، مانند خواب و گرسنگی، فرزندان را خوشحال می کند و باعث می شود رفتار بهتری داشته باشند و همچنین، ایجاد نظم و ترتیب به آن ها کمک می کند تا کمتر اضطراب داشته باشند و خطر عمل کردن را کاهش می دهد.
اگر فریاد زدید چه باید بکنید
مهم نیست استراتژی پیشگیری از فریاد زدن فرد چقد خوب است، همه ی آدم ها گاهی اوقات صدای خود را بالا می برند اما اینکه فرد بعد از داد زدن معذرت خواهی کند درس مهمی به کودک می دهد و آن این است که:همه آدما اشتباه میکنند و باید عذرخواهی کنند .
اگر کودک فریاد زد، بهتر است والدین به آن ها مرز ها را یادآوری کنند و بیاموزند که فریاد زدن روش قابل قبولی برای برقراری ارتباط نیست و آن ها باید بدانند که والدین فقط در صورت احترام گذاشتن کودکان، آماده گوش دادن به حرف های آن ها هستند.
همچنین والدین می توانند از همین روش برای آرام کردن خود هنگام عصبانیت استفاده کنند که با این کار به کودک خود در ایجاد عادات صحیح کمک می کنند. این کار به کودکان یاد می دهد که از اشتباه خود و دیگران درس بگیرند و بیاموزند که بخشش ابزاری مهم برای برقراری ارتباط سالم در یک خانواده است.
اگر تا کنون با فریاد زدن بر سر کودکان خود آنها را وادار به انجام رفتار درست کردید، احتمالا تاثیرات آن را خواهید دید:
والدین می توانند با گفت و گوی صادقانه و بدون ابراز خشونت با فرزند خود همه ی این موارد را تغییر دهند و باید خانه خود را به یک محیط آرام تبدیل کنند تا افراد خانواده با احترام با یکدیگر برخورد کرده و احساسات یکدیگر را بدون سرزنش یا قضاوت تصدیق کنند و والدینی که در گذشته مرتکب اشتباه شده اند، نباید تسلیم شوند که این یک راه راحت و بی دردسر نیست، اما ارزشش را دارد .
پیش از این هم در بخش سلامت روان در فان توضیح دادیم که اگر پدر و یا مادر، افرادی شدیدا عصبی باشند و همیشه عصبانیت خود را بر سر فرزندان خود خالی کنند و نتوانند عصبا نیت شان را کنترل کنند؛ تشخیص اینکه مشکل عصبی دارند، اولین قدم برای یادگیری مدیرت آن است .
این به پدر و مادر کمک می کند که احساس بهتری نسبت به خودشان داشته باشند و ارتباط آرام و بهتری با فرزندان خود برقرار کنند .
طبق اعلام انجمن ازدواج و خانواده درمانی ، برخی از نشانه هایی که به مشکلات عصبی مربوط می شوند، عبارتند از :
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها