نئاندرتال‌ها هنوز زنده هستند، اما توسط انسان‌های مدرن جذب شده‌اند

پژوهش جدیدی که جریان ژن‌ها بین انسان‌های پیشین را بررسی کرده است، نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها به‌تدریج در جمعیت انسان‌های امروزی ادغام شده‌اند.

عصر ایران: تصور غالب این است که نئاندرتال‌ها درجریان رویدادی فاجعه‌بار درحدود ۴۰هزار سال پیش از بین رفتند؛ اما ممکن است آن‌ها به‌طور قطعی ناپدید نشده باشند. پژوهشی جدید با بررسی جریان ژن‌ها بین جمعیت‌های انسانی ماقبل تاریخ با استفاده از مدل‌های ریاضی، نتیجه گرفته که نئاندرتال‌ها ازطریق دوره‌های مکرر آمیزش بین‌گونه‌ای، درعمل جذب جمعیت انسان‌های خردمند (هومو ساپینس) شدند.

نئاندرتال‌ها صرفاً از رقابت خارج نشده یا به‌ورطه‌ی انقراض کشانده نشدند؛ بلکه درطول ده‌ها هزار سال با اجداد ما درهم تنیدند. با گذشت نسل‌ها، دی‌ان‌ای نئاندرتال‌ها به طور فزاینده‌ای در مخزن ژنی انسان رقیق شد. در نهایت، آن‌ها آنقدر از نظر ژنتیکی در گونه‌ی انسان خردمند که از نظر تعداد بسیار فراوان‌تر بودند، جذب شدند که تبار متمایزشان از بین رفت.

نظریات مختلفی در مورد انقراض نئاندرتال‌ها وجود دارد. برخی معتقدند که انسان‌های خردمند، نئاندرتال‌ها را به‌طور فیزیکی از بین بردند یا اینکه رقابت بر سر منابع طبیعی باعث نابودی آن‌ها شد. همچنین فرضیات دیگری مانند شیوع بیماری‌ها و تغییرات اقلیمی نیز به‌عنوان عوامل انقراض مطرح می‌شود. اما مطالعه‌ی جدید فرضیه‌ای متفاوت را مطرح می‌کند. طبق این تحقیق، نئاندرتال‌ها به‌جای انقراض ناگهانی، به‌طور تدریجی در جمعیت انسان خردمند جذب شدند.

طبق توضیحات نویسندگان تحقیق، نئاندرتال‌ها به‌جای انقراض ناگهانی، از طریق چرخه‌های مکرر مهاجرت انسان‌ها به مناطق مختلف و آمیزش‌های ژنتیکی با آن‌ها، به‌طور تدریجی محو شدند. آن‌ها تاکید می‌کنند که شاید عوامل دیگری نیز در کاهش جمعیت نئاندرتال‌ها موثر بوده‌اند، اما آمیختگی ژنتیکی یکی از مهم‌ترین دلایل این پدیده بوده است.

همان‌طور که پژوهش‌های متعدد نشان داده‌اند، دی‌ان‌ای نئاندرتال‌ها هنوز هم در بدن انسان‌های امروزی یافت می‌شود؛ به‌ویژه در افرادی که از نژاد اروپایی هستند، ژن‌هایی از نئاندرتال‌ها وجود دارد که حتی بر سلامت و ویژگی‌های بدنی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. تحقیقات نشان داده‌اند این ژن‌ها می‌توانند بر بیماری‌هایی مانند افسردگی، حملات قلبی و دیگر مشکلات بهداشتی تاثیرگذار باشند.

اینکه نئاندرتال‌ها به‌طور فیزیکی از بین نرفته‌اند و همچنان بخشی از ژن‌های انسان‌های امروزی هستند، سوالاتی جدید در مورد تعریف انقراض و تداوم حیات یک گونه مطرح می‌کند. به‌طور کلی، اگر دی‌ان‌ای نئاندرتال‌ها هنوز در ما وجود دارد و بر ویژگی‌های ما تأثیر می‌گذارد، آیا می‌توانیم بگوییم که این گونه کاملاً از بین رفته است؟

مطالعه نشان می‌دهد که شاید نیاز باشد تعریف ما از «وجود» یا «انقراض» دگرگون شود. انسان‌ها ممکن است در طول زمان دستخوش تغییرات زیادی شده باشند، اما در حقیقت هنوز همان انسان‌های اولیه باقی مانده‌اند و فقط ترکیبی از ویژگی‌های جدید و متفاوتی را دارند که از نسل‌های گذشته به ارث برده‌اند.

پژوهش در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است.