زنان و مادران باردار به علل گوناگونی ممکن است دچار غم شوند و به گریه بیفتند این گریه و افسردگی های مادر تاثیراتی بر رشد جنین می گذارد.
این علم رایج است که هرچه شما می خورید یا می نوشید, همچنین سطح فعالیت شما و شرایط کلی سلامتی بر رشد و نمو کودک متولد نشده تان تاثیر دارد.شما هم باید درباره اینکه یک زن باردار باید در همه مواقع خوشحال باشد و نه ناراحت و دلسرد, مشورت کنید.اگر فکر می کردید که این داستان زنان قدیمی است, زمان آن است که نظرات خود را تغییر دهید.
تحقیقات انجام شده توسط انجمن علوم روان شناختی نشان می دهد که عواطف مادر می تواند بر یک جنین که شش ماهه یا بیشتر است، تاثیر بگذارد.نحوه احساس شما در دوران بارداری نیز ممکن است نقش مهمی در تعیین نگرش ها و دیدگاه های کودک داشته باشدبا این حال, هیچ نتیجه گیری قطعی در مورد میزان تاثیر بر جنین وجود ندارد.
اما باید دلیل کافی باشد تا اطمینان حاصل شود که زیاد گریه نکنید. همچنین مشخص شده است که زنان باردار در مواقع معین بیشتر از دیگران گریه می کنند ؛ بسیاری از زنان در طول سه ماهه سوم بارداری و سه ماهه اول در حال گریه کردن هستند و مدام این کار را تکرار می کنند.
اگر در یک چشم به هم زدن اشک می ریزید, فکر نکنید که مشکلی وجود دارد. بسیاری از زنان باردار تجربه مشابهی دارند و قطعاً تنها نیستید.دلایل زیادی وجود دارد که چرا زنان در هنگام بارداری گریه می کنند.اینها شامل عوامل فیزیکی و عاطفی نیز هستند.
در اینجا برخی از آنها آورده شده است:
1. نوسانات و تغییرات هورمونی:
سه هورمون استروژن, پروژسترون و گنادوتروپین جفت انسان (hcg) در بدن شما تولید می شوند.
تغییرات در میزان این هورمون ها می توانند سیگنال های مختلفی را به مغز منتقل کنند، که بعداً می تواند بر حالات شما تاثیر بگذارد و آنطور که در بخش نکات دوران بارداری فان می خوانید آن ها عمدتاً مسئول تحریک احساسات بارداری و گریه کردن بدون هیچ تحریکی هستند.
به ویژه, سطوح پروژسترون در دو ماه آخر در سطح بالاتری قرار دارند و شما را کاملاً آسیب پذیر می کند.
2. استرس:
مهم نیست که چقدر خوب دوران بارداری خود را برنامه ریزی کرده اید, عوامل استرس زا وجود دارند که هر از گاهی بیرون می آیند و در شما تاثیر می گذارند.
سلامت جسمی و روحی, سلامتی فرزند متولد نشده شما, مراجعات و آزمایش های پزشکی, روابط خانوادگی, روابط دوستانه و کودکان بزرگ تر همگی در دوران بارداری دچار استرس می شوند.
3. آثار ترک خوردگی:
تقریباً هر زن بارداری در این مدت حداقل چند نشانه ترک روی شکمش خواهد داشت.معمولاً با گذشت زمان محو می شوند، اما دیدن آن ها برای اولین بار می تواند کمی شوکه کننده باشد و شما را به گریه می اندازد.
4. ناراحت بودن:
ناراحتی فیزیکی، بخشی از هر بارداری است.خوش هیکل بودن یا سالم بودن قبل از بارداری, ربطی به درد و ناراحتی شما ندارد.خوابیدن با وزن اضافی و شکم بزرگ بدون تقلا کردن به اندازه کافی برای اشک ریختن کافی است!
5. لباس هایی که مناسب نیستند:
شما می توانید در مرحله ای در دوران بارداری خود به گریه نزدیک باشید, زمانی که برای لباس های معمولیتان بیش از حد بزرگ هستید.خرید لباس می تواند در زمانی که به دنبال چیز خوبی برای پوشیدن باشید, بسیار ناراحت کننده باشد.
6. تماشای صحنه های احساسی:
ممکن است که با دیدن فیلم یا سریال احساسی در یک چشم به هم زدن اشک بریزید.هم چنین عکس هایی از نوزادان, روابط والد - کودک, و حتی حیوانات نوزاد در ناراحتی شما تاثیر گذار باشند و به گریه بیندازنتان.
7. توضیحات درباره بارداری شما:
اگر کسی از شما بپرسد که آیا دوقلو دارید یا خیر, فقط به این دلیل که شکمتان بزرگ به نظر می رسد, می تواند به اندازه کافی ناراحت کننده باشد که باعث گریه شما شود.این می تواند زمانی رخ دهد که افراد بر این واقعیت تاکید کنند که کودک به زودی اوضاع را تغییر خواهد داد.
8. مراحل بارداری:
چند لحظه از بارداری و زایمان، برای اولین بار که ضربان قلب کودک را می شنوید، برای اولین بار که کودک کوچک خود را در تصویر سونوگرافی می بینید، اولین باری که نوزادتان به شما لگد می زند، و غیره. بنابراین تعجب نکنید که چشم های خود را در طول این لحظات اشک دار ببینید.
9. گذشت تاریخ سررسید:
برای مدتی صبر کرده اید تا نوزادتان را در آغوشتان داشته باشید، و اگر تاریخ سررسید شما پیش بیاید و هیچ نشانه ای از زایمان نداشته باشید، این اتفاق باعث ناراحتی شما خواهد شد. احتمالاً از ناراحتی های جسمانی که با آن ها درگیر بوده اید، خسته شده اید.
10.فکر کردن درباره زایمان و درد آن:
مهم نیست که در چه تعداد از کلاس های زایمان شرکت کرده اید و یا چقدر کتابچه های راهنمای حاملگی را خوانده اید، زایمان می تواند دردآور باشد. صرفنظر از اینکه طبیعی زایمان می کنید یا سزارین، درد را خواهید داشت.
آنچه کودک شما احساس می کند و تجربیات درون شکم شما به طور مستقیم به آنچه که برایتان اتفاق می افتد، ارتباط دارد و در همین لحظه شما همه چیز او هستید.شما نزدیک ترین ارتباط او با دنیای خارج و دنیای درونش هستید.علم نشان داده است که در دوران بارداری نوزاد همان چیزی را احساس می کند که شما احساس می کنید و با همان شدت.
اگر از ناراحتی گریه کنید، نوزاد شما احساس یکسانی را خواهد داشت؛ احساس خواهد کرد که این غم و اندوه تماماً متعلق به اوست , بارها در بخش نکات دوران بارداری در فان گفته ایم که در طول دوره حاملگی، شما کودکتان را برای زندگی آماده می کنید؛ و او از طریق پیام هایی که شما، به عنوان یک مادر، برای او می فرستید، این کار را می کند.
مطالعه ای نشان داد که وضعیت عاطفی یک مادر بر رشد کودک قبل و بعد از زایمان تاثیر می گذارد و در یکی از یافته های این مطالعه مشخص شد که نوزادان می توانند حس عاطفی مادرشان را نیز تجربه کنند.
جفت سیگنال های هورمونی ناشی از ناراحتی را دریافت می کند:
هنگامی که کودک رشد می کند، به طور مداوم پیام هایی را از مادرش دریافت می کند؛ صدای قلب یا موسیقی که برای او می نوازد. در طی این مرحله، کودک سیگنال های شیمیایی را از طریق جفت دریافت می کند و آن ها نیز شامل سیگنال هایی در رابطه با وضعیت احساسی مادر می شوند.
اگر مادر به شدت افسرده و یا ناراحت باشد، کودک نیز آن را تجربه می کند و این وضعیت احساسی بر رشد کودک برای بخش بزرگی از زندگی او تاثیر می گذارد. داشتن یک مادر افسرده ممکن است که منجر به مشکلات عصبی و روانی شود.
علاوه بر این، همان تیم از دانشمندان یافتند - در یک مطالعه قبلی - که بچه های بزرگ تر که مادران آن ها در دوران بارداری خود نگران بودند (اغلب نشانه افسردگی) تفاوت های ویژه ای در ساختار مغزی آن ها دارند.
با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین این که دقیقاً چه معنایی برای کودک در طولانی مدت وجود دارد یا اگر مادرش در دوران بارداری افسردگی داشته باشد، مورد نیاز است. نوسانات روحی تاثیر زیادی بر رشد عاطفی کودکان دارند.
حالت عاطفی و ذهنی یک مادر می تواند تاثیری بر رشد کودک قبل و بعد از تولد داشته باشد.دانشمندان هشدار می دهند که، مشکل این است که زنان به ندرت پیش از تولد نوزاد خود به بررسی روحی یا روانی نیاز دارند.
بهترین کاری که یک مادر می تواند در طول دوره حاملگی انجام دهد، این است که حالت عاطفی متعادل داشته باشد و احساس آرامش کند، زیرا به کودک اجازه می دهد تا به درستی رشد کند.
براساس این مطالعه و طبق آنچه در فان می خوانید آنچه که بیش ترین تاثیر را بر کودک می گذارد, نوسانات خلقی مداوم مادر است. به این دلیل که نوزاد احساس ناامنی می کند و شادی کوتاه مدتی را تجربه می کند و به سرعت به غم و اندوه تبدیل می شود.
این عدم تعادل بر رشد کودک قبل و بعد از تولد تاثیر می گذارد, به همین دلیل ضروری است که مادر از نظر عاطفی متعادل بماند.
علاوه بر این, گروهی از روانشناسان پیش از تولد نیز به این امر اطمینان می دهند که علاوه بر احساسات مادر, افکار او به شیوه ای خاص بر کودک تاثیر می گذارد.
به این معنی, کودکی از مادری که مایل به بارداری نبود, احساس عدم پذیرش آن را احساس خواهد کرد.
این می تواند باعث مشکلات عاطفی برای نوزاد در آینده شود.
در حالت ایده آل, در این مرحله پیوندهای نزدیکی بین شما و کودک ایجاد می شود, که بسیار حساس است و باید از آن اطمینان حاصل کنید که همه چیز تا حد ممکن آرام باشد.
سعی کنید از استرس و احساسات منفی در تمام هزینه ها اجتناب کنید.
برای انجام این کار می توانید مدیتیشن, تمرین های آرام سازی و یوگا را امتحان کنید.
همه اطرافیان شما ممکن است که باعث شوند دچار اضطراب و ناراحتی شوید.
تاثیرات گریه در طول سه ماهه دوم یا در هر زمانی در حاملگی تاثیری بر کودک شما خواهد داشت.
در اینجا چند مقوله وجود دارد که نشان می دهند چگونه گریه در طول بارداری برای نوزاد بد است:
1. اگر مادر استرسی هستید:
باردار بودن آسان نیست و شما روزهای پر استرسی خواهید داشت. گاهی اوقات استرس به کودک شما آسیبی نمی رساند.با این حال, اگر شما اضطراب و استرس مزمن دارید, می تواند باعث ایجاد کورتیزول, هورمون استرس شود.
این هورمون می تواند از طریق جفت به نوزاد شما منتقل شود. اگر نوزاد شما به طور مداوم در معرض این هورمون در رحم قرار داشته باشد, این امکان وجود دارد که با یک نوزاد مضطرب و استرسی و عصبی سر و کار داشته باشید.
2. اگر مادر افسرده هستید:
افسردگی در تعداد زیادی از زنان باردار وجود دارد. در واقع تخمین زده می شود که حدود 10 درصد از زنان باردار افسرده هستند. این برای کودک شما خوب نیست و می تواند تاثیر منفی بر او داشته باشد.
کودکانی که مادرانشان از نظر بالینی افسرده هستند, ممکن است که دچار عواقب عاطفی شوند.
اگر شما مادری با موضوعات ناراحت کننده هستید، که از باردار شدن راضی نیستید و به خاطر اینکه شما را از درد جسمی و روانی عصبانی می کند و تحریک می شود, فقط اوضاع را بدتر می کند.
دیده شده است که کودکان مادرانی که احساس پیوند یا دلبستگی به فرزند متولد نشده شان نداشتند, در دوران کودکی مشکلات احساسی ایجاد می کردند.
اگر شما مادر را با آن روزهای بد ملاقات کنید:
حتی وقتی که باردار هستید,ممکن است زیاد استرسی شوید.با این همه حالات ذهنی و جسمی در طول مدت نه ماه، غیرمنطقی است که انتظار داشته باشید سعادتمند و بی اعتنا به درد و ناراحتی باشید.
استرس و افسردگی تاثیری بر رشد کودک شما نخواهد داشت.
چه کاری می توان انجام داد:
با شریک زندگی خود, یک دوست نزدیک, یا عضو خانواده صحبت کنید. ارزیابی کنید که چقدر در حال افسرده شدن هستید.
اگر بیش از حد افسردگی و استرس را تجربه می کنید, به دنبال کمک باشید.
مشاوره با یک متخصص پزشکی واجد شرایط به شما کمک می کند تا به بهترین شکل با آن مقابله کنید.
داروهای ضد افسردگی وجود دارند که می توانند برای زنان باردار تجویز شوند و پزشک می تواتد شما را در این مورد راهنمایی کند.
همچنین می توانید به ایجاد تغییراتی در سبک زندگی مانند داشتن یک سرگرمی, تمرین مدیتیشن یا یوگا تحت راهنمایی یک استاد خبره فکر کنید.
خوردن غذاهای سالم و مغذی و پرت کردن خود از افکار منفی و احساسات می تواند شگفتی بیافریند.
همه اینها به این معنی است که سلامت عاطفی شما برای سلامت روانی کودک به دنیا نیامده و پیشرفت بعدی تا بزرگسالی اهمیت دارد.
بنابراین سعی کنید احساسات خود را در این مرحله مهم از زندگی خود نگه دارید.
خودتان را مشغول کنید و مشغول آماده کردن چیزهایی برای کودک تان باشید و در عین حال مراقب سلامتی خود باشید.
تلاش برای برخی درمان های خانگی مانند روشن کردن برخی شمع ها در هر زمان که احساس بی قراری می کنید و کشیدن نفس های عمیق ممکن است مفید باشد.
با این که کارهای ساده ای هستند، اما این ها روش هایی بسیار موثر برای مقابله با استرس و افسردگی روزانه بدون نیاز به هر نوع دارو می باشند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها