متخصص نورولوژی یا همان متخصص مغز اعصاب که در تشخیص و معالجه شرایطی که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد تخصص دارد.
مغز و اعصاب شاخه ای از علم پزشکی است که با اختلالات سیستم عصبی سروکار دارد و شامل مغز، رگ های خونی، ماهیچه ها و اعصاب می شود.
مناطق اصلی عصب شناسی عبارتند از:
سیستم عصبی خودمختار، مرکزی و محیطی. یک پزشک متخصص در زمینه عصب شناسی، متخصص مغز و اعصاب نامیده می شود؛ جراح مغز و اعصاب از طریق جراحی اختلالات عصبی را درمان می کند.
یک متخصص مغز و اعصاب کیست؟
متخصصان مغز و اعصاب متخصصان پزشکی هستند که در تشخیص و معالجه شرایطی که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد تخصص دارند.
اگر یک پزشک عمومی معتقد باشد فرد علائم بیماری عصبی را نشان می دهد، ممکن است بیمار را به پزشک متخصص اعصاب ارجاع دهد. مشکلات عصبی شامل طیف گسترده ای از شرایط، از جمله بیماری آلزایمر، نوروپاتی دیابتی ، سردرد و آسیب عصبی است.
در این مقاله، ما در مورد آنچه که متخصصان مغز و اعصاب انجام می دهند، یک متخصص مغز و اعصاب را ملاقات کند.
یک متخصص مغز و اعصاب یک پزشک پزشکی است که در ارزیابی ، تشخیص و درمان بیماری هایی که بر روی سیستم عصبی تأثیر می گذارد تخصص دارد.
دستگاه عصبی دو بخش دارد:
سیستم عصبی مرکزی (CNS)، که به مغز و نخاع اشاره دارد
سیستم عصبی محیطی (PNS)، که شامل همه اعصاب خارج از CNS است
با توجه به ماهیت پیچیده سیستم عصبی، بسیاری از متخصصان مغز و اعصاب بر درمان برخی از افراد مبتلا به بیماری های عصبی خاص تمرکز می کنند.
بسیاری از متخصصان مغز و اعصاب پس از گذراندن دوره های تحصیل در محل اقامت خود، یک سال یا بیشتر را در یک برنامه رزیدنتی تحصیلی می گذرانند و در آنجا با آموزش دیدن در زیرمجموعه خود تجاربی را به دست می آورند.
نمونه هایی از موارد خاص در حوزه نورولوژی شامل موارد زیر است:
مغز و اعصاب و مراقبت های تسکین دهنده بالینی
متخصصان مغز و اعصاب شرایط عصبی یا مشکلات سیستم عصبی را مدیریت و درمان می کنند. علائمی که معمولاً به یک متخصص مغز و اعصاب نیاز دارند عبارتند از آنچه در ادامه ی این بخش از سلامت فان عنوان شده است :
افرادی که در حواس خود مانند لمس، بینایی یا بویایی مشکل دارند، ممکن است نیاز به مراجعه به یک متخصص مغز و اعصاب داشته باشند. مشکلات حواس گاهی اوقات در اثر اختلالات سیستم عصبی ایجاد می شود.
متخصصان مغز و اعصاب همچنین بیماران مبتلا به:
اگر علائمی داشته باشید که نشان دهنده یک وضعیت عصبی باشد، ممکن است یک پزشک مراقبت های اولیه شما را به پزشک متخصص اعصاب اراع دهد، علائمی مانند:
متخصصان مغز و اعصاب در مقابل جراحان مغز و اعصاب
هر دو متخصص مغز و اعصاب و جراحان مغز و اعصاب افرادی که مشکلاتی دارند که بر سیستم عصبی تأثیر می گذارد، را ملاقات می کنند. با این حال، جراحان مغز و اعصاب عمل جراحی را انجام می دهند، در حالی که متخصصان مغز و اعصاب این کار را نمی کنند.
جراحان مغز و اعصاب دانشکده پزشکی را پشت سر می گذارند و آموزش های تخصصی عصب شناسی را طی می کنند. آنها همچنین رزیدنتی در جراحی مغز و اعصاب را تکمیل می کنند، که طی آن آنها در مراحل جراحی روی مغز و نخاع، مشاهده و مشارکت می کنند.
به طور کلی، فرد ابتدا با یک متخصص مغز و اعصاب ملاقات می کند، که علائم آنها را ارزیابی کرده و در مورد برنامه درمانی تصمیم می گیرد. اگر یک متخصص مغز و اعصاب معتقد باشد که فرد نیاز به عمل جراحی دارد ، آنها را به جراح مغز و اعصاب ارجاع می دهد.
موارد خاص مغز و اعصاب
از آنجا که سیستم عصبی پیچیده است، یک متخصص مغز و اعصاب ممکن است در یک ناحیه خاص سیستم عصبی تخصص یابد. آنها پس از آموزش رزیدنت ، در آن ناحیه آموزش فلوشیپی را طی می کنند. موارد خاص برای محدود کردن تمرکز پزشک تکامل یافته است.
موارد خاص بسیاری وجود دارد. برخی از نمونه ها عبارتند از:
در اولین ملاقات شما با یک متخصص مغز و اعصاب، آنها به احتمال زیاد یک معاینه فیزیکی و یک آزمایش عصبی را انجام می دهند. یک آزمایش عصبی قدرت عضلانی، رفلکس ها و هماهنگی را آزمایش می کنند.
از آنجا که اختلالات مختلف می تواند علائم مشابهی داشته باشد، ممکن است متخصص مغز و اعصاب شما برای تشخیص نیاز به آزمایش بیشتری داشته باشد.
متخصصان مغز و اعصاب برای تشخیص و درمان شرایط عصبی طیف وسیعی از آزمایشات و روش های مختلف را انجام می دهند.
برخی از این روشها عبارتند از:
مایع نخاع
یک متخصص مغز و اعصاب می تواند از یک مغز نخاع برای جمع آوری نمونه ای از مایعات ستون فقرات استفاده کند. آنها ممکن است از این روش برای کمک به تشخیص شرایط زیر استفاده کنند:
متخصصان مغز و اعصاب همچنین می توانند از یک مایع نخاع برای درمان شرایطی که روی نخاع تأثیر می گذارد استفاده کنند. آنها می توانند با استفاده از یک سوزن سوراخ کننده کمری، بی حسی، آنتی بیوتیک یا داروی سرطان را تزریق کنند.
متخصصان مغز و اعصاب ممکن است روش های مختلفی را برای کمک به تشخیص یا درمان یک بیماری توصیه کنند. این رویه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تست تانسیلون
این روش می تواند به متخصص مغز و اعصاب شما در تشخیص میاستنی گراویس کمک کند. در این آزمایش، پزشک، دارویی به نام تانسیلون را به شما تزریق می کند. سپس آنها مشاهده می کنند که چگونه این ماده روی عضلات شما تأثیر می گذارد.
الکترومیوگرافی (EMG)
الکترومیوگرافی فعالیت الکتریکی بین مغز یا نخاع شما تا یک عصب محیطی را اندازه گیری می کند. این عصب در بازوها و پاها یافت می شود و وظیفه کنترل عضلات در مواقع حرکت و استراحت را بر عهده دارد.
الکترومیوگرافی ها می توانند به متخصص مغز و اعصاب شما در تشخیص بیماری نخاع و همچنین عملکرد عضلانی یا عصبی عمومی کمک کنند.
در طی این آزمایش ، متخصص متخصص مغز و اعصاب ، الکترودهای کوچکی را به عضلات شما وارد می کند تا به فعالیت در دوره های حرکتی و استراحت کمک کند. چنین فعالیت عصبی توسط دستگاهی متصل به الکترودها با یک سری سیم ثبت می شود که ممکن است تا حدودی ناراحت کننده باشد.
در اکثر اوقات، یک متخصص مغز و اعصاب یک مطالعه جهت انتقال عصب (NCV) همراه با یک EMG را سفارش می دهد. در حالی که یک EMG فعالیت عضلات را اندازه گیری می کند، یک NCV توانایی اعصاب شما را در ارسال سیگنال های لازم برای کنترل این عضلات ارزیابی می کند. اگر متخصص مغز و اعصاب شما هر دو آزمایش را توصیه می کند، احتمالاً ابتدا باید EMG را انجام می دهید.
در طی آزمایش NCV ، الکترودها روی همان عضلاتی که قبلاً الکترودهای EMG داشتند، قرار می گیرند. دو مجموعه الکترود در اینجا استفاده می شود - یکی پالس های کوچکی را برای تحریک اعصاب شما می فرستد، در حالی که مجموعه دیگر نتایج را اندازه گیری می کند
در کل، میانگین آزمایش ترکیبی EMG / NCV ممکن است حدود یک ساعت یا بیشتر طول بکشد. شما باید چند ساعت قبل از آزمایش خود از هرگونه محرک مانند کافئین و نیکوتین خودداری کنید و گرنه این مواد ممکن است نتایج شما را تغییر دهند.
متخصص مغز و اعصاب شما همچنین ممکن است از شما بخواهد که هیچ داروی رقیق کننده خون یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) را 24 ساعت جلوتر از EMG مصرف نکنید.
الکتروانسفالوگرام (EEG)
با استفاده از الکترودهایی که به پوست سر شما وارد می شود، EEG فعالیت الکتریکی در مغز را اندازه گیری می کند. این مورد برای کمک به تشخیص شرایط مغز از جمله التهاب، تومورها و صدمات و همچنین تشنج و اختلالات روانی است.
بر خلاف EMG، یک آزمایش EEG معمولاً هیچ گونه ناراحتی ایجاد نمی کند. قبل از آزمایش، یک تکنسین الکترودهایی را در اطراف پوست سر قرار می دهد که مانند فنجان های کوچک هستند. از آنجا که بارهای الکتریکی کوچک در مغز از طریق الکترودها اندازه گیری می شود، تکنسین برای اندازه گیری سیگنال های مغزی تغییراتی مانند روشنایی یا سر و صدای مختلف، را در محیط ایجاد می کند.
مانند یک EMG، باید قبل از انجام آزمایش از مصرف محرک جلوگیری کنید. همچنین باید انتظار داشته باشید که EEG یک ساعت طول بکشد. بعضی اوقات تست در حالی که خواب هستید انجام می شود.
تست های دیگر
متخصصان مغز و اعصاب ممکن است از انواع دیگر آزمایشات نیز استفاده کنند. اگرچه ممکن است آزمون را انجام ندهند، اما ممکن است آن را سفارش دهند، آن را بررسی کنند و نتایج را تفسیر نمایند.
برای تشخیص، یک متخصص مغز و اعصاب ممکن است از آزمایشات تصویربرداری مانند:
سایر روش های تشخیصی شامل مطالعات خواب و آنژیوگرافی است. آنژیوگرافی انسداد رگ های خونی که به مغز می رود را مشخص می کند
متخصص مغز و اعصاب ممکن است در مدیریت علائم و اختلال عصبی شما به تنهایی یا با پزشک مراقبت های اولیه و سایر متخصصان به شما کمک کند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها