نوعی اختلال طیف اوتیسم است که با کودکانی مرتبط است که زمان قابل توجهی را صرف بازی های رایانه ای یا استفاده از رسانه های اجتماعی می کنند. این به چالش‌های مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی اشاره دارد که از زمان زیاد صفحه نمایش و تعاملات مجازی ناشی میشود.
وسایل دیجیتال، جایگزین روابط فعال کودک با محیط می شود و کودک در بیشتر ساعات بیداری درمجاورت مداوم با دستگاه های دیجیتالی است. کودکانی که از سنین بسیار پایین روزی چندین ساعت در معرض مستقیم وسایلی دیجیتالی بوده اند، فرصت تعامل با مادر یا مراقب را از دست داده و تجربیات غنی محیطی را که برای رشد بهنجاردستگاه عصبی ضروری است، دریافت نمیکنند که یک دسته از این کودکان، خردسالان با اختلال طیف اتیسم هستند.
کودکان مبتلا به اوتیسم مجازی اغلب در پردازش نشانه های اجتماعی غیرکلامی، حفظ تماس چشمی، استفاده از حالات چهره مناسب و درگیر شدن در مکالمات متقابل با مشکل مواجه می شوند. این چالش ها در تعاملات اجتماعی می تواند منجر به مشکلاتی در ایجاد و حفظ روابط شود. علاوه بر این، زمان بیش از حد صفحه نمایش می تواند به مسائل رفتاری مانند پرخاشگری، تحریک پذیری و تکانشگری کمک کند. اختلال خواب نیز معمولاً در کودکانی مشاهده می شود که دائماً با سیستم عامل های مجازی درگیر هستند.
درک تعریف، شیوع و علائم اوتیسم مجازی برای شناسایی و رسیدگی به چالش های مرتبط با زمان بیش از حد صفحه نمایش بسیار مهم است. با شناخت علائم و اثرات اوتیسم مجازی، والدین و مراقبان می توانند اقدامات پیشگیرانه ای را برای ارتقای تعادل سالم بین تعاملات مجازی و تجربیات اجتماعی واقعی انجام دهند.
زمان بیش از حد صفحه نمایش می تواند تأثیر عمیقی بر رشد کودک داشته باشد، به ویژه در زمینه اوتیسم مجازی. ارزیابی رفتار کلی یک کودک و تعیین اینکه آیا عادات استفاده از صفحه نمایش آنها در چالش هایی که با آن روبرو هستند کمک می کند یا خیر، مهم است. این ارزیابی ممکن است شامل جمع آوری اطلاعات از والدین، مراقبان و معلمان در مورد تغییرات در رفتار، دامنه توجه، خلق و خو و رفاه کلی باشد. از آنجایی که رسانه های دیجیتال به طور فزاینده ای در زندگی کودکان رایج می شوند، ارزیابی جامع اوتیسم مجازی بسیار مهم است. این ارزیابی‌ها بینش‌های ارزشمندی را در مورد عادات کودک، مهارت‌های اجتماعی، توانایی‌های ارتباطی و رفتار کلی کودک ارائه می‌کند. با درک تأثیر زمان بیش از حد صفحه نمایش، متخصصان می توانند مداخلات و درمان های مناسب را برای مقابله با چالش های مرتبط با اوتیسم مجازی ایجاد کنند. مداخله زودهنگام و درمان هدفمند، با تمرکز بر کاهش زمان صفحه نمایش و ترویج تعاملات اجتماعی در زندگی واقعی، نقش اساسی در حمایت از کودکان مبتلا به اوتیسم مجازی دارد.
تماشای بیش از حد صفحه نمایش در کودکان خردسال با طیفی از علائم و رفتارهایی که مشابه آنهایی است که در افراد مبتلا به ASD (اتیسم) دیده می شود، مرتبط است. این علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کودکانی که بیش از سه ساعت در روز را صرف تماشای صفحه‌نمایش( از جمله موبایل، تبلت یا تلوزیون) می‌کنند، ممکن است دچار تاخیر زبانی شوند. فقدان تعاملاتی که دارای معنا باشد یا حتی فقدان ارتباط با دنیای بیرون، باعث ایجاد این مشکل میشود.
کاهش توانایی تمرکز و حفظ توجه یکی دیگر از علائم است. این می تواند به صورت یک بازه کوتاه مدت توجه و گیر کردن در فعالیت ها (زمان انجام دادن فعالیت ها طولانی میشود چون کودک قادر به تمرکز طولانی مدت نیست) ظاهر شود.
هنگامی که کودکان اوقات خود را با فضای ویدیویی یا مجازی پر می‌کنند، تحرک بیش از حد در صفحه نمایش باعث تشدید یا به وجود آمدن بیش فعالی در آنها میشود.
تاثیر منفی تماشای صفحه نمایش بر سلامت کودک می تواند منجر به تحریک پذیری و مشکلات خلقی شود. کودکان ممکن است به راحتی ناامید و عصبانی و بهونه گیر شوند.
این یک حقیقت وحشتناک است که چیزی به سادگی تماشای صفحه نمایش می تواند برای سلامت و رشد کودک شما مضر باشد. با این حال، مغز اندام خارق‌العاده‌ای است که با تحریک و تعامل مناسب می‌توان آن را بهبود بخشید.حذف زمان صفحه نمایش و دادن فرصت به آنها برای کشف و یادگیری تجربیات دنیای واقعی می تواند به کودک شما کمک کند تا از اوتیسم مجازی بهبود یابد.
علائم بهبودی اوتیسم مجازی، ناپدید شدن یا کاهش قابل توجه علائمی است که قبلاً در مورد آن صحبت شد، زمانی که زمان صفحه نمایش محدود یا حذف شد. هنگامی که اوتیسم مجازی زود تشخیص داده شود و مداخلات مناسب ارائه شود، نتایج می تواند به طور قابل توجهی مثبت باشد. در اینجا چند نشانه تشویق کننده وجود دارد که نشان می دهد کودک در حال پیشرفت است:
یادتان باشد که :
پارسا احمدوند
۱۳ روز پیش
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها