کارگردان : Ryan Coogler
نویسندگان : Ryan Coogler, Joe Robert Cole
بازيگران : Chadwick Boseman, Michael B. Jordan, Lupita Nyong’o, Danai Gurira, Martin Freeman, Daniel Kaluuya, Letitia Wright, Winston Duke
Black Panther داستان درگیری پلنگ سیاه، حافظ و مدافع کشور واکاندا، سوپر هیروی داستان با بدمن دورگه امریکایی واکاندایی غصب‌کننده‌ی حکومت اوست.
Black Panther داستان دیگری از داستان‌های سوپر هیرویی مارول اینبار نیز بر اساس یک ابر قهرمان سیاه‌پوست است. یکی از نمونه‌های خوب این گونه از فیلم‌ها با چنین سوژه‌ی قهرمانی را در Blade دیده‌ایم با این تفاوت که روند تغییر ژنتیکی ابرقهرمان در بلید به گونه‌ای تطابق بیشتری با کانتکست داستان داشت.
Black Panther با یک نریشن داستانی از پدر کیل‌مانگر شروع میشود. یعنی جایی که پسر از پدر درباره‌ی ریشه‌ی واکاندا میپرسد و پدر راز واکاندا را برای پسر خود فاش میکند. البته که راز واکاندا چیزی جز تئوری فرگشت با تقریر هومو ساپینس‌اش نیست. برخورد یک شهاب سنگ به جهان و اعطای ریشه گیاه دل‌نما از سوی توتم ایزد پلنگ به یک سوپرهیروی پادشاه وار در واکاندا و ایجاد نسل هومو ساپینس، بهانه‌ای برای شروع یک ابرقهرمان است. البته که این نگاه که در کتاب پرطرفدار نوح هراری یعنی انسان خرمند به عنوان یک مدافع هومو ساپینس افریقایی نیز اخیرا هم مطرح میشود در مقابل ایجاد نسل خردمند از نئاندرتال‌ها در مناطق جغرافیایی دیگراست. به هر روی واکاندا به عنوان یک منطقه و بستر برای ایجاد انسان خردمند پلنگ سیاه و طبیعتا مردم آن تخیل میشود که هوموساپینس اولیه را به رخ میکشد. البته که از مارول ساخت چنین فیلمی حتما با عنصر سیاست‌های امریکایی متعارض نیست. چرا که به طور واضح در پایان این مامور راس (با بازی Martin Freeman) است حتی واکاندای پیشرفته‌ی تکنولوژیک را از خطر نابودی و به نوعی فاش شدن نجات میدهد. اما به هر روی فیلم به نظر با فکر کلی و تیپیکال هالیوودی و بهتر بگوییم با قرائت مرسوم هالیوودی در تبیین جهان در اکثر آثارش مطابق نیست. البته که دو عنصر فرهنگ کول امریکایی و سرباز نجات‌بخش نظامی امریکایی را همراه خود داردو از این حیث هیچگونه تفاوتی وجود ندارد. اساسا سالهاست که دیگر فیلم‌های سوپرهیرویی داستان جدیدی ندارند و فقط روایت‌های مختلف از آن را به بیننده ارائه میدهند. کافیست شما یک ابرقهرمان (ترجیحا با یک لباس مخصوص) بسازید و در سوی دیگر یک بدمن قوی لجوج انتقام گیر قرار دهید تا مایه داستانی شکل بگیرد و دیگر با ورود حجم عظیمی از اطلاعات آنرا مدیریت کند. Black Panther از حیث داستانی واقعا نحیف و فاقد ظرافت‌های خاص فیلم‌های امریکایی است. یک بدمن نصفه و نیمه بی‌منطق دارد و یک حاکم همانند پادشان عادل پیشدادی ایرانی که خیر مطلق هستند و آخر داستان پذیرنده‌ی خوبی و خوشی و در این فیلم خیلی ایرانی وار میشد حتی یک عروسی نیز در آخر فیلم به راه انداخت. داستان اولیه آن یعنی انتقام کیل‌مانگر (با بازی Michael B. Jordan) از تشالا (با بازی Chadwick Boseman) به واسطه‌ی مرگ پدرش و سختی‌هایی که او متحمل شده مسیر درستی است ولی داستان غیرقابل باوری مثل پیوستن وی به نیروهای امنیتی امریکا و نوع تربیت وی برای ، مثلا از بین بردن واکاندا دیگر واقعا در داستان فیلم نمیگنجد. نقص در شخصیت‌پردازی بدمن فیلم به همراه یک بازی نه چندان خوب، تنها و تنها یک تیپ از بدمن نه چندان دلچسب به بیننده ارائه میدهد. بدمنی که چیزی جز دعوا و قتل و غارت‌های مختلف از وی دیده نمیشود و پسرعموی تشالا است و علی‌القاعده منطقی‌تر است که به دنبال یک انتقام باشد اما او تمام آیین واکاندایی را بلد است و به قصد سلطنت ظاهر میشود درصورتیکه هیچگاه مشخص نیست که انگیزه‌ی وی برای کارهایش چیست. نشانه‌های گرایش به امریکا در وی هم در دیالوگ پایانیش با تشالا و هم در صحبت‌های مامور راس مشخص شد اما همانطور که بیان شد آیا انتقام منطقی‌تر نیست؟!
اما چیزی که بلک پنتر را از تباه شدن در ورطه بد بودن نجات میدهد طراحی صحنه‌های مختلف شهری و اصولا جلوه‌های ویژه آن و به خصوص صدای ان است به نحوی هیچگاه گوش بیننده را اذیت نمیکند و یکی از روانترین نمونه‌ها در این زمینه فیلم‌هاست.
این ضعف در شخصیت‌پردازی‌ها دقیقا دلیل افت کیفیتBlack Panther در داستان و روایت است. یک بدمن خوب بدون شک یک فیلم خوب میسازد و یک بدمن بد با همه‌ی ابتکارات فرمیش نیز نمیتواند فیلم را به نقطه قابل قبولی برساند.
این ماجرا بیش و کم درباره تمام شخصیت‌های فیلم به جز تشالا صادق است و به نوعی آنقدر همه چیز در این فیلم تکراری است کهموجب تنزل جایگاه ابرقهرمان در ذهن بیننده میشود.
داستان این فیلم نیز از اساس در روابط علی معلولیش، ناکارامد و کاریکاتوری عمل میکند. زندگی مخفی واکاندایی‌ها و یا وجود مامور راس در واکاندا و یا مواضع رییس ارتش واکاندا یا دلیل عدم آمادگی دختری که تسالا دوستش دارد و همچنین ظهور کیل مانگر کاملا اتفاقی و بر اثر اتفاقات سست است که رقم میخورد و این تاثیرگذار در روند داستانی است.
اما چیزی که بلک پنتر را از تباه شدن در ورطه بد بودن نجات میدهد طراحی صحنه‌های مختلف شهری و اصولا جلوه‌های ویژه آن و به خصوص صدای ان است به نحوی هیچگاه گوش بیننده را اذیت نمیکند و یکی از روانترین نمونه‌ها در این زمینه فیلم‌هاست.
در پایان باید گفت به نظر میرسد Black Panther نیز به مانند اکثر سوپرهیرویی‌های دیگر بتواند بازگشت هزینه‌ی بالایی را داشته باشد و حضور وی در نامزدهای اسکار نیز میتواند به محبوبیت آن کمک شایانی انجام دهد. بلک پنتر یک فیلم اکشن متوسط جذاب است که ممکن است از دیدن آن شگفت‌زده نشوید اما میتوانید تا آخر با آن همراهی کنید و از یک فیلم اکشن لذت ببرید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها